ΟΜΙΛΙΑ ΕΠΙ ΤΗ ΕΟΡΤΗ ΠΑΜΜΕΓΙΣΤΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ (ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ)

Πρωτοπρεσβυτέρου  Κωνσταντίνου Νευροκοπλή

“Ότι τοις αγγέλοις αυτού εντελείται περί σου του διαφυλάξε σε εν πάσαις ταις οδοίς σου, επί χειρών αρούσι σε μήποτε προσκόψεις προς λίθον τον πόδα σου, επι ασπίδα και βασιλισκον επιβήση και καταπατήσεις λέοντα και δράκοντα”.( Ψαλμ.91,11-13).”Επειδή, τους αγγέλους του θα προστάξει για σένα, για να σε διαφυλάττουν σε όλους τους δρόμους σου. Θα σε σηκώνουν επάνω στα χέρια τους, για να μη προσκόψεις το πόδι σου σε πέτρα. Θέλεις πατήσει επί λέοντα και επί ασπίδα· θέλεις καταπατήσει σκύμνον και δράκοντα.”

´Αγγελοι, αρχάγγελοι, Θρόνοι, Κυριότητες, Αρχαί, Εξουσίες, τα πολυόμματα Χερουβίμ και τα εξαπτέρυγα Σεραφείμ, μα πάνω από όλα αυτά τα πνεύματα, οι Ταξιάρχες μας Μιχαήλ και Γαβριήλ, μας περιστοιχίζουν τώρα, εδώ, στην τέλεση της Θείας Ευχαριστίας. Είναι αόρατοι γιατί είναι ασώματοι ενώ εμείς βρισκόμαστε καλεσμένοι  στην δική τους γιορτή ορατοί, με το σώμα μας.

Στο πανηγύρι τους, εδώ στο δικό τους σπιτικό όλοι εμείς θέλουμε να χαρούμε στην χαρά τους. Ολοι μας ποθούμε με κάποιο τρόπο να τους δώσουμε να σκιρτήσουν από χαρά, να τους κάνουμε ένα δώρο. Μα αν το καλοσκεφτούμε λιγάκι θα περιπέσουμε σε απορία. Είναι πολλές φορές δύσκολο, και το έχουμε οι περισσότεροι ζήσει, να διαλέξεις ένα δώρο για κάποιον που αγαπάς ποθώντας να ζωγραφήσεις στα χείλη του ένα χαμόγελο. Οι άνθρωποι συχνά για πολλές ώρες αναλογίζονται για το τι θα άρμοζε στον αγαπημένο τους. Τι θα του γεννούσε ένα αίσθημα ευτυχίας. Ξέρουν οι άνθρωποι πως όταν ένα δώρο όταν προσφέρεται απο καρδιάς στον αγαπημένο η Αγάπη δεν μένει ίδια…με ένα λουλούδι ψηλώνει η Αγάπη δυό ανθρώπων έστω και για ένα εκατοστό. Ομως αλήθεια τι δώρο θα μπορούσε κάποιος από μας να κάνει σε έναν Άγγελο, σε ένα ασώματο Πνεύμα;

Ο προφήτης Δαυίδ στον 91 ψαλμό του που αναφέραμε στην αρχή μας δίνει την άκρη του νήματος. Μας λέει πως οι άγγελοι δέχονται από τον Θεό Πατέρα μας εντολές για να προφυλάσσουν. Προφητεύοντας για τον Κύριο μας, και άρα για όλους εμάς που επιθυμούμε να επακολουθήσουμε πίσω απο τα ίχνη Του, λέει πως με την πατρική εντολή οι άγγελοι αναλαμβάνουν την φροντίδα μας. Να μην πέσουμε σε κακοτοπιά, μας παραστέκουν όπως έκαναν πρώτα απ όλους στον Κύριο μας σε κάθε βήμα της ζωής μας, σε κάθε δρόμο που καλούμαστε να περπατήσουμε.

Βλέπετε πως χρησιμοποιεί ο προφήτης πληθυντικό αριθμό, δεν λέει στην οδό σου, αλλά τας οδούς σου. Ο προφήτης μαθαίνει από το Άγιο Πνεύμα πως οι άγγελοι είναι μαζί μας και στα ευχάριστα και στα δυσάρεστα. Μας διαφυλάσσουν και στα έργα τα ανθρώπινα, τα καθημερινά, και σε εκείνα που απαιτούν μια μεγαλύτερη λεπτότητα από το πνεύμα μας. Συμπορεύονται διακριτικά μαζί μας, δίπλα μας κι όταν οι δρόμοι μας είναι ευθείς και ευάρεστοι στην Αγάπη, μα και στα κακοτράχαλα μονοπάτια όταν ξεστρατίζουμε από την Αγάπη. Ακόμη λοιπόν και στους δρόμους της αποστασίας μας εκείνοι θέλουν να μας φροντίσουν, να μας προστατέψουν, να μας προλάβουν από μεγαλύτερη ζημιά κι όπως μας λέει ο Δαυίδ αγωνιούν μην και σκοντάψουμε και πέσουμε και πληγωθούμε. Γιατί; Αυτοί σώμα δεν έχουνε, δεν ξέρουν τι σημαίνει να σκοντάφτεις, να πέφτεις και να πληγώνεσε… Μα γιατί όταν ο Θεός Πατέρας τους στέλνει σε μας αυτοί γεμίζουν σε όλη τους την φύση από την πατρική Αγάπη. Γίνονται δοχεία που μεταφέρουν την Αγάπη του Πατέρα μας του επουρανίου για μας. Το φως αυτής της Αγάπης του Πατέρα για μας είναι το Φως τους και με αυτό το φως οι άγγελοι φωτίζουν τον δικό μας δρόμο να μην σκοντάψουμε. Χαίρονται λοιπόν πρώτα απ όλα γιατί γεμίζουν από την πατρική Αγάπη ακόμη κι αν αυτή δεν είναι για τους ίδιους, αλλά για τους ανθρώπους.

Το δεύτερο που μας λέει ο προφήτης είναι πως θα πάρουν τον Κύριο μας, άρα και εμάς, στα χέρια τους. Δέστε προσεκτικά την κτιτορική εικόνα των Ταξιαρχών στην είσοδο του ναού. Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ μαζί με τον Αρχάγγελο Γαβριήλ ιστορούνται να κρατούν τον Κύριο μας στα χέρια τους. Να Τον βαστάζουν ψηλά. Να Τον υψώνουν. Οι άγγελοι μας δείχνουν πως είναι στοργικοί. Πως έχουν τρυφερότητα για μας. Πως εκδηλώνουν την πατρική Αγάπη όχι μόνο με μια προστασία παρόμοια με εκείνη που ένας ισχυρότερος δείχνει απέναντι σε έναν πιο αδύναμο, αλλά πως μας αγκαλιάζουν, μας παίρνουν στα χέρια, να γλιτώσουμε από πληγές και εμπόδια. Πως δεν τους ενδιαφέρει μόνο το να μην πάθουμε κακό, αλλά και το να μας κρύβουν στην παλάμη τους από γήινα βλέμματα που μας επιβουλεύονται υψώνοντας μας. Πως μέσα απο τις πνευματικές τους παλάμες μεταγγίζουν σε μας την ασφάλεια της πατρικής έγνοιας για μας. Μας κρατούν ψηλά κι από το χέρι γιατί χαίρονται όταν εμείς δεν φοβόμαστε και είμαστε ειρηνικοί, σαν μικρά άκακα παιδιά που ακόμη και το να μην πέσουν με τα μούτρα επάνω σε μια πέτρα φροντίζει η Μητέρα τους σηκώνοντας τα ψηλά να μοιάζει με μέρος του παιχνιδιού τους. Η Αγάπη μεταδίδεται έτσι αθόρυβα στο παιδί της. Με παρόμοιο τρόπο και οι άγγελοι παίζουν μαζί μας θέλοντας να διασκορπίσουν κάθε θλίψη και στενοχώρια από την καρδιά και το πρόσωπο μας. Αυτή είναι η χαρά τους.

Τρίτο και τελευταίο που μας λέει ο Δαυίδ είναι πως η μεγαλύτερη χαρά τους είναι εμείς να δοξαστούμε. Εμείς να καταπατήσουμε κάθε εχθρική επιβουλή, να περπατήσουμε επάνω σε δηλητηριώδη πνεύματα και θηριώδεις δυνάμεις του αντιπάλου της Αγάπης, κι ενώ εκείνοι θα μας παραστέκονται δίνοντας μας την δική τους δύναμη εμείς να τιμηθούμε από τον Θεό Πατέρα μας. Βλέπετε πως η αληθινή Αγάπη ζητά να δοξαστεί ο αγαπώμενος κι όχι να πάρει την δόξα του αγαπημένου. Αυτή είναι και οι θεμελιώδης διαφορά των αγγέλων που είναι τα πνεύματα της Θείας Ευχαριστίας, -ζουν δηλ απο την δοξολογία του Τριαδικού Θεού ευχαριστώντας Τον για το δώρο του να κοινωνούν μαζί Του- από τα πονηρά πνευμάτα που είναι αγνώμονα και δυσάρεστα, προσπαθώντας είτε να δοξαστούν τα ίδια αντί του Θεού της Αγάπης είτε να στερήσουν από τους ανθρώπους αυτό το φως της Αγάπης.

Το δώρο μας λοιπόν αδερφοί μου στους αγγέλους μας δεν μπορεί να μην περιέχει αυτά τα τρία χαρακτηριστικά. Πρώτα να τους επιτρέπουμε να μας χορηγούν μέσω της προστασίας τους την πατρική Αγάπη, δεύτερον να εκδηλώνεται και σε μας αυτή η Αγάπη με την ίδια τρυφερότητα όπως και σε αυτούς και τρίτον να αποδίδουμε εδώ στην Θεία Ευχαριστία την τιμή εκεί που της ανήκει. Όπως αυτοί θέλουν να δοξαζόμαστε εμείς, ενώ εκείνοι μας δυνάμωσαν, έτσι και εμείς να λέμε του Κυρίου μας σε αυτούς να αποδώσει την κάθε τιμή και δόξα σε κάθε δικό μας έργο που Τον ευαρεστεί. Με αυτούς τους τρεις τρόπους θα εξοικειωθούμε μαζί τους μέσα στην Θεία Λειτουργία κι αν και ασώματοι αυτοί και ένσαρκοι εμείς θα δοξάζουμε την ίδια Αγάπη.

Η Εκκλησία μας θέλησε αυτός ο μήνας να έχει πριν την μεγάλη εορτή της Γεννήσεως του Κυρίου μας τρεις άξονες. Ο πρώτος είναι η σημερινή εορτή των Αρχαγγέλων και όλων των επουρανίων δυνάμεων, ο δεύτερος είναι η εορτή των εισοδίων της Θεοτόκου την εικοστή πρώτη και ο τρίτος η εορτή του αποστόλου Ανδρέα που κλείνει την αυλαία της προετοιμασίας για το μεγάλο γεγονός της Θείας ενσάρκωσης ανοίγοντας συνάμα και την αυλαία για την είσοδο μας σε αυτή. Οι άγγελοι μας προπέμπουν στην είσοδο μας μέσω της Θεοτόκου στην εορτή και ο Απόστολος Ανδρέας σαν κήρυκας της την διαλαλεί στην οικουμένη. Με αυτό το ιδιόμορφο όμως τρόπο συνδέονται και η Ιερά μας Μητρόπολη Βελγίου με το Πάνσεπτο Οικουμενικό μας Πατριαρχείο. Εδώ οι Αρχάγγελοι, εκει ο ιδρυτής της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως Απόστολος Ανδρέας και η Κυρία Θεοτόκος η πύλη που εμείς δι οδεύουμε προς τα εντεύθεν και οι εκείθεν διαπερνούν στα καθ ημας. Ετσι σήμερα η δική μας εορτή στρώνει το χαλί στην Μητέρα Εκκλησία στην οποία έχει την αναφορά της η Ιερά μας Μητρόπολη. Εμείς εδω έχοντας πείρα της προστασίας των αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ και όλων των επουρανίων δυνάμεων αναγνωρίζουμε ως οικεία την ίδια φροντίδα σε μας εκ μέρους του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου. Βλέπουμε τις ίδιες φτερούγες να μας σκεπάζουν, να μας φροντίζουν, να μας εναγκαλίζονται και νιώθουμε την ίδια χορηγία της πατρικής Αγάπης στα ταπεινά μας πρόσωπα.

Υπάρχει όμως και μια υπεροχή. Οι πατέρες της Εκκλησίας μας λένε πως υπάρχει κάτι που οι άγγελοι θαθελαν να είχαν από όσα δόθηκαν στους ανθρώπους. Το ότι οι άνθρωποι μπορούν και διαλέγουν να αναλαμβάνουν εκούσια κόπους. Οι άγγελοι μόνο αποστέλλονται δεν εκλέγουν.

Ολοι μας γνωρίζουμε πως εκεί, στην φωλιά του Φαναρίου,στον Θρόνο του ιερού Χρυσοστόμου, υπάρχει ένας ένσαρκος άγγελος στον καιρό μας που είναι τύπος και υπόδειγμα φροντίδας και έγνοιας για όλη την ανά την οικουμένη χριστιανοσύνη, ο Οικουμενικός μας Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος. Εκλέγει κόπους και πόνους προς χάριν όλων των ανά την οικουμένη ορθοδόξων χριστιανών και σαν γνήσιος ακόλουθος των παθημάτων του αποστόλου Ανδρέα διακηρύσσει μαζί του, σαν δικός του αντίλαλος το μυστήριο της ενσάρκωσης του Υιού του Θεού.

Ξέρουμε πως σήμερα εκείνος χαίρεται στην δική μας χαρά και η δική μας χαρά είναι ο προπομπός της δικής του. Ζητώντας την δική του ευχή και συνάμα ευχόμενοι οι Αρχάγγελοι μας πάντοτε να τον περιτειχίζουν ας δοξάζουμε όλοι μαζί τον Κύριο μας Ιησού Χριστό που τώρα προσφέρει την ζωή Του σε όλους μας και αγγέλους και ανθρώπους, και στους εγγύς και στους μακράν, έτσι ώστε όλοι να κληρονομήσουμε την σωτηρία.(Εβραίους [α΄] 1:14). Αμήν.

11.11.2012