Ἐνορία Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου, Γάνδη

Ἐνορία Ἁγίου Ἀνδρέου Γάνδης (Gent)
Ἱστορικὸν

Ἀνακαλύπτοντας καὶ βιώνοντας τὴν Ὀρθοδοξίαν οἱ ἐκ Γάνδης καταγόμενοι, ὁ τε Ἰγνάτιος Peckstadt καὶ ὁ Antoine Van Bruaene (δικηγόροι εἰς τὸ ἐπάγγελμα) καθὼς ἐπίσης ὁ André Knapen, ἐσύστησαν ἐνθάδε ἀπὸ τῆς δεκαετίας τοῦ 1960 τὸν Σύλλογον «Ἀπόστολος Ἀνδρέας – ἐπαφαῖ μὲ τὴν Ὀρθοδοξίαν». Ἔθεσαν, ἅμα τῇ συστάσει αὐτοῦ, ὡς πρωταρχικὸν στόχον τὴν ὀργάνωσιν ἐτησίου κύκλου διασκέψεων ἐξ ὀρθοδόξων ὁμιλητῶν. Πρῶτος ὁμιλητὴς ὑπῆρξεν ὁ Πρεσβύτερος Pierre Struve, ἱερεὺς καὶ ἱατρὸς εἰς Παρισίους (ἐκοιμήθη διὰ τραγικοῦ τρόπου ἐξαιτίας αὐτοκινητιστικοῦ δυστυχήματος ὀλίγα ἔτη βραδύτερον). Τὸ θέμα τῆς ὁμιλίας αὐτοῦ ἦτο «Ἡ Ὀρθόδοξος Πνευματικὴ ζωή». Ἡ πρώτη αὕτη διάλεξις, κατὰ κοινὴν διαπίστωσιν, ἐστέφθη ὑπὸ μεγάλης ἐπιτυχίας, διότι ὑπῆρξε μία πραγματικὴ ὀρθόδοξος μαρτυρία εἰς ἕν πολυπολιτιστικὸν ἀκροατήριον. Ἡ ὁμιλία αὕτη ἐνεθάρρυνε τοὺς παρισταμένους νὰ συνεχίσωσιν εἰς τὴν ἰδίαν πνευματικὴν κατεύθυνσιν. Ἠκολούθησαν αἱ διαλέξεις ἑνὸς μεγάλου ἀριθμοῦ ὀρθοδόξων ὁμιλητῶν. Τοιουτοτρόπως καθίσταται εἰς ἅπαντας ἐμφανῶς ἀντιληπτόν, ὁπόσην μεγάλην προσπάθειαν κατέβαλεν ὁ Σύλλογος τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου εἰς τὰ πλαίσια τῆς προετοιμασίας διὰ τὴν μελλοντικὴν δημιουργίαν μιᾶς ὀρθοδόξου ἐν Γάνδῃ ἐνορίας.

Μετὰ τὴν ἀνακάλυψιν τῆς ὀρθοδόξου γαλλοφώνου ἐνορίας τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων Κοσμᾶ καὶ Δαμιανοῦ ὑπὸ τὸν Πρεσβύτερον Marc Nicaise, ὁ Ἰγνάτιος Peckstadt ἀνέλαβε τὴν πρωτοβουλίαν τῆς δημιουργίας ὀρθοδόξου ἐνορίας εἰς Γάνδην. Ἡ ἀνυπαρξία τοιαύτης, κατ’ ἐκείνην τὴν χρονικὴν περίοδον, εἰς τὸ βόρειον τμῆμα τοῦ Βελγίου ἀφ’ ἑνός, καὶ ἀφ’ ἑτέρου ἡ ὀδυνηρὰ πραγματικότης τῆς διανύσεως ἑκατὸν ἐβδομήκοντα περίπου χιλιομέτρων διὰ τὴν συμμετοχὴν αὐτοῦ μετὰ τῆς οἰκογενείας του εἰς τὴν Θείαν Λειτουργίαν ὑπῆρξαν βασικοὶ λόγοι, οἵτινες τὸν ὤθησαν εἰς τὴν ὑλοποίησιν αὐτοῦ τοῦ θεαρέστου ἐγχειρήματος. Ἡ προτέρα κατάστασις θὰ ἠδύνατο νὰ καταστῇ ἀνεκτὴ διὰ μίαν μικρὰν χρονικὴν περίοδον, διὰ μεγαλυτέραν ὅμως, εἶναι βέβαιον ὅτι, θὰ καθίστατο προβληματική. Ἡ μέριμνα διὰ τὴν μελλοντικὴν πνευματικὴν πορείαν τῶν τέκνων τῶν μελῶν τῆς ὀρθοδόξου κοινότητος ἦτο συνεχής, ἐπιπλέον ἠσθάνοντο ἐπιτακτικὴν τὴν ἀνάγκην διασφαλίσεως καὶ ἀναπαύσεως αὐτῶν διὰ τῆς παρουσίας μιᾶς κιβωτοῦ σωτηρίας, ἤγουν ἑνὸς ὀρθοδόξου ναοῦ ἐν Γάνδῃ. Διὰ πολλὰ ἔτη ἐλάμβανον χώραν αἱ διαλέξεις περὶ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ θὰ ἦσαν εὐτυχεῖς, ἐὰν ἡ προσδοκία αὐτοῦ τοῦ διακαοῦς πνευματικοῦ πόθου των ἐλάμβανεν σάρκαν καὶ ὀστᾶ.

Κατόπιν πλείστων δυσκολιῶν, ὁ Ignace Peckstadt ἐνοικίασεν κτήριόν τι, διὰ νὰ τὸ διαμορφώσῃ ἐν συνεχείᾳ εἰς ὀρθόδοξον ναὸν διὰ τὴν τέλεσιν κατὰ τακτὰ χρονικὰ διαστήματα τῆς Θείας Μυσταγωγίας. Πρόκειται δι’ ἕν ἐκ τῶν οἰκημάτων τῆς παλαιᾶς Μονῆς «Oud Begijnhof», τὸ ὁποῖον ἦτο διατηρητέον οἰκοδόμημα δομημένον πρὸ τετρακοσίων καὶ πλέον ἐτῶν. Εἰς τὸ παρελθὸν ἔσφυζεν ἀπὸ ζωὴν διὰ τῆς παρουσίας καὶ ἐγκαταβιώσεως ρωμαιοκαθολικῶν μοναζουσῶν. Κατὰ τὴν διάρκειαν ὅμως τῆς Γαλλικῆς Ἐπαναστάσεως, τὸ μοναστικὸν τοῦτο καθίδρυμα τῆς Ἁγίας Ἐλισάβετ τὸ φέρον τὴν ἐπωνυμίαν «Béguinage Ste Elisabeth», κατεσχέθη καὶ παρεδόθη εἰς τὰς πολιτικὰς Ἀρχὰς τῆς πόλεως. Πρὸ ἑκατὸν ἐτῶν τὰ ἀνήκοντα ἰδιοκτησιακῶς εἰς τὴν Δημοσίαν Βοήθειαν – φέρουσα τὴν ὀνομασίαν «Openbare Onderstand (CPAS)» – κελλία τῶν μοναζουσῶν διετέθησαν διὰ τὴν στέγασιν ἀπόρων. Μετὰ τὸν Δεύτερον Παγκόσμιον Πόλεμον αἱ κτηριακαὶ αὗται ἐγκαταστάσεις ἦσαν ἀκατοίκηται ἄνευ συντηρήσεως.

Ὁ Ignace Peckstadt ἠσθάνετο μεγάλην χαράν, ἐξαιτίας τοῦ γεγονότος τῆς εὐρέσεως τοῦ παλαιοῦ τούτου θρησκευτικοῦ οἰκήματος κειμένου εἰς τὴν πόλιν τῆς Γάνδης. Εἰς διάστημα ὀλίγων μηνῶν, τῇ βοηθείᾳ τῶν μελῶν τῆς οἰκογενείας αὐτοῦ, τοῦ Antoine Van Bruaene καί τινων τῆς περιοχῆς οἰκογενειῶν διεμορφώθη τὸ κτήριον τοῦτον εἰς ναόν. Ἠργάσθησαν πρὸς ἐπιτυχῆ εὐόδωσιν τοῦ σκοποῦ αὐτοῦ μετὰ μεγάλου ἐνθουσιασμοῦ τὰ Σαββατοκύριακα καὶ τὰς ἀργίας. Τὸ κτήριον ἐκαθαρίσθη καὶ ἠγιογραφήθη. Ἡ ἠλεκτρικὴ ἐγκατάστασις διὰ τῶν καταλλήλων ρυθμίσεων ἐπανελειτούργησεν. Ἐτοποθετήθη τέμπλον, συνελέγησαν ἔπιπλα, τάπητες, λάμπες ἐλαίου, εἰκόνες. Ἅπαντα τὰ ἀναγκαία διὰ τὴν τέλεσιν τῆς Θείας Λειτουργίας εὑρέθησαν καὶ ἐτοποθετήθησαν εἰς τὴν κατάλληλον θέσιν.

Ὁ Πρεσβύτερος Marc Nicaise, Ἱερατικῶς Προϊστάμενος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐνορίας Ἁγίας Τριάδος καὶ Ἁγίων Ἀναργύρων Κοσμᾶ καὶ Δαμιανοῦ Βρυξελλῶν, ἐδἐχθη νὰ λειτουργῇ ἅπαξ τοῦ μηνός. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Συρακουσῶν Γεώργιος (Tarassoff), τότε ἐπικεφαλῆς τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ρωσσικῶν Ἐνοριῶν Δυτικῆς Εὐρώπης ὑπὸ τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον, ἔδωκε τὴν εὐλογίαν του διὰ τὴν τέλεσιν τῶν Θείων Λειτουργιῶν, ἐξ’ ὧν ἡ πρώτη ἔλαβε χώρα τὴν 28^ην Νοεμβρίου 1972 ἐξ ἀφορμῆς τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἀγίου Ἐνδόξου Ἀποστόλου Ἀνδρέου. Ὁ Πρεσβύτερος Marc Nicaise ἐλειτούργησεν καὶ ἡ χορωδία αὐτοῦ ἔψαλλεν εἰς τὴν φλαμαδικὴν γλῶσσαν.

Τὴν Κυριακὴν 17ην Δεκεμβρίου τοῦ ἔτους 1972 ἠκολούθησεν ἡ τέλεσις τῆς δευτέρας ἐν τῷ ναῷ Θείας Μυσταγωγίας, διὰ τῆς συμμετοχῆς τῆς ὑπὸ τοῦ Ignace Peckstadt διευθυνομένης χορωδίας.

Κατὰ τὸ ἔτος 1973 ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Συρακουσῶν Γεώργιος κατέστησε τὴν κοινότηταν τῆς Γάνδης κανονικὴν Ἐνορίαν. Ἠσθάνετο λίαν χαρούμενος διὰ τὴν ἐξέλιξιν ταύτην, διότι ἀπὸ τοῦ ἔτους 1930 ἕως τοῦ 1953 διετέλεσεν ὁ ἴδιος ὀρθόδοξος εἰς Γάνδην ἱερεύς. Πρόκειται διὰ τὴν ρωσσικὴν Ἐνορίαν τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, ἥτις ἐσυστάθη ἐξ αἰτίας τῆς παρουσίας κατὰ τὴν περίοδον ἐκείνην πολλῶν Ρώσσων φοιτητῶν ἐν Γάνδῃ. Τὴν 31ην Μαΐου τοῦ ἰδίου ἔτους ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Συρακουσῶν Γεώργιος ἐπραγματοποίησεν ποιμαντικὴν ἐπίσκεψιν καὶ ηὐλόγησε τὸν νέον Ναόν. Τὸ ἐνδιαφέρον ηὐξάνετο συνεχῶς, ὁλοὲν καὶ περισσότεροι ὀρθόδοξοι καὶ λοιποί τινες φιλο-ορθόδοξοι προσετέθησαν εἰς τὴν Ἐνορίαν. Λίαν συντόμως κατενόησαν οἱ πιστοὶ ὅτι ἡ ἅπαξ τοῦ μηνὸς τελουμένη Θεία Λειτουργία δὲν ἐπήρκει πλέον διὰ νὰ καλύψῃ πλήρως τὰς λειτουργικὰς καὶ πνευματικάς των ἀνάγκας, μολονότι ἐτελεῖτο αὕτη πέραν τῆς Κυριακῆς καὶ κατὰ τὰς μεγάλας ἑορτάς. Οἱ ἐνορῖται διαπνεόμενοι ὑπὸ θείου ζήλου ἐπεθύμουν διακαῶς, ἵνα ἔχωσι συνεχῆ καὶ τακτικὴν λειτουργικὴν ζωήν. Ἀπὸ τὸν μῆνα Σεπτέμβριον τοῦ ἔτους 1973 ἐτελοῦντο δύο Θείαι Λειτουργίαι μηνιαίως, μία τελουμένη ὑπὸ τοῦ Πρεσβυτέρου Marc Nicaise (ἐκ Βρυξελλῶν) καὶ μία ὑπὸ τοῦ Πρεσβυτέρου Antoine Freund (ἐκ Παρισίων).

Τὴν 2^αν Ἰουνίου 1974 ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Συρακουσῶν Γεώργιος προέβη εἰς τὴν εἰς διάκονον χειροτονίαν τοῦ Ignace Peckstadt λαμβάνουσαν χώραν ἐν τῇ Κρύπτῃ τοῦ Ὀρθοδόξου Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἀλεξάνδρου Νέφσκυ Παρισίων, διὰ τῆς παρουσίας πλείστων ἐκ Γάνδης ἐνοριτῶν. Καὶ πάλιν ὅμως, παρὰ τὴν λίαν σημαντικὴν ταύτην ἐξέλιξιν, τὸ πρόβλημα τῆς συνεχοῦς ἐκ μακρόθεν μετακινήσεως τοῦ ἱερέως ὑφίστατο. Ἡ λειτουργικὴ ζωὴ τῆς Ἐνορίας οὐκ ἦτο δυνατὸν νὰ ἀναπτυχθῇ ἄνευ τῆς παρουσίας μονίμου ἱερέως έγκατεστημένου ἐν Γάνδῃ. Διὰ τὸν λόγον τοῦτον ὁ Πρεσβύτερος Marc Nicaise ἐπέμεινεν εἰς τὴν κατατεθεῖσαν πρότασίν του, τὴν ἀποδεχθεῖσαν θερμῶς καὶ ὑπὸ τῶν ἐνοριτῶν, νὰ χειροτονηθῇ δηλαδὴ ἱερεὺς λίαν συντόμως ὁ Διάκονος Ignace Peckstadt, ὅπερ καὶ ἐγένετο. Τὴν 5^ην Ὀκτωβρίου 1975 ἐχειροτονήθη εἰς πρεσβύτερον ὁ διάκονος Ignace καὶ πάλιν ὑπὸ τοῦ αὐτοῦ ἱεράρχου τοῦ τελέσαντος καὶ τὴν εἰς διάκονον χειροτονίαν του εἰς τὴν αὐτὴν Κρύπτην τοῦ Ἁγίου Ἀλεξάνδρου Νέφσκυ τῶν Παρισίων.

Σὺν τῷ χρόνῳ ἡ Ἐνορία ὠργανώνετο. Αἱ Ἱεραὶ Ἀκολουθίαι ἐτελοῦντο τακτικῶς: κατὰ πᾶν Σάββατον τὸ ἀπόγευμα ὁ Ἑσπερινὸς καὶ κατὰ πᾶσαν Κυριακὴν ἡ Θεία Λειτουργία. Ἐκτὸς τῶν μεγάλων Ἑορτῶν ἐτελοῦντο ἐπίσης αἱ Ἀκολουθίαι τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων.

Ἀπὸ τῶν ἀρχῶν τοῦ ἔτους 1973 τὸ μηνιαῖον περιοδικὸν «Apostel Andreas» κατέστη ὁ ἀπαραίτητος σύνδεσμος διὰ τὴν ζωὴν τῆς Ἐνορίας. Ἐκδίδετο εἰς τὴν τοπικὴν φλαμανδικὴν γλῶσσαν καὶ περιελάμβανεν ἐντὸς τῶν τεσσαράκοντα σελίδων του ἐνδιαφέροντα ἄρθρα σχετικῶς πρὸς τὴν ὀρθόδοξον κατήχησιν, τῶν ὁποίων ἡ σύνταξις ἐγίγνετο ὑπὸ τῶν μελῶν τῆς συντακτικῆς ἐπιτροπῆς. Ἐγράφοντο προσέτι ἄρθρα μὲ σκοπὸν τὴν ἐξιστόρησιν καὶ ἀνάλυσιν τρεχόντων γεγονότων τῆς Ὀρθόδοξου Ἐκκλησίας, ὡς ἦτο ἡ «Σύναξις τῶν Προκαθημένων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν», ἡ πραγματοποιηθεῖσα ἐν Κωνσταντινουπόλει ἀπὸ 13ης ἕως 15ης Μαρτίου 1992 εἰς τὴν ἕδραν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, καὶ δι’ ἧς προεβλήθη ἡ ὀρθόδοξος μαρτυρία τῆς ἑνότητος τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἐπίσης ἐφιλοξένει μεταφρασμένα κυρίως ἐκ τῆς ἀγγλικῆς καὶ γαλλικῆς γλώσσης ἄρθρα προερχόμενα ἐξ ἄλλων περιοδικῶν. Τὸ περιοδικὸ τοῦτο, αὐτονόητον τυγχάνει ὅτι περιελάμβανεν προσέτι κείμενα ἀφορῶντα τοπικὰς καὶ ἐνοριακὰς εἰδήσεις, οἰκουμενικὰς συναντήσεις κ.λπ.

Συνεκροτήθη ἀξιόλογος βιβλιοθήκη περιλαμβάνουσα ἔντυπα γεγραμμένα τόσον εἰς τὴν φλαμανδικὴν γλώσσαν ὅσον καὶ εἰς δεκαπέντε περίπου ἑτέρας.

Ὁ κύκλος Διαλέξεων «Apostel Andreas» ἐσυνέχισεν καὶ ἐπηύξησε μάλιστα τὰς δραστηριότητάς του.

Ἤρχισεν προσέτι νὰ ἀναφύηται μία σημαντικὴ οἰκουμενικὴ δραστηριότης καὶ ἐπραγματοποιήθησαν πλεῖσται ἐπαφαὶ μετὰ τῶν Ἀγγλικανῶν, Ρωμαιοκαθολικῶν καὶ Προτεσταντῶν. Διωργανώθησαν ἐπίσης Σαββατοκύριακα πνευματικοῦ ἀνεφοδιασμοῦ. Ἡ ποιμαντικὴ φροντὶς εἰς νοσηλευτικὰ ἱδρύματα, φυλακάς, καὶ πολλάκις εἰς πλοῖα, ἀφοῦ ἡ Γάνδη τυγχάνει εἷς σημαντικὸς θαλάσσιος λιμήν, οὐδέποτε παρημελήθη. Ἰδιαιτέρα δὲ προσοχὴ ἐδόθη εἰς τὴν κατήχησιν παιδίων, νέων καὶ ἐνηλίκων.

Ἐν ἔτει 1976 ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Συρακουσῶν Γεώργιος διώρισε τὸν Πρεσβύτερον Ignace Ἱερατικῶς Προϊστάμενον τῆς Ἐνορίας, ἐνῷ εἰς τὰ 1978 τοῦ ἀπένειμε τὸ ὀφφίκιο τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου.

Κατόπιν μακρῶν συνομιλιῶν, τῶν ὁποίων ἡ ἀπαρχὴ ἦτο μία ἐπιστολὴ φέρουσα ἡμερομηνίαν τὴν 20^ην Φεβρουαρίου τοῦ ἔτους 1973 συνταχθεῖσα δὲ ὑπὸ τοῦ Πρεσβυτέρου Ignace Peckstadt καὶ ἔχουσα παραλήπτην τὸ CPAS, ἠγοράσθη τὴν 13^ην Δεκεμβρίου 1976 τὸ ἐπὶ τῆς ὁδοῦ Sophie van Ackenstraat 20 (νούμερον 56 σήμερον) κτήριον. Πρὸς τοῦτο ἐσυστάθη σύλλογος μὴ κερδοσκοπικοῦ χαρακτήρος φέρων τὴν ἐπωνυμίαν «Orthodoxe Gemeenschap Gent». Ἡ πρόοδος τῆς Ἐνορίας ἐσυνεχίσθη καὶ κατὰ τοὺς ἑπομένους μῆνας. Ἡ ἀγορασθεῖσα ἐντὸς ὁλίγου χρονικοῦ διαστήματος ἐκκλησία ἀπεδείχθη λίαν μικρά. Διὰ τὸν λόγον αὐτὸν προέβησαν εἰς τὴν ἀγορὰν παρακειμένου οἰκοδομήματός τινος διὰ τῆς οἰκονομικῆς ἐνισχύσεως καὶ συμπαραστάσεως ἁπάντων τῶν μελῶν τοῦ συλλόγου καθὼς καὶ διὰ δωρεῶν προσώπων τινῶν φιλικῶς διακειμένων πρὸς τὴν Ὀρθοδοξίαν.

Διὰ τοῦ τρόπου αὐτοῦ ἐξευρέσεως οἰκονομικῶν πόρων τὸ «μικρὸ ἐκκλησάκι» ἀνεκαινίσθη ριζικῶς καὶ ὡσαύτως ἐδημιουργήθη εἷς μεγαλύτερος ναός, ὁ ὁποῖος ἀνταπεκρίνετο πλέον εἰς τὰς ἀνάγκας τῆς Ἐνορίας. Ἡ τελετὴ τῶν ἐγκαινίων ἔλαβε χώρα τὴν 2^αν Δεκεμβρίου 1979 ὑπὸ τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Εὐδοκιάδος Γεωργίου (Wagner), βοηθοῦ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Συρακουσῶν Γεωργίου. Τὴν αὐτὴν ἡμέραν ὁ Marcel Osseel (μετέπειτα Πρεσβύτερος Σιλουανός, Ἱερατικῶς Προϊστάμενος τῆς Ἐνορίας τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου Eindhoven) ἐχειροτονήθη διάκονος, ὑπηρετώντας ἀπὸ τῆς θέσεως ταύτης τὴν Ἐνορίαν ἐπὶ δέκα συναπτὰ ἔτη. Ἀκολούθως, τὸν Μάρτιον τοῦ ἔτους 1990 ἔλαβε τὸν δεύτερον βαβμὸν τῆς ἱερωσύνης ὑπὸ τοῦ Μητροπολίτου Βελγίου Παντελεήμονος.

Σημαντικὰ ἱστορικὰ γεγονότα τῆς Ἐνορίας τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου Γάνδης εἰσὶν ἐν συνόψει τὰ κάτωθι:Ἡ ἱστορικὴ ἐπίσκεψις τῆς Αὐτοῦ Μεγαλειότητος τοῦ Βασιλέως Baudouin κατὰ τὸν ἑορτασμὸν τῆς 150ῆς ἐπετείου ἀπὸ τῆς ἱδρύσεως τοῦ Βασιλείου τοῦ Βελγίου. Συγκεκριμένως, τὸ Σάββατο 14 Ἰουνίου 1980 ἐπεσκέφθη ὁ Βασιλεὺς τὴν Ἐνορίαν καὶ παρηκολούθησε τὴν Ἀκολουθίαν τοῦ Ἑσπερινοῦ.
Ἡ ἱστορικὴ ἐπίσκεψις τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Σωφρονίου, ὅστις ἐτέλεσε τὴν Θείαν Λειτουργίαν εἰς τὸν Ἱερὸν Ναὸν τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου τὴν 14ην Σεπτεμβρίου 1980, μετὰ τὸ πέρας τῆς ὁποίας ἔσχεν μεθ’ ἁπάντων τῶν ἐνοριτῶν μακράν, ψυχοφελεστάτην καὶ ἐποικοδομητικὴν συζήτησιν.
Ἀπὸ τῆς ἱδρύσεώς της ἡ Ἐνορία αὕτη ἀνήκει εἰς τὴν δικαιοδοσία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. Διὰ νὰ ἐξηγήσῃ τὸν λόγον τῆς ἀφιερώσεως τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ εἰς τὸν Ἅγιον Ἀπόστολον Ἀνδρέαν ὁ Ignace Peckstadt ἔγραψε τὸν Ἰανουάριον τοῦ 1973 εἰς τὸ πρῶτο τεῦχος τοῦ περιοδικοῦ «Apostel Andreas» τὰ κάτωθι: «Πρωτόκλητος ὠνομάσθη ὁ Ἀπόστολος Ἀνδρέας καὶ ἐκήρυξε τὸ Εὐαγγέλιον εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν. Ἐν Πάτρᾳ ἐμαρτύρησεν ἐπὶ σταυροῦ σχήματος Χ, ὅστις φέρει μέχρι τῆς σήμερον τὸ ὄνομά του. Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Δημήτριος εἰς τὴν διακαιοδοσία τοῦ ὁποίου ὑπαγόμεθα τυγχάνει ὀ ἄμεσος διάδοχος τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου (…). Οὗτοι δὲ εἰσιν τινὲς ἐκ τῶν λόγων τῶν ὁδηγησάντων ἡμᾶς εἰς τὴν ἐπιλογὴν τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου».

Ἀπὸ τὰς ἀρχὰς τοῦ ἔτους 1989 ἡ Ἐνορία ὑπήχθη εἰς τὴν ὑπὸ τοῦ Μητροπολίτου Παντελεήμονος διοικουμένην Ἱερὰν Μητρόπολιν Βελγίου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τῆς ὁποίας ἡ δικαιοδοσία περιλαμβάνει καὶ τὰς τρεῖς Χώρας τῆς Μπενελούξ. Ἀπὸ τῆς ἐκλογῆς τοῦ Παντελεήμονος, ὡς Μητροπολίτου, ἡ Ἐνορία τῆς Γάνδης εἶχε ἀναπτύξει στενὰς ἐπαφὰς μετὰ τῆς Μητροπόλεως Βελγίου, συμμετέχοντας  διὰ τῆς χορωδίας αὐτῆς τόσον εἰς τὸ Διορθόδοξον Συλλείτουργον τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας, ὅσον καὶ εἰς τὰς λοιπὰς δραστηριότητας αὐτῆς. Μετὰ τὴν ὁλοκληρωτικὴν προσχώρησίν της εἰς τὴν Ἱερὰν Μητρόπολιν Βελγίου αἰσθάνεται ἔντονον τὴν πατρικὴν στοργὴν τοῦ Μητροπολίτου Παντελεήμονος. Χάρις εἰς τὴν ἀκάματον δραστηριότηταν αὐτοῦ ἐπετεύχθη ἡ ὑπὸ τοῦ Βελγικοῦ Κράτους ἀναγνώρισις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ταυτοχρόνως ὁ Μητροπολίτης Παντελεήμων διετήρει ἀδελφικοὺς δεσμοὺς μετὰ τῶν ἱεραρχῶν τῶν λοιπῶν ὀρθοδόξων ἐν Βελγίῳ παρουσιῶν. Οὐκ εἶχεν πλέον νόημα ἡ ὑπαγωγὴ τῆς Ἐνορίας τῆς Γάνδης εἰς τὴν Ἀρχιεπισκοπὴν τῶν Παρισίων, ἐφ´ὅσον ἐν Βρυξέλλες ὐφίστατο Μητρόπολις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου.

Τὴν 11ην Νοεμβρίου τοῦ ἔτους 1989 ἡ Α.Θ.Π ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Βαρθολομαῖος (τότε Μητροπολίτης Φιλαδελφείας) ἐπεσκέφθη διὰ πρώτην φορὰν τὴν Ἐνορίαν κατὰ τὴν ἐν Βελγίῳ παραμονήν του διὰ τὴν τέλεσιν τῆς λαβούσης χώραν ἐν Βρυξέλλαις κατὰ τὴν 12ην Νοεμβρίου 1989 χειροτονίας τοῦ υἱοῦ τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Ignace Peckstadt, Yves Peckstadt (σήμερον Μητροπολίτου Βελγίου Ἀθηναγόρου). Ἐπὶ τῇ εὐκαιρίᾳ ταύτη ἐχοροστάτησεν εἰς τὸν Ἑσπερινόν, ἀπηυθύνας πατρικοὺς λόγους πρὸς τοὺς ἐνορίτας.
Κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς ἐπισήμου ἐπισκέψεώς του εἰς Μπενελούξ, ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἐπεσκέφθη αὐτὴν διὰ δευτέραν φορὰν καὶ ηὐλόγησε τὰς ἐργασίας κατασκευῆς τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ. Ἦτο μία ἱστορικὴ στιγμὴ διὰ τὴν Ἐνορία τῆς Γάνδης.

Τὰ ἐγκαίνια τοῦ νέου Ἱεροῦ Ναοῦ ἐτέλεσεν κατὰ τὴν Κυριακὴν 30 Νοεμβρίου 1997 ὁ Μητροπολίτης Βελγίου Παντελεήμων συμπαραστατούμενος ὑπὸ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Σίμωνος (τοῦ Πατριαρχεῖου Μόσχας) καὶ τοῦ Ἐπισκόπου Κλαυδιουπόλεως Μιχαήλ (τῆς ὑπὸ τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχείον Ρωσσικῆς Ἀρχιεπισκοπῆς). Συνέπεσεν ἡ τελετὴ τῶν ἐγκαινίων μετὰ τῆς 25ης ἐπετείου ἀπὸ τῆς ἱδρύσεως τῆς Ἐνορίας. Μία μεγάλη δὲ δωρεὰ ἀποθανόντος Βέλγου ἐνορίτου ἐπέτρεψε νὰ κατασκευασθῇ νέος Ναὸς ἀντικρὺ τοῦ παλαιοῦ. Δὲν ἦτο τυχαῖο τὸ γεγονός, ὅτι ὁ δωρητὴς ἔφερε τὸ ὄνομα Ἀνδρέας.

Ἐν τῷ μεταξὺ ὁ Dominique Verbeke ἐχειροτονήθη εἰς τὸν Μητροπολιτικὸν Ναὸν διάκονος ὑπὸ τοῦ Μητροπολίτου Παντελεήμονος κατὰ τὴν 24^ην Φεβρουαρίου 1991, Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, πρεσβύτερος δὲ εἰς τὸν ἐν Γάνδῃ Ἱερὸν Ναὸν τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου τὴν 23^ην Δεκεμβρίου 2000. Διὰ χρονικὸν διάστημα ἀρκετῶν ἐτῶν ἦτο ὁ κύριος ὐπεύθυνος διὰ τὴν διδασκαλίαν εἰς τὰ Βελγικὰ σχολεῖα τοῦ ὀρθοδόξου θρησκευτικοῦ μαθήματος. Καθ’ ὅσον ἀφορᾶ τὴν ἐπιμόρφωσιν ἐκπαιδευτικῶν ἱδρύθη διὰ τῶν εὐλογιῶν τοῦ Μητροπολίτου Παντελεήμονος τὸ Ἰνστιτοῦτον Ὀρθοδόξου Θεολογίας (Κέντρον Ὀρθοδόξου Ἐπιμορφώσεως Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος, τὸ ὁποῖον ἀργότερον μετωνομάσθη εἰς Ἰνστιτοῦτον Ὀρθοδόξου Θεολογίας Ἀπόστολος Παῦλος), παρέχοντας πρόγραμμα τριετοῦς φοιτήσεως-ἐπιμορφώσεως δι’ ἐξετάσεων. Πολλοὶ ὑποψήφιοι (τινὲς ἐκ τῆς Ἐνορίας τῆς Γάνδης, ἀλλὰ καὶ ἐξ’ ἑτέρων ὀρθοδόξων κοινοτήτων) ἀνταπεκρίθησαν εἰς τὴν ἔκκλησιν. Τὸ φλαμανδικὸ τμῆμα τοῦ Ἰνστιτούτου εὑρίσκεται ἐπὶ τοῦ παρόντος εἰς Γάνδην.

Ἡ τῆς Γάνδης κατέστη ἠ μήτηρ Ἐνορία τῶν Ἐνοριῶν τῶν πόλεων Bruges καὶ Courtrai. Οἱ πρῶτοι ἱερεῖς αὐτῶν προήρχοντο ἐξ αὐτῆς. Ἀλλὰ καὶ πλεῖστοι ἄλλοι ἐνορῖται, ἄνδρες καὶ γυναῖκες, ἐξ αὐτῆς διακονοῦσι τὴν Ἐκκλησίαν.

Σήμερον ἀποτελεῖται ἐξ ἑνός ἱκανοῦ ἀριθμοῦ πιστῶν διεσπαρμένων εἰς μεγάλην ἔκτασιν καὶ προερχομένων ἐκ διαφόρων ὀρθοδόξων χωρῶν. Ἅπαντες αἰσθάνονται ἀδελφοὶ καὶ ἀδελφαί, οἱ ὁποῖοι διὰ τῆς Εὐχαριστίας ἑνώνονται ὡς μέλη τῆς Ἐκκλησίας μετὰ τοῦ Χριστοῦ. Ἡ Εὐχαριστία δημιουργεῖ τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας, ἥτις εἶναι μία Εὐχαριστιακὴ κοινωνία.

Εὐχαριστήσωμεν τῷ Κυρίῳ, πάντων ἕνεκεν, διὰ τῆς μεσιτείας τοῦ Ἁγίου Ἐνδόξου Ἀποστόλου Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου.

Διατελέσαντες Κληρικοὶ

Ἱερεῖς
-Πρωτοπρεσβύτερος Marc Nicaise (1972 – 1975).
-Πρωτοπρεσβύτερος Ignace Peckstadt (1975 – 2016).
Διάκονοι
-π. Ignace Peckstadt (1974 – 1975).
-π. Marcel Osseel (ἀργότερον Πρωτοπρεσβύτερος Silouan Osseel) (1979-1989).
-π. Dominique Verbeke (1991 – 2000).
Ἐν ἐνεργείᾳ Κληρικοὶ
-Ἱερατικῶς Προϊστάμενος: Πρωτοπρεσβύτερος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου Dominique Verbeke, (ἀπὸ τοῦ ἔτους 2000 μέχρι τῆς σήμερον).
-Ἐφημέριος: Πρωτοπρεσβύτερος Paolo Perletti, (ἀπὸ τοῦ ἔτους 2014 μέχρι τῆς σήμερον).