Ελληνικά
Français
Nederlands
Deutsch
Χριστουγεννιάτικο Μήνυμα του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βελγίου και Εξάρχου Κάτω Χωρών και Λουξεμβούργου
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2025
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοὶ καὶ ἀδελφαὶ έν Χριστῷ,
«Δόξα έν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρἠνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία».
Ζῶμεν εἰς ἐποχὴν βαθείας ἀνησυχίας καῖ ἠθικῆς ἀποσυνθέσεως. Οἱ πόλεμοι συνεχίζουν νὰ καταστρέφουν λαούς, ἡ παράλογος βία αὐξάνεται καὶ τόσον ὁ φανατισμὸς ὅσον καὶ ὁ λαϊκισμὸς ὑπονομεύουν τὰ θεμέλια τῆς ἀληθείας, τῆς δικαιοσύνης καὶ τῆς ἀνθρωπίνου ἀξιοπρεπείας. Ἐνῶ ὁ ἄνθρωπος ἐπιδιώκει νὰ λησμονήσῃ τὸν θάνατον, ταυτοχρόνως συσσωρεύει τὰ μέσα ποὺ καθιστοῦν δυνατὴν τὴν αὐτοκαταστροφὴν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Ἡ λογικὴ τῆς ἰσχύος ἀντικαθιστᾷ αὐτὴν τῆς διακονίας καὶ πολλοὶ ἄνθρωποι αἰσθάνονται ἀόρατοι, ξεριζωμένοι, δίχως νόημα.
Αὐτὴ ἡ ἐξωτερικὴ κρίσις ἀνατανακλᾶ μίαν ἐσωτερικὴν, πνευματικὴν κρίσιν. Ὅταν ἡ ψυχὴ παραμελεῖται, ψηλαφίζει μέσα εἰς τὸ σκοτάδι, διὰ νὰ εὕρῃ τρυφερότητα, θαλπωρὴν καὶ ἀληθῆ ὀμορφιάν. Μέσα εἰς αὐτὸ τὸ κενόν, κάποιοι ἀναζητοῦν τὴν ἀλήθειαν, ἄλλοι ὄμως προσπαθοῦν νὰ διαφύγουν ἀπὸ τὴν πραγματικότητα μέσῳ τῆς χρήσεως ναρκωτικῶν οὐσιῶν ἢ ἀκόμη καὶ τῆς αὐτοκτονίας, εἰς μίαν ἀπεγνωσμένην προσπάθειαν νὰ φιμώσουν τὸν ὑπαρξιακὸν πόνον.
Ὁ ἄνθρωπος γοητεύεται ἀπὸ τὸν θάνατον διότι ἐπιθυμεῖ τὴν αἰωνιότητα καὶ πιστεύει πὼς συναντᾷ μόνον τὸ τίποτα. Εἰς τὰ βάθη τῆς ὑπάρξεώς του, ὁ ἄνθρωπος εἶναι μία παρόμησις ἀγάπης, μία ἐπιθυμία διὰ πληρότητα καὶ κοινωνίαν. Ἡ ἀγάπη ὅμως αὐτὴ συγκρούεται μὲ τὴν πραγματικότητα τοῦ θανάτου καὶ κινδυνεύει νὰ μετατραπῇ εἰς μῖσος πρὸς τὸν ἑαυτόν του καὶ εἰς ἐχθρότητα πρὸς τοὺς ἄλλους. Ὑπάρχουν πολλαὶ μορφαὶ ἀπογνώσεως, συχνότατα κεκρυμμένες, ἄλλοτε θορυβώδεις, πάντοτε ὅμως ἐνδεικτικαὶ ἑνὸς ἀνεκπληρώτου πόθου διὰ ζωήν.
Καὶ ἰδοὺ ποὺ ἔρχονται τὰ Χριστούγεννα: τὸ μυστήριον τῆς Ἐνανθρωπήσεως. Ὁ Θεὸς ἀναμέσον ἡμῶν, ὁ Θεὸς μεθ’ ἡμῶν, ὁ Θεὸς εντὸς ἡμῶν. Ὁ Θεὸς ποὺ ἔρχεται νὰ μᾶς συναντήσῃ ἀκόμη καὶ εἰς τὸν θάνατον, ἀκόμη καὶ τὰ βάθη τοῦ Ἄδου. Ἡ χριστιανικὴ εἰκονογραφία ἐκφράζει τοῦτο μὲ δύναμιν: πόσον σκοτεινὸν εἶναι τὸ σπήλαιον τῆς Γεννήσεως καὶ πόσον τὰ σπάργανα ποὺ τυλίγουν τὸ Βρέφος θυμίζουν τὰ ἐπιθανάτια σάβανα τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς! Ἀπὸ τὴν φάτνην ἤδη διαφαίνεται ὁ σταυρός.
Δὲν γνωρίζομεν ἐπακριβῶς τὴν ἡμερομηνίαν γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ. Ἡ Ἐκκλησία καθώρισεν τὴν ἑορτὴν τῶν Χριστουγέννων τὴν 25ην Δεκεμβρίου ὡς ἔκφρασιν ἑνὸς βαθυτάτου κοσμικοῦ συμβολισμοῦ: ὁ Θεὸς ἔρχεται εἰς ἡμᾶς τὸν καιρὸν τῆς πιὸ μεγάλης νύκτας, ὅταν ἠμπορεῖ νὰ φοβούμεθα ὅτι τὸ σκότος θὰ καταπίῃ τὰ πάντα. Εἶναι ἀκριβῶς τότε, εἰς ἕναν κόσμον ποὺ χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὴν νύκτα καὶ ἀπὸ τὸν θάνατον, ποὺ ἔρχεται ὁ Θεός. Ὄχι πλέον ὡς ἕνας μακρυνὸς καὶ ἀπρόσιτος Θεός, ἄλλὰ ὡς ὁ Θεὸς ποὺ βρίσκεται πλησίον, ὁ Θεὸς ποὺ ἐσαρκώθη.
Ἔρχεται εἰς τὸν θάνατον διὰ νὰ νικήσῃ τὸν θάνατον. Ἔρχεται κατὰ τὴν νύκτα διὰ νὰ νικήσῃ τὴν νύκτα. Τὸ φῶς ποὺ τυλίγει τοῦς ποιμένας ἤδη ἀναγγέλλει τὸ φῶς τοῦ Πάσχα. Εἶναι ὁ Ἐμμανουήλ, ὁ Θεὸς μεθ’ἡμῶν, ὁ πάσχων Μεσσίας ποὺ άνασταίνεται καὶ μᾶς ἀνασταίνει.
Οὕτω, μία ἄλλη δύναμις εἰσέρχεται εἰς τὸν κόσμον: μία δύναμις ποὺ ἔρχεται ἀπὸ ἀλλοῦ καὶ ἡ ὁποία δὲν ὑπόκειται εἰς τοὺς νόμους αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Μία δύναμις ποὺ εἶναι καθαρὴ καλωσύνη, συγχώρησις, ἄλεος, τρυφερότης, φωτεινὴ καὶ δημιουργικὴ ἀγάπη – ἡ ἴδια ἡ ζωὴ τοῦ Θεοῦ ποὺ, ἐν Χριστῷ, γίνεται ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου. Ἐν Χριστῷ, ὁ Θεὸς διεισδύει εἰς τὴν καρδίαν τῆς άνθρωπότητος. Παρεμβάλλεται διηνεκῶς μεταξὺ ἡμῶν καὶ τοῦ τίποτα. Μάχεται μαζί μὲ ἡμᾶς καὶ δι’ἡμᾶς ἐναντίον τοῦ θανάτου.
Αὐτὸ ποὺ ζητεῖται ἀπὸ ἡμᾶς, ἀδελφοὶ καὶ ἀδελφαί, εἶναι τὸ νὰ ὑποδεχθῶμεν τὸ Βρέφος διὰ τὸ ὁποῖον «οὐκ ἦν τόπος ἐν τῷ καταλύμματι». Μᾶς ζητεῖται νὰ ἀνοίξωμεν τὰς καρδίας ἡμῶν εἰς τὸ Θεῖον Βρέφος καὶ νὰ τὸ ὑποδεχθῶμεν ἐντός μας σήμερον, λαμβάνοντες τὴν Θείαν Κοινωνίαν: αὐτὸν τὸν σπόρον τῆς ζωῆς ποὺ καλεῖται νὰ μεγαλώσῃ καὶ νὰ καρποφορήσῃ. Καὶ οἱ καρποὶ αὐτοὶ, λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, εἶναι «ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, πραότης καὶ ἐγκράτεια» (Γαλ. 5, 22-23).
Αὐτὸ ποὺ μᾶς ζητεῖται κατὰ βάθος, ἀδελφοὶ καὶ ἀδελφαί, εἶναι ἴσως καὶ τὸ πιὸ δύσκολον. Νὰ δεχθῶμεν νὰ μᾶς ἀγαποῦν. Διότι τόσον συχνὰ ἔχομεν γίνει ἀδιάφοροι ἢ δύσπιστοι, κάποτε μάλιστα ἐσωτερικῶς ἐπαναστατημένοι. Ὡστόσον, μόνον ἐπιτρέποντες νὰ ἀγαπώμεθα, ὁ Θεὸς ποὺ εἶναι Ἀγάπη, δύναται νὰ ἀγαπήσῃ διὰ μέσου ἡμῶν.
Ἑπομένως, ἀδελφοὶ καὶ ἀδελφαί, ἄς προσευχηθῶμεν ἐντὸς αὐτοῦ τοῦ κόσμου τοῦ πόνου, νὰ εἴμεθα πιὸ πιστοὶ μάρτυρες τοῦ Εὐαγγελίου, τῶν Καλῶν Νέων: ὁ Θεὸς εἶνια πλέον τώρα μαζί μας, πιὸ πλησίον εἰς ἡμᾶς ἀπὸ ὅ,τι ἡμεῖς οἱ ἴδιοι εἰς τὸν ἑαυτόν μας.
Σᾶς ἀναμένωμεν εἰς τὸν Μητροπολιτικόν μας Ναὸν διὰ τὸν Ἑσπερινὸν καὶ τὴν εὐλογίαν τῆς κοπῆς τῆς Βασιλόπιτας, τὴν Κυριακὴν 11ην Ἰανουαρίου 2026 εἰς τὰς τέσσερις τὸ ἀπόγευμα.
Προσεύχομαι ὅπως ἡ χαρὰ αὐτῆς τῆς Γεννήσεως γεμίζῃ τὰς καρδίας σας μὲ εὐχαριστίας πρὸς τὸν Θεόν δι’ὅλα ὅσα πράττει δι’ ἡμᾶς, πρωτίστως διὰ τὴν ἀγάπην ποὺ μᾶς δίδει ἀποστέλλων τὸν Υἱὸν Αὐτοῦ εἰς τὸν κόσμον μας.
Μετὰ τῆς πατρικῆς μου εὐλογίας καὶ πολλῆς ἀγάπης.
Βρυξέλλαι, ἐν τῇ Ἱερᾷ Μητροπόλει, Χριστούγεννα 2025.
ὁ Μητροπολίτης Βελγίου Ἔξαρχος Κάτω Χωρῶν καὶ Λουξεμβούργου Ἀθηναγόρας