Ἐνορία Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου, Ἀμβέρσα

Ἐνορία Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου
Ἀμβέρσης (Antwerpen)
Ἱστορικὸν

Ἡ Ἐνορία τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου Ἀμβέρσης εἶναι ἡ ἀρχαιοτέρα ἐν Βελγίῳ. Ἱδρύθη τὴν 3^ην Φεβρουαρίου τοῦ ἔτους 1900 ὑπὸ ἐμπόρων καὶ ναυτικῶν κυρίως, οἱ ὁποῖοι εἴτε ἦσαν ἐγκατεστημένοι εἰς τὴν πόλιν ταύτην, εἴτε διήρχοντο αὐτῆς λόγῳ τῆς σπουδαιότητος τοῦ λιμένος.

Ὁ σχετικὸς «Κῶδιξ τῆς ἐν Ἀμβέρσῃ Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας» ἀναφέρει: «Συνεννοηθέντων τῶν κ.κ. Χρήστου Νικολαΐδη, ἐκ Κωνσταντινουπόλεως, ὑποπροξένου τῆς Ἑλλάδος, ἐμπόρου ἐν Ἀμβέρσῃ, Ἀλεξάνδρου Τοπάλη ἐκ Κερκύρας καὶ Ἀνδρέου Λαπατᾶ ἐκ Σπετσῶν, εὐσεβῶν μελῶν τῆς ἐνταῦθα παροικίας ἐμπόρων παρεπιδημούντων, ἐν τῇ ὁμοφωνίᾳ ἁπάσης τῆς Ἑλληνικῆς Ὀρθοδόξου παροικίας, ἀπεφασίσθη διὰ γενικῆς συνεισφορᾶς νὰ συσταθῇ Ἑλληνικὴ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἐν Ἀμβέρσῃ ὑπὸ τὴν προστασίαν τῆς Θεοτόκου τιμωμένη διὰ τῆς ἐπωνυμίας ‘’Ὁ Εὐαγγελισμὸς τῆς Θεοτόκου’’».

Τὴν 19^ην τοῦ αὐτοῦ μηνὸς καὶ ἔτους, οἱ εὐσεβεῖς χριστιανοὶ τῆς παροικίας καὶ οἱ Ἕλληνες ναυτικοὶ τοῦ λιμένος τῆς Ἀμβέρσης διὰ προσωπικῶν συνεισφορῶν ἐξεπλήρωσαν τὸν διακαῆν αὐτῶν πόθον διὰ τῆς ἀγορᾶς οἰκοπέδου ἐμβαδοῦ 95,84 τετραγωνικῶν μέτρων ἐπὶ τῆς ὁδοῦ Jan Van Gentstraat 5, ἐν συνεχείᾳ ἐθεμελίωσαν τὸν ἀρχικὸν ναὸν τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου, μετὰ κατοικίας εὑρισκομένης εἰς τὸν πρῶτον ὄροφον καὶ προορισμένης διὰ τὸν ἑκάστοτε ἱερέαν.

Ἐπειδὴ τὸ ποσόν, τὸ ὁποῖον συνεκεντρώθη ἐκ τῶν ἐράνων καὶ τῶν εἰσφορῶν, δὲν ἐκάλυπτεν τὸ κόστος ἀγορᾶς καὶ ἀνεγέρσεως τοῦ κτηρίου, ὁ ἐνορίτης Χρῆστος Νικολαΐδης κατέθεσεν κεφάλαιον ἀνερχόμενον εἰς τὸ ποσὸν τῶν δώδεκα χιλιάδων βελγικῶν φράγκων, ὑπὸ τὴν προϋπόθεσιν, ὅτι τοῦτο θὰ ἀπεπληρώνετο εἰς αὐτὸν μετὰ τοῦ νομίμου τόκου 4% ὀλίγον κατ´ὀλίγον ἐξ ἐράνων καὶ ἐκ τῶν ἐσόδων τοῦ ναοῦ. Διὰ νὰ κατοχυρωθῇ δὲ ὁ ἴδιος ἐνέγραψε τὸ οἰκόπεδον μετὰ τοῦ ἀκινήτου ἐπ´ ὀνόματί του διὰ συμβολαιογραφικῆς πράξεως! Μετὰ τὸ πέρας τῶν ἐργασιῶν ἀνεγέρσεως, ἐγένοντο, τὴν 9^ην Δεκεμβρίου τοῦ ἔτους 1900, τὰ θυρανοίξια τοῦ ναοῦ ὑπὸ τοῦ ἐπὶ τούτῳ ἀποσταλέντος ὑπὸ τῆς Μητρὸς τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, καὶ εἰς Ἀμβέρσαν ἀφιχθέντος τὴν 17^ην Ἰουνίου 1900 πρώτου Ἱερατικῶς Προϊσταμένου Ἀρχιμανδρίτου Γενναδίου Θέμελη, τοῦ ἐκ Καλύμνου καταγομένου.

Τὰ ἱερὰ σκεύη καὶ τὰς εἰκόνας προσέφερον οἱ εὐσεβεῖς χριστιανοὶ ἐνορῖται, οἱ διερχόμενοι ναυτικοί, καθὼς καὶ ἄλλοι φιλοπάτριδες Ἕλληνες, ὅπως ὁ παρεπιδημῶν τότε ἐν Ὀδησσῷ τῆς Ρωσσίας μέγας πατριώτης Μαρασλῆς, ὅστις ἐδώρησε τὸ Ἱερὸν Εὐαγγέλιον, εἰκόνας καὶ δισκοπότηρα, ὁ Κωνσταντῖνος Μπαλλάνος τὸν πολυέλαιον, ὁ Ἰωάννης Λυμπερόπουλος τὴν χαλκίνην κολυμβήθραν καὶ ὁ Χρ. Νικολαΐδης δύο ἐξαπτέρυγα. Οἱ δὲ ἐκ Λονδίνου ἀδελφοὶ Ράλλη προσέφερον διάφορα χρηματικά τινα ποσά, ἐνῷ ὁ Γ. Γρασῆς ἀφιέρωσεν χρυσοΰφαντον ἱερατικὴν στολήν.

Ὁ πρῶτος διενεργηθεὶς ἔρανος ἀπέφερεν τὸ ἐκ τεσσαράκοντα καὶ ὀκτὼ συνεισφορῶν συγκεντρωθὲν ποσὸν τῶν 4.263 βελγικῶν φράγκων. Αἱ μετέπειτα συνεισφοραὶ διὰ τὸ ἔτος 1900 ἀνῆλθον εἰς τὸ ποσὸν τῶν 2.828 βελγικῶν φράγκων. Μὲ τὰ ἔσοδα ἀπὸ τὰς εἰσφοράς, τὰς εἰσπράξεις τῆς ἐνορίας καὶ τὰς ἐκτάκτους δωρεὰς τῶν διερχομένων ἑλληνικῶν πλοίων καὶ τῶν πληρωμάτων αὐτῶν ἐκαλύπτοντο αἱ ἀνάγκαι τῆς ἐκκλησίας καὶ ἡ μισθοδοσία τοῦ ἱερέως.

Τὴν 10^ην Ὀκτωβρίου τοῦ ἔτους 1910 ὁ Χρῆστος Νικολαΐδης, ἤδη Ἐπίτιμος Ὑποπρόξενος τῆς Ἑλλάδος ἐν Ἀμβέρσῃ, φερόμενος βάσει τῶν συμβολαιογραφικῶν πράξεων ὡς ἰδιοκτήτης τοῦ οἰκοπέδου καὶ τοῦ ἀκινήτου, ἐφ´ὅσον εἰσέπραξεν τὸ συνολικὸν ποσὸν μετὰ τῶν νομίμων τόκων, ἐδώρισεν τὸ ἀκίνητον τῆς Ἐκκλησίας εἰς τὸ Ἑλληνικὸν Κράτος. Ἡ ἀποδοχὴ τῆς δωρεᾶς ἐγένετο διὰ τοῦ ὑπ᾽ ἀριθμὸν 19.531 τῆς 7^ης Ἰανουαρίου 1910 ἐγγράφου τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους. Εἰς ἀντάλλαγμα τὸ γραφεῖον τοῦ Χρ. Νικολαΐδου ἀνέλαβεν κατ᾽ ἀποκλειστικότητα τὴν τροφοδοσίαν καὶ τὴν παροχὴν καυσίμων εἰς τὰ ἑλληνικὰ πλοῖα, τὰ ὁποῖα διήρχοντο διὰ τοῦ λιμένος τῆς Ἀμβέρσης, τῇ συστάσει τῶν ἁρμοδίων ὑπουργείων τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους. Τὸ συγκεκριμένον γραφεῖον ὑφίστατο ἄχρι τοῦ ἔτους 2006 ὁπόταν καὶ ἐπωλήθη ὑπὸ τῶν κληρονόμων (τέκνων) τῶν κληρονόμων Νικολαΐδου εἰς Ἑταιρείαν γερμανικῶν συμφερόντων.

Τὸ γεγονὸς προεκάλεσεν τὰς εὐλόγους ἀντιδράσεις εἰς τὴν παροικίαν, διότι τὸ Ἑλληνικὸν Κράτος ἀπεδέχθη μὲν τὴν δωρεάν, ἄνευ ὅμως οἰασδήποτε δεσμεύσεως σχετικῆς μὲ τὴν ἀνάληψιν τῆς οἰκονομικῆς εὐθύνης διὰ τὴν συντήρησιν τοῦ κτηρίου, μὲ τοὺς φόρους, μὲ τὸν μισθὸν τοῦ ἱερέως κ.λπ. Τὴν εὐθύνην ταύτην ἀνελάμβανον ἔκτοτε οἱ Ἕλληνες τῆς Ἀμβέρσης. Ὁ ὑποτιθέμενος δωρητὴς ἐπιθυμῶν νὰ κατευνάσῃ τὰ πνεύματα καὶ ἔχων ἐξησφαλισμένην τὴν ἐκπροσώπησιν τῶν πλοίων, ἐπέβαλεν εἰς ἕκαστον διερχόμενον πλοῖον ἐξ Ἀμβέρσης, τὴν καταβολὴν τοῦ συμβολικοῦ ποσοῦ τῶν πεντήκοντα δολλαρίων διὰ τὰς ἀνάγκας τῆς ἐνορίας, καθ´ὅτι διὰ τῶν εἰσφορῶν τῶν πιστῶν ἦτο ἀδύνατος ἡ πληρωμὴ διὰ τὴν συντήρησιν, λειτουργίαν καὶ διαμονὴν τοῦ ἱερέως εἰς τὴν πόλιν τῆς Ἀμβέρσης. Ὅταν ἐδημιουργοῦντο προβλήματά τινα ἐπισκευῶν ἤ ἄλλα οἰκονομικῆς φύσεως, ἅτινα ἡ ἐνταῦθα ὀλιγομελῆς παροικία οὐκ ἠδύνατο νὰ ἀντιμετωπίσῃ, ὁ δωρητής, ὅσον ἦτο ἐν ζωῇ, προσέφευγε εἰς ποικίλας λύσεις (μέσῳ τῶν πλοίων ἤ τῶν ἐφοπλιστικῶν γραφείων) διὰ νὰ ἀποφεύγωνται, οὕτως, αἱ εἰς βάρος του κατηγορίαι. Πρῶτος Ἱερατικῶς Προϊστάμενος διετέλεσεν ὁ Ἀρχιμανδρίτης Γεννάδιος Θέμελης (1900-1914), ὅστις ἐκληροδότησεν τὸ μεγαλύτερον μέρος τῆς περιουσίας του εἰς τὴν Ἐκκλησίαν.

Ὁ ναὸς οὗτος ἐλειτούργησεν ἕως τὰ τέλη τοῦ ἔτους 1948, ὑπέστη ὅμως σὺν τῷ χρόνῳ καὶ σημαντικὰς φθοράς. Τὸ ἑπόμενον ἔτος κατηδαφίσθη καὶ ὠκοδομήθη ἐκ νέου εἰς τὸ ἴδιον οἰκόπεδον τῆς ὁδοῦ Jan van Gentstraat 5 ἕτερος, κατά τι μεγαλύτερος τοῦ προηγουμένου. Ἀπὸ τοῦ ἔτους 1975 καὶ ἑξῆς κατέστη ἀναγκαία ἡ ἐξεύρεσις καταλλήλου χώρου διὰ τὴν οἰκοδόμησιν τοῦ τε νέου ναοῦ καὶ τῶν ἀπαραιτήτων διὰ τὴν ἐκπλήρωσιν τῶν ἀναγκῶν τῆς παροικίας χώρων. Αἱ ἀνάγκαι αὕται ηὐξήθησαν, ἐν τῷ μεταξύ, λόγῳ προσελεύσεως πολλῶν Ἑλλήνων εἰς τὴν περιοχὴν τῆς Ἀμβέρσης. Τὸ πρόβλημα κατέστη ἐπιτακτικὸν ἀπὸ τοῦ ἔτους 1999 καθ´ὅτι, τὸ παλαιὸν πλέον οἰκοδόμημα, ἐπαρουσίαζεν πολλὰς φθορὰς καὶ προβλήματα, ἅτινα ἦτο ἀδύνατον νὰ ἀντιμετωπισθῶσιν, ἐπειδὴ ἡ περιουσία τῆς Ἐκκλησίας (κληροδότημα Θέμελη) ἐδαπανήθη διὰ σκοποὺς ἀλλοτρίους – εἰς κτήρια δηλαδὴ οὐδεμίαν σχέσιν ἔχοντα πρὸς τὴν Ἐνορίαν τῆς Ἀμβέρσης καὶ μάλιστα ἐπιστατούμενα ὑπὸ Ἑλλήνων διπλωματῶν, ὑπηρετούντων εἰς τὴν πόλιν ταύτην (1985 – 1994) – χωρὶς νὰ λάβῃ γνῶσιν ἤ νὰ ἀποφανθῇ οἱαδήποτε Ἐκκλησιαστικὴ Ἀρχή. Ἐπὶ πλέον ἀπὸ τὴν περίοδον ταύτην ἔπαυσεν καὶ ἡ συνδρομὴ τοῦ Συνδέσμου Ἑλλήνων Ἐφοπλιστῶν διὰ τοῦ καταβαλομένου ὑπ’αὐτοῦ συμβολικοῦ βοηθήματος τῶν δέκα πέντε δολλαρίων δι´ἕκαστον διερχόμενον ἐκ τοῦ λιμένος τῆς Ἀμβέρσης πλοῖον.

Ἕνεκα τῶν προαναφερθεισῶν δυσκολιῶν καὶ τῆς ραγδαίας ἐπιδεινώσεως τῆς στατικῆς ἐπαρκείας τοῦ οἰκοδομήματος ἐξ αἰτίας, μεταξὺ ἄλλων, τῆς κατεδαφίσεως τῶν πέριξ παλαιῶν κτισμάτων, ἦτο ἀδύνατος ἡ ἀνακατασκευὴ τοῦ ναοῦ ἐξ ἰδίων πόρων. Ὑπῆρξαν κατὰ καιροὺς προτάσεις ἐκ κατασκευαστικῶν ἑταιρειῶν, πλὴν ὅμως πάντοτε προσέκρουον εἰς τὰς διαφόρους Ἑλληνικὰς Ὑπηρεσίας, διότι τὸ ἀκίνητον ἀπὸ τοῦ ἔτους 1910 ἐνεγράφη ἐπ´ὀνόματι τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους. Τελικῶς ἡ Γενικὴ Συνέλευσις τοῦ μηνὸς Ἰανουαρίου τοῦ ἔτους 2005 ἀπεφάσισεν, διὰ τῆς συμφώνου γνώμης καὶ ἐπιθυμίας ἁπάντων τῶν ἐνοριτῶν, νὰ δεχθῇ τὴν προταθεῖσαν λύσιν τῆς βελγικῆς κατασκευαστικῆς ἑταιρείας Fico N.V., ἡ ὁποία ἀναλαμβάνοντας τόσον  τὴν κατεδάφισιν ὅσον καὶ τὴν ἀνοικοδόμησιν τοῦ ὅλου οἰκοδομικοῦ τετραγώνου, εἰς τὸ ὁποῖον ἔκειτο καὶ τὸ ἐνοριακόν ἀκίνητον, θὰ προέβαινεν ἐν συνεχείᾳ εἰς τήν παραχώρησιν, ἐντὸς τοῦ νέου κτηριακοῦ συγκροτήματος, χώρου μεγαλυτέρου τοῦ προηγουμένου διὰ τὴν διαμόρφωσιν αὐτοῦ εἰς νέον ναόν, ἐπίσης εἰς εὐρύχωρον αἴθουσαν ἰκανὴν νὰ φιλοξενήσῃ τάς συναντήσεις τῶν πιστῶν τόσον μετὰ τὸ πέρας τῆς Θείας Λειτουργίας ὅσον καὶ κατὰ τὴν διοργάνωσιν ποιμαντικῶν δραστηριοτήτων. Ὁ ἐναπομείνας χῶρος θὰ διεμορφώνετο εἰς γραφεῖον τοῦ ναοῦ, καὶ διαμέρισμα χρησιμεῦον διὰ κατοικίαν ἱερέως. Ὁ ναός προσέτι θὰ ἐδικαιοῦτο δύο θέσεις σταθμεύσεως αὐτοκινήτου καὶ μικρὰν ἀποθήκην εἰς τὸ ὑπόγειον τοῦ συγκροτήματος.

Τὴν ἐπιθυμίαν ταύτην τῆς Ἐνορίας Ἀμβέρσης ἐξέθεσαν ἐγγράφως εἰς τὴν Ἑλληνικὴν Πρεσβείαν Βρυξελλῶν, τόσον ἡ συσταθεῖσα Ἐνοριακὴ Ἐπιτροπή, ὅσον καὶ ὁ τότε Μητροπολίτης Βελγίου κ. Παντελεήμων. Ἡ τότε ἐπιτετραμμένη τῆς Ἑλληνικῆς Πρεσβείας κ. Βασιλικὴ Δικοπούλου μετὰ μεγάλης προθυμίας προώθησεν τὴν πρότασιν ταύτην εἰς τὰς Ἑλληνικὰς Ὑπηρεσίας καὶ οἱ ὁρισθέντες ἁρμόδιοι ὑπηρεσιακοὶ παράγοντες τῶν Ὑπουργείων κ.κ. Σπυρόπουλος, Τρεκλῆς καὶ Ἐμμανουήλ, ὑπέγραψαν τὰς σχετικὰς συμβολαιογραφικὰς πράξεις, κατεδαφίσεως καὶ ἐν συνεχείᾳ ἀνοικοδομήσεως τοῦ ναοῦ. Ἀκολούθως, ἤρχισεν ἡ ὑλοποίησις τοῦ ἔργου.

Καθ´ ἅπασαν τὴν διάρκειαν τῶν ἐργασιῶν παρηκολούθουν τὴν πρόοδον καὶ ἔκβασιν τῶν ἐργασιῶν ἐκτὸς τῶν ὑπηρεσιακῶν παραγόντων τῆς Ἑλλάδος, τῆς διαδεχθείσης τὴν Βασιλικὴν Δικοπούλου κυρίας Ἑλένης Μιχαλοπούλου καὶ ὁ Ἱερατικῶς Προϊστάμενος  π. Ἄγγελος Καμαλίδης καὶ τὰ περὶ αὐτὸν μέλη τῆς Ἐνοριακῆς Ἐπιτροπῆς. Ἰδιαιτέρως δὲ ὁ κ. Ἰωσὴφ Πρώϊος, ὡς πρόεδρος τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἐπιτροπῆς, διέθεσεν χρόνον πολύτιμον, τόσον ὁ ἴδιος ὅσο καὶ ἅπαν τὸ προσωπικὸν τῆς ἐπιχειρήσεώς του «Proïos Maritime». Ἡ ἀρωγὴ του συνίστατο εἰς τὴν ἐπιτυχῆ διεκπεραίωσιν τῆς γραφειοκρατικῆς διαδικασίας μετὰ τῆς Βελγικῆς Ἑταιρείας Fico, ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν ἐπόπτευσιν καὶ ἐπίλυσιν οἱουδήποτε προκύψαντος κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς ἀνοικοδομήσεως ζητήματος. Ἡ  διεύθυνσις τοῦ Ναοῦ, παραμένει ἡ Jan van Gentstraat 11 (ἔναντι τῶν Δικαστηρίων τῆς πόλεως). Ὁ Ἱερατικῶς Προϊστάμενος, ὁ πρόεδρος τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἐπιτροπῆς καὶ ὁ εἰδικὸς μηχανικὸς παρέλαβον τὸ ἀκίνητον κατὰ τὸ ἔτος 2009.

Ὁ Ἱερὸς Ναὸς ἑορτάζει τὴν ἡμέραν τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, πανηγυρίζει δὲ μεγαλοπρεπῶς καὶ τὴν ἡμέραν τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Νικολάου, προστάτου τῶν ναυτιλλομένων.

Οἱ πλείονες τῶν κληρικῶν, οἵτινες ὑπηρέτησαν τὴν Ἐνορίαν, ἐκτὸς τῶν ἱερατικῶν των καθηκόντων ἐδίδασκον – πρὸ τῆς ἱδρύσεως ὑπὸ τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους τῶν σχολείων μητρικῆς γλώσσης – εἰς τὰ Ἑλληνόπουλα τῆς παροικίας Ἀμβέρσης τὴν μητρικὴν γλῶσσαν καὶ θρησκείαν εἰς τὴν ὕπερθεν τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ αἴθουσαν, ἐνσταλλάζοντας εἰς τὰς νεανικὰς ψυχὰς τὰς ἀκαταλύτους ἀξίας τῆς ἑλληνορθοδόξου παραδόσεως ἡμῶν.

Ἀπὸ τοῦ ἔτους 1986 ἐδημιουργήθη Φιλόπτωχος Ἀδελφότης ὑπὸ τὴν σκέπην τῆς Ἐκκλησίας. Ἀπὸ τῆς ἱδρύσεώς της ἕως σήμερον προσέφερεν εἰς τὸ φιλανθρωπικὸν ἔργον τῆς Ἐνορίας διὰ τῶν διαφόρων πραγματοποιηθεισῶν ὑπ’αὐτῆς ἐκδηλώσεων (ἐκθέσεις ἁγιογραφιῶν, προβολὰς διαφανειῶν μὲ θέμα τὸ Ἅγιον Ὄρος, συναυλίας βυζαντινῶν χορωδιῶν εἰς τὸν Ρωμαιοκαθολικὸν Καθεδρικὸν Ναὸν τῆς πόλεως καὶ εἰς τὸν Ναὸν τοῦ Ἁγίου Παύλου κατὰ τὰ ἔτη 1982, 1985, 1987, 1990, 1993, 2000) ἀξιόλογον βοήθειαν.

Μέχρι τοῦ ἔτους 1990 ὁ Ἱερὸς Ναὸς ἐξυπηρέτει ἅπαντας τοὺς ἐν Ἀμβέρσῃ Ὀρθοδόξους, δηλαδὴ ἐκτὸς τῶν Ἑλλήνων, τοὺς Σέρβους, Ρώσσους, Οὐκρανούς, Βουλγάρους, Ρουμάνους κ.ἄ., ἐνῷ συμπαρίστατο ὑλικῶς μετὰ τῆς Φιλοπτώχου Ἀδελφότητος τοὺς ἀφιχθέντας εἰς τὴν πόλιν πρόσφυγας, λόγῳ τῶν ἀνακυψάντων εἰς τὰς χώρας των ἀναταραχῶν.

Διατελέσαντες Κληρικοὶ
– Ἀρχιμανδρίτης Γεννάδιος Θέμελης (1900-1921).
– Ἀρχιμανδρίτης Πατρίκιος Κωνσταντινίδης (1921-1952).
– Ἀρχιμανδρίτης Αἰμιλιανὸς Τιμιάδης (1952-1959).
– Ἀρχιμανδρίτης Σεραφεὶμ Πάτσιος (1959-1969).
– Πρεσβύτερος Γεώργιος Κριτσέπης (1970-1980).

Πρωτοπρεσβύτερος Ἄγγελος Καμαλίδης (1980-2021).

Ἐν ἐνεργείᾳ Κληρικὸς
– Ἱερατικῶς Προϊστάμενος: Άρχιμανδρίτης Φιλάδελφος Καφαλῆς (ἀπὸ 2022 μέχρι τῆς σήμερον).

– Ἐφημέριος: Πρεσβύτερος Quinten Koning (ἀπὸ 2022 μέχρι τῆς σήμερον).