Ἐνορία Ἁγίου Νεκταρίου, Beringen

Ἐνορία Ἁγίου Νεκταρίου Beringen
         Ἱστορικὸν

Οἱ Ἕλληνες ἐργάται εἰς τὰ ἀνθρακωρυχεῖα ἠφίχθησαν εἰς Beringen ὀλίγον μετὰ τὰ μέσα τῆς δεκαετίας τοῦ 1950, ὅπως εἰς ἅπαν τὸ Λιμβοῦργον. Τὰς θρησκευτικὰς των ἀνάγκας ἐκάλυπτεν ὁ Ἀρχιμανδρίτης Σεραφεὶμ Πάτσιος, ἐφημέριος τῆς Ἀμβέρσης, εἰς τὸν ὁποῖον ὁ Μητροπολίτης Θυατείρων εἶχεν ἀναθέσει τὴν ποιμαντικὴν ἐποπτείαν τῆς περιοχῆς. Ὡς εὐκτήριος οἶκος ἐχρησιμοποιεῖτο ἕν παράπηγμα, τὸ ὁποῖον κατὰ τὴν περίοδον τῆς Γερμανικῆς Κατοχῆς ἦτο ἀποθήκη ἀνθρακωρυχείου. Οἱ διευθύνοντες τὸ ἀνθρακωρυχεῖον εἶχον παραχωρήσει εἰς τοὺς Ἕλληνας τὴν ἡμισείαν ἀποθήκην, ἡ ὁποία ὡς χῶρος λατρείας ἠφιερώθη εἰς τὸν Ἅγιον Νεκτάριον.

Ἐπὶ Μητροπολίτου Αἰμιλιανοῦ, τὴν Ἐνορίαν διηκόνει ὁ ἐφημέριος τοῦ Γκένκ. Οἱ πιστοὶ τοῦ Λιμβούργου ἀπευθυνόμενοι τότε εἰς τὸν Μητροπολίτην ἠτήθησαν τὸν διαχωρισμὸν τῆς ὑπαρχούσης Ἐνορίας εἰς δύο ἐπιμέρους, μίαν διὰ τὰς πόλεις Γκὲνκ καὶ Οὐτάλεν καὶ μίαν διὰ τὸ Μαασμέχελεν-Ἔϊσντεν καὶ Μπέριγκεν-Λανκλάρ. Ὁ Μητροπολίτης μολονότι δὲν ἔφερεν ἀντίρρησιν εἰς τὸ αἴτημά των, ὅμως ἡ ὑπόθεσις αὕτη δὲν ὑλοποιήθη ἐξ αἰτίας τῆς παρουσίας ἑνὸς μόνον ἱερέως, ὡστόσο, ὅταν αἱ περιστάσεις τὸ ἐπέτρεπον, ἐστέλλετο δεύτερος λειτουργὸς διὰ τὴν ἐξυπηρέτησιν τῶν πιστῶν.

Ἐπὶ τῶν χρόνων τοῦ Ἱερατικῶς Προϊσταμένου Πρωτοπρεσβυτέρου Ἰωακεὶμ Λημνιούδη, ἱδρύθη ἐνοριακὴ προσκοπικὴ ὁμὰς καὶ χορευτικὸν συγκρότημα παραδοσιακῶν χορῶν, ἐνῷ ἐκυκλοφόρησε τὸ παροικιακὸν ἔντυπον ὑπὸ τὸν τίτλον: «Ξενητεμένη Ὀρθοδοξία».

Ἐν ἔτει 1990 ἐπὶ Ἱερατικῶς Προϊσταμένου π. Σπυρίδωνος Ἀποστολάκη ἠγοράσθη τὸ παράπηγμα καὶ ἐν συνεχείᾳ διεμορφώθη εἰς ὀρθόδοξον ναόν, ἄν καὶ δὲν ἀπετέλει ἰδιαιτέραν Ἐνορίαν. Ἀξιοσημείωτον δὲ τυγχάνει ἐν προκειμένῳ τὸ γεγονός, ὅτι ὁ ναὸς, κατ’ ἐκείνην τὴν χρονικὴν περίοδον, ἐπαρουσίαζε σημαντικὰς ἐλλείψεις, ἐξ αἰτίας τῆς φύσεως τοῦ οἰκοδομήματος, τὸ ὁποῖον ἐκ κατασκευῆς δὲν διέθετε βασικὰς ὑποδομάς.

Τὴν 9ην Μαΐου τοῦ ἔτους 1997 εἰς τὴν Ἐνορίαν Οὐτάλεν καὶ Μπέριγκεν ἐτοποθετήθη ὡς ἐφημέριος ὁ Πρεσβύτερος Διομήδης Δουλγεράκης, ὁ ὁποῖος ὑπηρετεῖ μέχρι τῆς σήμερον. Πρῶτον μέλημα τοῦ ἐφημερίου ἦτο ἡ κατασκευὴ ὑδραυλικῆς ἐγκαταστάσεως καὶ θερμάνσεως εἰς τὸν ναόν, ὅστις ἐν συνεχείᾳ ἐπλουτίσθη διὰ νέου ξυλογλύπτου τέμπλου καὶ διεκοσμήθη δι’ ἁγιογραφιῶν. Ταυτοχρόνως ἠγοράσθησαν τὰ ἀναγκαῖα λειτουργικὰ σκεύη καὶ ἀντικείμενα, ὅπως ξυλόγλυπτος ἐπιτάφιος, ἀρτοφόριον, δικηροτρίκηρα, κολυμβήθρα ἁγιασμοῦ, νέοι πολυέλαιοι, λειτουργικὰ βιβλία, ἐκκλησιαστικὰ ἔπιπλα, ξυλόγλυπτα καθίσματα. Ἠκολούθησεν ἡ ἀγορὰ ταπήτων, ἀπορροφητήρων διὰ τὸν καθαρισμὸν τῆς ἀτμοσφαίρας ἐκ τῆς αἰθάλης, νιπτῆρος, πενταφύλλου μεγάλων διαστάσεων ἑρμαρίου, καὶ ἡ κατασκευὴ κτίσματος ἐκ ξύλου ἐμβαδοῦ ὀκτὼ τετραγωνικῶν μέτρων.

Ὁ Ἱερὸς Ναὸς ὅμως ἔχρηζε νέων ἐπισκευαστικῶν παρεμβάσεων, δεδομένου ὅτι ἀρχικῶς ἦτο ἀποθήκη. Ἀνεκαινίσθη πλήρως, ἐμονώθη ἡ σκεπὴ καὶ ἐτοποθετήθησαν νέαι ὑδρορροαί. Διὰ δὲ τὴν ἀφάλειάν του, κατόπιν συμφώνου γνωμοδοτήσεως τοῦ Δημάρχου, ἐτοποθετήθη μεταλλικὴ περίφραξις.

Τὸ Μπέριγκεν ἀποτελεῖ μίαν Ἐνορίαν ἐκ τῶν μικροτέρων εἰς ἀριθμὸν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Βελγίου, ἀλλὰ ταυτοχρόνως καὶ μίαν ἐκ τῶν πλέον δυναμικῶν. Ὁ π. Διομήδης Δουλγεράκης ὑπηρετεῖ ὡς ἐφημέριος τόσον τὴν Ἐνορίαν Οὐτάλεν, ὅσον καὶ τὴν τοῦ Μπέριγκεν.

Διατελέσαντες Κληρικοὶ
–        Ἀρχιμανδρίτης Σεραφεὶμ Πάτσιος.
–        Πρεσβύτερος Μηνᾶς Λαμπράκης.
–        Πρεσβύτερος Γεώργιος Καρασαββίδης.
–        Οἰκονόμος Ἀνδρέας Διαλεκτός.
–        Πρωτοπρεσβύτερος Ἰωακεὶμ Λημνιούδης.
–        Πρωτοπρεσβύτερος Σπυρίδων Ἀποστολάκης.
–        Πρωτοπρεσβύτερος Ἐλευθέριος Ἀνυφαντάκης.
–        Πρωτοπρεσβύτερος Ἐμμανουὴλ Κάζηλας
–        Πρωτοπρεσβύτερος Ζαχαρίας Μαλλιαράκης.