ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΑΣ

” Ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο” (Ιωαν.1,14), ὁ Λόγος ἔγινε ἄνθρωπος, ἀγάπησε τὸ Σῶμα ποὺ ὁ ἴδιος ἐδημιούργησε. Προσέλαβε ἀπὸ τὶς πιὸ λεπτὲς ἰδιότητες τῆς φύσης μας, ὅπως τὸ “νὰ προσεύχεται μετὰ κραυγῆς ἰσχυρᾶς καὶ δακρύων” (Εβρ. 5,7) μέχρι τὶς πιὸ καθημερινές, ὅπως τὸ “δός μου νὰ πιῶ νερό” (Ιωαν. 4,10). Ὁ Λόγος τοῦ Πατρὸς ποὺ ἑνώθηκε μὲ τὸ ἀνθρώπινο σῶμα καὶ μέσα ἀπὸ αὐτὸ τὸ δικό Του Σῶμα ἀνέτειλε στὴν γῆ “τὸ φῶς τῆς γνώσεως”. Μετὰ ἀπὸ τὸν καιρὸ τῆς ὑπακοῆς, καλεῖται ὁ κόσμος στὰ χρόνια τῆς πίστης καὶ τῆς γνώσης. Τὸ φωτισμένο Σῶμα τοῦ νεογέννητου βρέφους τῆς Βηθλεέμ,  ἀπὸ τότε ἑλκύει ὅλους μας στὴν πίστη ποὺ γεννᾶ τὴν γνώση.  Πίστη, πὼς εἶναι δυνατόν, πέρα ἀπὸ τοὺς τοίχους τῆς λογικῆς, ἄν Τὸν πιστέψουμε, νὰ μᾶς γνωρίσῃ ποιὲς εἶναι οἱ διαστάσεις τῆς ἀνθρώπινης φύσης μας, πὼς γίνεται νὰ γίνει ἡ ζωή Του ζωή μας, πὼς εἶναι ἐφικτὸ ἡ ἕνωση ποὺ γεννιέται ἀπὸ τὴν Θεϊκὴ Ἀγάπη νὰ κομίζει τὴν ἀληθινὴ εἰρήνη.

Ἀρκεῖ ἕνα φανάρι, μέσα στὸν παγωμένο ἀπὸ τὸ μεταφυσικὸ ψῦχος κόσμο, τὸν σκλαβωμένο στὴν νύχτα τῆς σκληροκαρδίας, γιὰ νὰ φυλαχθῆ “τὸ φῶς τῆς γνώσεως”. Αὐτὸ τὸ φανάρι μπορεῖ νὰ γίνει ἡ ἴδια ἡ φύση μας , αὐτὴ ποὺ ἔλαβε ὁ Κύριός μας καὶ μᾶς καλεῖ σήμερα,  γιορτάζοντας τὴν δική Του Γέννηση νὰ τιμήσουμε. Νὰ ὑμνήσουμε ὄχι βεβαίως τὴν πεσμένη καὶ ἀλλοτριωμένη ἀπὸ τὴν ἁμαρτία φύση μας ἀλλὰ τὴν ἀνακαινισμένη καὶ ἀνορθωμένη ἀπὸ τὴν ἔνωσή της μὲ τὸν τὰ πάντα ἀνακαινίζοντα Λόγο τοῦ Θεοῦ. Ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ γίνεται ἄνθρωπος καὶ γίνεται τὸ Πάναγνο Σῶμα τῆς Θεομήτορος «δοχεῖον τοῦ Ἀχωρήτου» καὶ «Πηγὴ Ζωῆς καὶ Σωτηρίας». Καὶ ἔτσι ἡ ἀνθρώπινη φύση μας ἁγιάζεται, σώζεται καὶ ἐπανέρχεται στὸ άρχαῖο κάλλος. Ὁ Θεὸς ἑνώνει τὰ διεστῶτα καὶ δίδει στὸ σῶμα τὴν πραγματικὴ καὶ αἰώνια προοπτική του. Τὸ «Φῶς ἐκ Φωτὸς» ἔρχεται καὶ καθιστᾶ τὸ σῶμα τοῦ ἀνθρώπου φωτεινὸ κατοικητήριό Του καὶ ὄργανο σωτηρίας. Νὰ ἀγαπήσουμε τὴν ἀνακαινισμένη ἀπὸ τὴν Ἐνανθρώπιση φύση μας. Μποροῦμε καὶ ὀφείλουμε νὰ πάψουμε πλέον νὰ βλέπουμε τὸ σῶμα ταπεινωτικά, περιφρονητικά, σκωπτικά. Νὰ τὸ τιμοῦμε, νὰ τὸ σεβόμαστε, νὰ τὸ κάνουμε δοχεῖο τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ μἐ τὴ σωστὴ συμμετοχή μας στὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας. Τότε τὸ σῶμά μας γίνεται ἕνα φωτεινὸ φανάρι καὶ ἕνας τόπος κατοίκησης τοῦ Παρακλήτου.

Ὅμως, ὅπως στὸν προσωπικὸ βίο τοῦ καθενός μας, ἔτσι καὶ στὸν κοινό μας ἐκκλησιαστικὸ βίο, χρειάζεται γιὰ ὅλη τὴν Οἰκουμένη, ἕνα Φανάρι. Τὸ Φανάρι ποὺ καλεῖται νὰ διακονεῖ τὴν ἀνὰ τὴν Οἰκουμένη ἑνότητα τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ἀναμεταξύ τους μὲ τὴν Ἀλήθεια, τὸν Θεάνθρωπο. Στὴν Ἐκκλησία τῆς Πόλης τοῦ Κωνσταντίνου δόθηκε αὐτὴ ἡ εὐλογία. Ἐμεῖς ἐδῶ, τὰ διεσπαρμένα στὰ πέρατα τῆς γῆς παιδιὰ αὐτῆς τῆς Ἐκκλησίας, εἴμαστε οἱ δικοί Της ὑπερασπιστὲς καὶ παρηγορητές. Γι᾽ αὐτὸ καὶ σήμερα ὁ καθένας μας, κατὰ τὴν δύναμή του, ἄς συνεισφέρει ὅσο μπορεῖ στὸν δίσκο ποὺ θὰ περιαχθῆ. Αὐτὴ ἡ προσφορά μας εἶναι σὰν τὸ λάδι ποὺ προσφέρουμε γιὰ νὰ κάψῃ στὸν λύχνο τοῦ Φωτός, ποὺ μὲ κόπους περιφρουρεῖ τὸ Οἰκουμενικό μας Πατριαρχεῖο, κηρύσσοντας πὼς “Θεὸς ἐφανερώθη ἐν σαρκί, ἐδικαιώθη ἐν Πνεύματι” (Τιμ.3,16). Ὁ θεῖος Παῦλος ὀνομάζει τὸ ἔργο αὐτὸ “Λογία”. Τὸ ὁμόηχο τοῦ Λόγου μὲ τὴ “Λογία” ὁδηγεῖ σὲ μία σύνθεση, ἀφοῦ ποθοῦμε “τὰ δικά Του νὰ Τοῦ ἀντιπροσφέρουμε σὰν δικά μας”, γιὰ ἔργα εὐσπλαγχνίας καὶ ἀληθείας “κατὰ πάντα καὶ διὰ πάντα”.

Εὐχαριστῶ  ἐκ  τῶν  προτέρων  καὶ  σᾶς  καλῶ  ὅλους  στὴν  Κοπὴ  τῆς  Βασιλόπιττας  τῆς  Ἱερᾶς μας  Μητροπόλεως,  ποὺ  θὰ  γίνῃ  στὸν  Μητροπολιτικό  μας  Ναὸ  τῶν  Παμμεγίστων  Ταξιαρχῶν  Βρυξελλῶν, Avenue de Stalingrad 34 – 1000 Bruxelles, τὴν  Κυριακὴ  μετὰ  τὰ  Φῶτα,  13  Ἰανουαρίου  2013  στὶς  4  τὸ  ἀπόγευμα.

Ἀγαπητοί μου, “ὁ τῶν ὅλων κοσμήτωρ αὐτεπάγγελτος ἦλθε”, Αὐτὸν ἀπαντήσατε!

Διάπυρος πρὸς τὸν τεχθέντα Κύριον εὐχέτης!

Ὁ Μητροπολίτης,

  + ὁ  Βελγίου  ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ