Ἡ Κυριακὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως εἰς τὸ Λουξεμβοῦργον

Τὴν Κυριακὴν τῆς Σταυροπροσκυνήσεως 7 Ἀπριλίου 2024 εἰς τὸν Ὀρθόδοξον Καθεδρικὸν Ναὸν τοῦ Ἁγίου Νικολάου εἰς τὴν περιοχὴν Weiler-la-Tour τοῦ Λουξεμβούργου, ἐτελέσθη Διορθόδοξος Θεία Λειτουργία εἰς τὴν ὁποίαν προέστη ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βελγίου καὶ Ἔξαρχος Κάτω Χωρῶν καὶ Λουξεμβούργου κ. Ἀθηναγόρας. Ἱερεῖς διαφόρων ὀρθοδόξων ἐνοριῶν τοῦ Λουξεμβούργου ἔλαβον μέρος εἰς τὴν Θείαν Λειτουργίαν. Ἕλληνες, Σέρβοι, Ρουμάνοι, Βούλγαροι καὶ Οὐκρανοὶ, ἦσαν ὅλοι παρόντες. Πλῆθος πιστῶν ἀπὸ ὅλες τὶς ὀρθόδοξες ἐνορίες τοῦ Μεγάλου Δουκάτου συμμετεῖχαν εἰς τὴν Θείαν αὐτὴν Λειτουργίαν ἐνῶ ἡ Βυζαντινή, Ρουμανικὴ καὶ Σερβικὴ χορωδία ἀπέδιδε τοὺς ὕμνους. Ὁ Ἕλληνας Πρέσβυς εἰς τὸ Λουξεμβοῦργον, κ. Ἄγγελος Ὑψηλάντης, καὶ ὁ Βούλγαρος Πρέσβης, κ. Plamen Bonchev, ἦσαν ἐπίσης παρόντες. Μεταξὺ τῶν ἄλλων παρόντων ἦσαν ἡ Εὐρωβουλευτὴς καὶ Κοσμήτωρ τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κοινοβουλίου κα Isabel Wiseler-Lima, σύζυγος τοῦ Προέδρου τῆς Βουλῆς τοῦ Λουξεμβούργου, ὁ Ἄρχων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου κ. Θεοχάρης Γραμματικός, ἡ Πρόεδρος τῆς Ἑλληνικῆς Κοινότητος Λουξεμβούργου κα Ἑλένη Φωτεινέα, ὁ ἐπικεφαλῆς τοῦ Προξενικοῦ Γραφείου τῆς Βουλγαρίας κ. Malin Messalski, ὁ Ἐπιτετραμμένος τῆς Ἑλληνικῆς Πρεσβείας κ. Γούρας, ὁ Δικαστὴς εἰς τὸ Εὐρωπαϊκὸν Δικαστήριον κ. Ἰωάννης Δημητρακόπουλος, Ἕλληνες ἀξιωματικοὶ καὶ πλῆθος πιστῶν.

Εἰς τὴν ἔμπνευσμένην ὁμιλίαν του, κατὰ τὴ Θείαν Λειτουργίαν, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βελγίου κ. Ἀθηναγόρας ἐτόνισε μεταξὺ ἄλλων τὴν ἔννοιαν τῆς προσκυνήσεως τοῦ Τιμίου καὶ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ κατὰ τὴν Κυριακὴν αὐτὴν τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καὶ τὴν σημασίαν ποὺ ἔχει τὸ γεγονὸς ὁτι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ τοῦ Λουξεμβούργου ἐκ διαφόρων γλωσσῶν καὶ παραδόσεων μετέχουν ἀπὸ κοινοῦ εἰς τὴν Θείαν αὐτὴν Λειτουργίαν. Μὲ ἀποτροπιασμὸν ἀνεφέρθη εἰς τὴν δύσκολον ἐποχήν μας ὅπου ἐκτὸς τῶν ἄλλων δεινῶν βλέπομεν πὼς ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ διεξάγουν πόλεμον κατὰ ἄλλων ὀρθοδόξων χριστιανῶν, λέγοντας πὼς δὲν μπορεῖ νὰ ταυτίζεται ἡ Ὀρθόδοξος πίστις μὲ αὐτὸ τὸ κακόν. Οἱ ἀληθινὰ ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ προτιμοῦν νὰ σηκώνουν τὸν σταυρόν τους καὶ νὰ ἀκολουθοῦν τὸν Χριστόν, μὲ ταπείνωσιν καὶ πάντοτε πιστοὶ εἰς τὸ παράδειγμα καὶ τὴν διδασκαλίαν Ἐκείνου. Ὁ Χριστὸς εἶπεν πὼς ἀληθινὸς βασιλέας δὲν εἶναι αύτὸς ποῦ κυριαρχεῖ εἰς τοὺς ἄλλους καὶ ἀπαιτεῖ δουλικὴν ὑποταγήν, ἀλλὰ εἶναι αὐτὸς ὁ ὁποῖος ὑπηρετεῖ τοὺς ἄλλους καὶ δίδει τὴν ζωήν του δι’ αὐτούς. Ὑπογράμμισεν ὅτι εἶναι ἡ ἀγάπη ποὺ κάνει τὸν Κύριόν μας Ἰησοῦν Χριστὸν ἄξιον τοῦ ὀνόματος τοὺ Βασιλέως ἀλλὰ καὶ τοῦ Ἀρχιερέως ὅλης τὴς κτίσεως. Ἀναφερόμενος εἰς τὴν θυσιαστικὴν ἀγάπην τοῦ Κυρίου ἐπάνω εἰς τὸν Τίμιον Σταυρόν, ὁ Σεβασμιώτατος εἶπεν πὼς «δὲν ὑπάρχει τίποτε πιὸ ἔνδοξον, πιὸ σπουδαῖον ἢ πιὸ ὑπέροχον ἀπὸ τὸ νὰ δίνει κανεὶς καὶ νὰ δέχεται ἀγάπην … Ὅταν τιμοῦμεν τὸν Σταυρόν, ὅταν σκεπτόμαστε τὴν σταύρωσιν τοῦ Χριστοῦ, ὅταν ἀκοῦμεν τὴν ἔκκλησιν τοῦ Χριστοὺ νὰ ἀπαρνηθοῦμεν τὸν ἑαυτό μας … καλούμεθα νὰ ἀνοιχθοῦμεν εἰς τὴν ροὴν τῆς Θείας Ἀγάπης, μιᾶς ἀγάπης ποὺ εἶναι ταυτοχρόνως θάνατος τοῦ ἐγωιστικοῦ ἑαυτοῦ μας καὶ ἄνοιγμα εἰς τὸν Θεὸν καὶ εἰς τὸν κάθε πλησίον μας».

Ἐφέτος, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βελγίου κ. Ἀθηναγόρας ἠθέλησεν νὰ τιμήσῃ μία μεγάλη προσωπικότητα τοῦ Λουξεμβούργου, τὸν πρώην Πρωτοσύγκελλον τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Λουξεμβούργου κ. Mathias Schiltz, διὰ τὸν οὐσιαστικὸν ρόλον ποὺ διεδραμάτισε ὥστε ἡ Ὀρθόδοξος κοινότητα νὰ ἀποκτήσῃ τὸ οἰκόπεδον ἐπὶ τοῦ ὁποίου ἐκτίσθη ὁ Καθεδρικὸς Ἱερὸς Ναὸς τοῦ Ἁγίου Νικολάου. Ὁ π. Mathias Schiltz ἦταν αὐτὸς ὁ ὁποῖος ἔπεισε τὸν καθολικὸν ἱερέα Jean-Nicolas Schmitt νὰ παραχωρήσῃ τὸ οἰκόπεδον ποὺ ἀνῆκε εἰς τὸν ἴδιον καὶ τὴν ἀδελφήν του – ἀμφότεροι αἰωνίου μνήμης – εἰς τοὺς Ὀρθοδόξους Ἕλληνας τοῦ Λουξεμβούργου μὲ τὴν πλήρη συμφωνίαν καὶ τοῦ τότε Ρωμαιοκαθολικοῦ Αρχιεπισκόπου τοῦ Λουξεμβούργου κ. Fernand Franc.

Οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ τοῦ Λουξεμβούργου δὲν λησμονοῦν ποτὲ τὴν καθοριστικὴν συμβολὴν τοῦ π.Mathias Schiltz εἰς τὴν ἀνέγερσιν τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, καθὼς καὶ τὴν ὅλην ὑποστήριξιν ποὺ ἡ τοπικὴ Ρωμαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία, καὶ προσωπικῶς ὁ Καρδινάλιος Jean-Claude Hollerich, Αρχιεπίσκοπος του Λουξεμβούργου, ἐπέδειξεν πρὸς τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τοῦ Λουξεμβούργου. Εἰς τὸ πρόσωπον του π. Mathias Schiltz, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης κ. Ἀθηναγόρας ἠθέλησε νὰ τιμήσῃ καὶ τὴν Ρωμαιοκαθολικὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Λουξεμβούργου εἰς τὸ σύνολόν της. Ἡ καθοριστικὴ αύτὴ συμβολὴ τοῦ π. Mathias Schiltzεἰς τὴν ἀναγνώρισιν καὶ τὴν ἀνάπτυξιν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εις τὸ Λουξεμβοῦργον ὁδήγησαν τὸν Σεβ. Μητροπολίτην Βελγίου κ. Ἀθηναγόρα εἰς τὴν ἀπόφασιν νὰ τὸν τιμήσῃ διὰ τοῦ μεταλλίου τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ, μία διάκρισις ποὺ ἀπονέμεται ἀπὸ τὴν Ἱερὰν Μητρόπολιν Βελγίου εἰς προσωπικότητας ποὺ ἐβοήθησαν σημαντικῶς τὴν ζωὴν καὶ τὴν ἀναγνώρισιν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τὸ Βέλγιον, τὴν Ὁλλανδίαν καὶ τὸ Λουξεμβοῦργον.

Μετὰ τὴν Θείαν Λειτουργίαν καὶ κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς πλουσίας δεξιώσεως εἰς τὴν αἴθουσαν τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, ο π. Mathias Schiltz, παρέλαβε συγκινημένος τὸ μετάλλιον αὐτὸ ἀπὸ τὸν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην. Ἀνεγνώσθη εἰς ἐπήκοον ὅλων τὸ ἐπίσημον ἔγγραφον τῆς Πράξεως τῆς διακρίσεως αὐτῆς καὶ ὁ Σεβασμιώτατος προσεφώνησεν καταλλήλως τὸν τιμώμενον. Κατὰ τὴν ἀντιφώνησίν του ὁ π. Mathias Schiltz ἀνεφέρθη εἰς τὸ ἱστορικὸν τῆς συμβολῆς του εἰς τὴν ἀνέγερσιν τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ καὶ εἶπεν μεταξὺ ἄλλων: «Πῶς νὰ εὐχαριστήσω τὴν Σεβασμιότητά Σας διὰ τὴν τιμὴν τὴν ὁποίαν μοῦ ἀποδίδετε; … Αὐτὴ ἡ τιμὴ κάνει ὥστε νὰ ἐνθυμοῦμαι τὰ λόγια τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου ὁ ὁποῖος μοῦ εἴχεν γράψει κατὰ τὴν ἐπέτειον τῶν πεντήκοντα ἐτῶν ἱερωσύνης μου: «Γνωρίζω ὅτι ἀγαπᾶτε τὴν Ἐκκλησίαν ἡμῶν τόσον ὅσον καὶ τὴν ἰδικήν σας». Κατόπιν ἀνεφέρθη μὲ γλαφυρὸν τρόπον, εἰς τὴν ἀγάπην τὴν ὁποίαν τρέφει διὰ τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, εἰς τὰς σπουδάς του καὶ τὰς ἐμπειρίας του μέσῳ τῶν ὁποίων ἀνεκάλυψεν τὴν Ὀρθοδοξίαν, εἰς τὰς γνωριμίας τὰς ὁποίας ἀνέπτυξεν μετὰ ἐπιφανῶν Ὀρθοδόξων, εἰς τὴν φιλίαν του πρὸς τὴν Α.Θ.Π. τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην κ.κ. Βαρθολομαῖον, τονίζων χαρακτηριστικῶς πὼς ἡ σχέσις του μετὰ τὴς Ὀρθοδοξίας προτοῦ νὰ γίνῃ σχέσις συμβολῆς καὶ στηρίξεως εἶναι πρωτίστως σχέσις φιλίας. Ἀνεφέρθη εἰς τὴν συμβολήν του εἰς τὴν ἀναγνώρισιν διὰ συμβάσεων τῶν Ὀρθοδόξων ἐνοριῶν τοῦ Λουξεμβούργου καθὼς καὶ εἰς τὸ ἱστορικὸν τῆς παραχωρήσεως τοῦ οἰκοπέδου διὰ τὴν ἀνέγερσιν τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ ἁγίου Νικολάου καὶ εἰς τὰς προσπαθείας του διὰ νὰ πεισθῇ ὁ ἀείμνηστος δωρητὴς ἱερεὺς καὶ ἡ ἀδελφή του. Καὶ κατέληξεν λέγων: «Σεβασμιώτατε, … μέσα εἰς τὴν ἱστορικὴν σύγχρονον κατάστασιν ὁ κόσμος, ὁ ὁποῖος διαρρηγνύεται ὑπὸ πυρὸς καὶ αἵματος, ἔχει περισσότερον ἀπὸ ποτὲ ἀνάγκην τοῦ δυναμικοῦ τῆς εἰρήνης ποὺ εἶναι ὁ μέγας θησαυρὸς τοῦ Χριστιανισμοῦ. Ἄς ἐνδυναμώσομεν λοιπὸν τοὺς δεσμούς μας, ἄς στοιχηθῶμεν ὅλοι, ὅλαι αἱ Ἐκκλησίαι καὶ αἱ χριστιανικαὶ δικαιοδοσίαι, διὰ νὰ κινήσωμεν μαζὶ μίαν παγκόσμιον ἐκστρατείαν διὰ τὴν εἰρήνην»!