Ο Βελγίου Αθηναγόρας: Oφείλουμε να δώσουμε ψυχή στην Ευρώπη, κυρίως στους νέους ανθρώπους!

O Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βελγίου κ. Αθηναγόρας, προσκαλεσμένος της δημοσιογράφου κας Βίκυς Φλέσας στην εκδήλωση με θέμα η ¨Ευρώπη στο Μέλλον, Επιστροφή στον Άνθρωπο, η οποία πραγματοποιήθηκε στο χώρο του Ωδείου Αθηνών. Ο Σεβασμιώτατος, με την ιδιότητά του ως πρόεδρος του διορθόδοξου οργανισμού αντιπροσωπειών των τοπικών ορθόδοξων εκκλησιών παρά τη Ευρωπαϊκή Ενώση, (CROCEU) παρουσίασε με εξαιρετικό τρόπο, την προσπάθεια και συμβολή της ορθοδόξου εκκλησίας με την εμπνευσμένη καθοδήγηση του Οικουμενικού Πατριάρχη κκ Βαρθολομαίου, ν᾽αποκτήσει ψυχή (πνεύμα) η Ευρώπη. Όπως δηλαδή δήλωσε ο Jacques Delors μετά την ιστορική ομιλία του Παναγιωτάτου στο Ευρωκοινοβούλιο το 1994, οφείλουμε να δώσουμε ψυχή στην Ευρώπη.

Η εξαιρετική αυτή εκδήλωση πραγματοποιήθηκε, παρουσία του Μακαριοτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. Ιερωνύμου, του Προέδρου της Ακαδημίας Αθηνών κ Στ. Κριμιζή, πλήθους μελών της Ακαδημίας Αθηνών και διακεκριμένων ακαδημαικκών δασκάλων μεταξύ των οποίων και του κ. Γ. Μπαμπινιώτη.

Ο Σεβασμιώτατος μεταξύ άλλων τόνισε πως η πολυεπίπεδη κρίση την οποία καλούμαστε να διαχειριστούμε δεν αντιμετωπίζεται μέσω της επιδιώξεως της τεχνολογικής, υλικής και συναισθηματικής ευδαιμονίας, αλλά η έντονη αυτή κρίση έχει βαθιές πνευματικές ρίζες. Η σωστή χρήση της κτήσης και της δημιουργίας, και ο πνευματικός επαναπροσδιορισμός και επαναπροσανατολισμός του ανθρώπου στον πλούτο των χριστιανικών αξιών, από τις οποίες δομήθηκε το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, θ᾽αποτελέσει το πλαίσιο για μία ουσιαστική προοπτική λύσης της παρούσας παγκόσμιας καταστροφικής κρίσης.

Ο Μητροπολίτης Βελγίου, ως πρόεδρος της CROCEU, ευχαρίστησε ιδιαιτέρως τον παραβρισκόμενο Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Τανάγρας κ. Απόστολο, ο οποίος είναι ο εκπρόσωπος της Εκκλησίας της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, για την πρωτοβουλία και την αρμονική τους συνεργασία.

Ο Σεβασμιώτατος κατέληξε την ομιλία του λέγοντας πως: Το πρόβλημα είναι πως ο μέσος άνθρωπος σήμερα – που έχει απομακρυνθεί από την εκκλησιαστική ζωή – δεν έχει πλέον επίγνωση του γεγονότος ότι καλούμαστε να κάνουμε στη ζωή μας δικές μας τις αξίες του αλληλοσεβασμού, της αδελφοσύνης και της αλληλεγγύης, της αλληλοϋποστήριξης και τελικά της αγάπης, η οποία τοποθετείται πάνω από κάθε άλλη αρχή ή αρετή, πράγμα που δεν μπορεί να μείνει χωρίς να επηρεάσει γενικότερα την κοινωνία.