Εἰς μνήμην Πρωτοπρεσβυτέρου Anton du Pau (1940-2024)

Τὴν 28^ην Δεκεμβρίου 2024, ὁ Πρωτοπρεσβύτερος Anton du Pau, συνταξιοῦχος ἱερεὺς τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ. Προσευχώμεθα διὰ τὴν αἰώνιον ἀνάπαυσιν τῆς ψυχῆς του!

Ὁ πατὴρ Anton ἐγενήθη τὴν 1^ην Μαρτίου τοῦ 1940 εἰς τὴν Οὐτρέχτην  ὀνομασθεὶς Antoon du Pau. Μολονότι οἱ γονεῖς του δὲν ἦσαν θρησκευόμενοι, τὸν ἐβάπτισαν καθολικὸν καὶ ἐν συνεχείᾳ τὸν ἐνέγραψαν εἰς καθολικὸν σχολεῖον. Κατὰ τὴν διάρκειαν τοῦ πολέμου, ἡ οἰκογένεια μετεκόμισεν εἰς τὸ Ἄμστερνταμ, ὅπου ὁ μικρὸς Antoon μόλις καὶ ἐπέζησεν ἐκ τοῦ χειμῶνος τῆς πείνας. Διετήρησεν μίαν βαθεῖαν ἀποστροφὴν πρὸς τὸν πόλεμον. Μετὰ τὸ λύκειον, ἐξεπαιδεύθη ὡς γραφίστας εἰς τὸν διαφημιστικὸν τομέαν μεταξὺ τοῦ 1957 καὶ τοῦ 1960.

Ἦτο κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς στρατιωτικῆς του θητείας (1960-1962) ποὺ ὁ Anton ἀνακαλύπτει διὰ πρώτην φορὰν μίαν ζῶσαν πίστιν. Μία ἐπίσκεψις εἰς τὴν Ρωσσικὴν Ὀρθόδοξον ἐκκλησίαν τοῦ Ἁγίου Νικολάου τῆς Στουτγάρδης, μία σεβάσμια ἐκκλησία ἡ ὁποία ἐκτίσθη διὰ τὴν ρωσσικὴν ἀριστοκρατίαν καὶ εἰς τὴν ὁποίαν ἐσύχναζον «λευκοὶ» ἐμιγκρέδες οἱ ὁποῖοι ἔφυγον διὰ νὰ ἀποφύγουν τὸν κομμουνισμόν, ἔπαιξεν ἀποφασιστικὸν ρόλον εἰς αὐτὴν τὴν διαδικασίαν. Αὐτὴ ἡ ἐμπειρία ἔκαμεν μεγάλην ἐντύπωσιν εἰς τὸν Anton: ἡ ἁγιότης, ἡ ἐπισημότης, ἡ ὡραιότης τῆς λατρείας θὰ παραμείνουν πάντοτε πολύτιμαι δι’ αὐτόν. Μετὰ τὴν θητείαν του, ἤρχισεν νὰ παρακολουθῇ τὰς ἱερὰς ἀκολουθίας εἰς τὴν ἐκκλησίαν τῆς Ἁγίας Μαρίας τῆς Μαγδαληνῆς εἰς τὴν Χάγην. Ἐκεῖ ἐγνώρισεν τὴν Τατιάνα καὶ τὸν Ἀλἐξιον Voogd. Ὁ Anton ἐπιδιώκει νὰ συναντήσῃ τὸν Ἀλέξιον καὶ τὸν συμβουλεύεται. «Ἠσθάνθη τὴν ἀλήθειαν τῆς Ὀρθοδοξίας», ἐδήλωσεν ὁ π. Ἀλέξιος κατὰ τὴν διάρκειαν μίας συνεντεύξεως τὸ 1990. Ἡ διαδικασία αὔτη κατέληξεν εἰς τὴν ἀποδοχὴν τοῦ Anton καὶ τῶν δύο θυγατέρων του  εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τὸ ἔτος 1970. Ἡ σύζυγός του Geesje (Gertrudis Steenman), τὴν ὁποίαν εἶχεν νυμφευθῇ τὸ 1966, τὸν ἠκολούθησεν εἰς τὴν μεταστροφήν του τὸ 1976.

Τὴν ἰδίαν ἐποχήν, περὶ τὸ 1972-73, γίνεται μέλος μίας μικρᾶς ὁμάδος πιστῶν πέριξ τῆς οίκογενείας Voogd, οἱ ὁποῖοι συναντῶνται διὰ νὰ συζητήσουν διὰ τὴν πίστιν, νὰ προσευχηθοῦν καὶ νὰ ψάλλουν μαζί. Τοιουτοτρόπως ἐγεννήθη τὸ ὄνειρον νὰ ἀποκτήσῃ ἡ ὁμὰς αὐτὴ τὸν ἰδικόν της μικρὸν Ναόν εἰς τὸ Ἄμστερνταμ. Κατὰ τὰ τέλη τοῦ 1973, ὁ Μητροπολίτης Anthony Bloom ἐπεσκέφθη τὸ μελλοντικὸν παρεκκλήσιον διὰ μίαν ἑσπερινὴν προσευχήν. Ὁ Ἀλέξιος Voogd ἐχειροτονήθη διάκονος ὁλίγον πρὸ τῶν ἐγκαινίων τοῦ παρεκκλησίου καὶ ὁ Anton du Pau ἔγινεν ἀναγνώστης.

Τὴν 17^ην Δεκεμβρίου 1978, τόσον ὁ π. Ἀλέξιος ὅσον καὶ ὁ π. Anton ἐχειροτονήθησαν ὑπὸ τοῦ Μητροπολίτου Σουρὸζ Ἀντωνίου εἰς τὸν Καθεδρικὸν Ναὸν τοῦ Λονδίνου: ὁ π. Ἀλέξιος ἐχειροτονήθη πρεσβύτερος καὶ ὁ π. Anton διάκονος (τὸ 1980 ἔγινεν ἀρχιδιάκονος). Τὴν 25^ην Δεκεμβρίου 1988, ὁ διάκονος Anton ἐχειροτονήθη πρεσβύτερος εἰς τὰς Βρυξέλλας ὑπὸ τοῦ Μητροπολίτου Vladimir Sabodan. Τὸ 2003, προήχθη εἰς τὸν βαθμὸν τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου.

Τὸ 2022 ὁ πατὴρ Anton ἀπεφάσισεν, μαζὶ μὲ ἄλλα μέλη τοῦ ἱεροῦ κλήρου τῆς ἐνορίας του, νὰ ἐνταχθοῦν εἰς τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον. Τὸ βαθὺ βίωμα ἀποστροφῆς πρὸς τὴν βίαν τοῦ πολέμου, τὸ ὁποῖον ἔφερεν ἐντός του ἐκ τῆς νεότητος αὐτοῦ, ἦτο καθοριστικὸν διὰ τὴν ἀπόφασίν του αὐτήν. Βαθὺ βίωμα – εἶναι μία ἐκφρασις ἡ ὁποία λέγει πολλὰ περὶ τοῦ πατρὸς Anton. Ἦτο ἕνας ἀνθρωπος τῆς δράσεως καὶ τοῦ συναισθήματος.

Τὸ 1988, ὁ π. Anton ἐζωγράφησεν  τὴν εἰκόνα τῆς Θεοτόκου διὰ τὴν βασίλισσαν Βεατρίκην ἐπὶ τῇ εὐκαιρίᾳ τοῦ ὁλλανδικοῦ ἑορτασμοῦ  τῆς χιλιετηρίδος τῆς Ρωσσικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Τοῦ ἐπετράπη μάλιστα νὰ παρουσιάσῃ τὴν εἰκόνα αὐτὴν εἰς τὴν τότε βασίλισσαν.

Μίαν ἡμέραν ἕνας νέος ἱερεὺς ἠρώτησεν τὸν πατέρα Anton : « Ποῖον εἶναι τὸ πλέον σημαντικὸν διὰ σᾶς εἰς τὸ ἱερατικόν σας λειτούργημα;». Ἐκεῖνος ἀπήντησεν « τὸ ὅτι πρέπει νὰ ἀγαπῶμεν τοὺς ἀνθρώπους».   

Αἰωνία ἡ μνήμη!

Ἡ κηδεία θὰ τελεσθῇ τὴν Τετάρτην 8 Ἰανουαρίου τὴν 11^ην πρωϊνὴν εἰς τὸν Ὀρθόδοξον ἱερὸν Ναὸν τοῦ Ἁγίου Νικολάου Μύρων, Lijnbaansgracht 47-48 εἰς τὸ Ἄμστερνταμ.