Ἐνορία Ἁγίου Ἀμάντου, Kortrijk

Ἱστορικὸν

Ἡ Ἐνορία τοῦ Ἁγίου Ἀμάντου εἰς τὴν πόλιν Kortrijk ἱδρύθη κατὰ τὸ ἔτος 1993 δι’ ἀποφάσεως τοῦ τότε Μητροπολίτου Βελγίου κ. Παντελεήμονος. Ὀφείλει τὴν ὕπαρξίν της εἰς τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Ἐνορία τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου Γάνδης, μὲ Ἱερατικῶς Προϊστάμενον τὸν Πρωτοπρεσβύτερον Ἰγνάτιον Peckstadt, ηὐξήθη θεαματικῶς εἰς ἀριθμὸν πιστῶν, ὡς ἐκ τούτου καθίστατο δύσκολος ἡ διαποίμανσίς της. Διὰ τῶν πνευματικῶν παροτρύνσεων καὶ ὁδηγιῶν τοῦ π. Ἰγνατίου, ὁ Pius Pauwelyn καὶ ὁ Ἀνδρέας Δικομήτης ἐσκέφθησαν νὰ ἱδρύσωσι μία νέαν Ἐνορίαν εἰς τὴν πόλιν Kortrijk, προσκαλοῦντες ἅπαξ κατὰ μῆνα τὸν πατέρα Ἰγνάτιον διὰ νὰ τελέσῃ τὴν Θείαν Λειτουργίαν. Ὁ Pius Pauwelyn ἐσπούδασε τὴν ἱερὰν ἐπιστήμην τῆς θεολογίας δι’ ἀλληλογραφίας ἐν Παρισίοις εἰς τὸ ἐκεῖσε Ἰνστιτοῦτο τοῦ Ἁγίου Σεργίου. Ἐξ ὑπαρχῆς τῆς συστάσεώς της ἡ Ἐνορία τοῦ Kortrijk ἐξυπηρέτει τὰς θρησκευτικὰς ἀνάγκας ἁπάντων τῶν Ὀρθοδόξων χριστιανῶν τῆς εὐρυτέρας περιοχῆς Kortrijk.

Ἀρχικῶς, ἡ Ἔνορία ἐστεγάσθη εἰς ἕν κτήριον δανεισθὲν αὐτῇ ὑπὸ τοῦ ὀργανισμοῦ OCMW (CPAS), τὸ ὁποῖον ἦτο ναὸς κείμενος εἰς τὴν τοποθεσίαν Vanackershof. Διὰ πενιχρῶν τινων οἰκονομιῶν, μικρῶν δωρεῶν καὶ διαφόρων ὑλικῶν ἐπετεύχθη διὰ καταβολῆς τοῦ ποσοῦ τῶν 1500 Εὐρώ ἡ σύνδεσις τοῦ κτηρίου μετὰ τῶν δικτύων φυσικοῦ ἀερίου, ἠλεκτρισμοῦ καὶ ὕδατος.

Τὴν πρώτην Λειτουργίαν ἐτέλεσε τὴν 19ην Δεκεμβρίου 1993 ὁ Πρωτοπρεσβύτερος Ἰγνάτιος Peckstadt, παρουσίᾳ τοῦ Μητροπολίτου Βελγίου κ. Παντελεήμονος. Ὁ π. Pius Pauwelyn ἦτο τότε χοράρχης. Ἐκτὸς τοῦ μικροῦ εἰς τὸν ἀριθμὸν πιστῶν πνευματικοῦ πυρῆνος, ὅστις εἶχεν ἤδη συγκροτηθεῖ, ἐδραστηριοποιεῖτο καὶ εἷς ἕτερος ἀποτελούμενος ἐκ τῶν δραστηρίων ἐνοριτῶν Walter Fink, Willem Charlet, Anne-Mie Sap καὶ Agnes Van Goethem, οἵτινες ἐπετέλουν  ἔν πρωτοποριακὸν ἔργον μὴ φειδόμενοι κόπων καὶ προσπαθειῶν ὑπὲρ τῆς νεοσυσταθείσης Ἐνορίας. Ὁ Μητροπολίτης Παντελεήμων προέβη εἰς τὴν εἰς διάκονον χειροτονίαν τοῦ Pius Pauwelyn τὸν Νοέμβριον τοῦ ἔτους 1994, ἐνῷ εἰς τὴν εἰς πρεσβύτερον τὸν Φεβρουάριον τοῦ 1995.

Σταδιακῶς διεπιστώθη, ὅτι ἡ ὑπάρχουσα ἐκκλησία ἦτο μικρὰ διὰ τὸσον μεγάλον ἀριθμὸν ἐνοριτῶν. Ὡς ἐκ τούτου ἐκρίθη ἀπαραίτητος ἡ μεταφορά της εἰς ἕτερον χῶρον λίαν μεγαλύτερον τοῦ ὑπάρχοντος. Κατόπιν ἐπισταμένης διερευνήσεως ἐπελέγη ἡ τραπεζαρία τῆς γειτονικῆς Σχολῆς κηπευτικῶν, ἐν εὐθέτῳ ὅμως χρόνῳ οἱ ἐνορῖται προέβησαν εἰς τὸ συμπέρασμα ὅτι καὶ ἡ ἐπιλογή αὕτη καθίσταται ἀνεπαρκής. Ὁ ἑπόμενος χῶρος, τὸν ὁποῖον ἐπέλεξαν ἦτο ἡ ἐκκλησία τῶν μοναζουσῶν Stella Maris, εἰς ἥν παρέμειναν διὰ βραχύ τι χρονικὸν διάστημα.

Ἐπειδὴ καὶ ὁ χῶρος οὗτος ἀπεδείχθη, σὺν τῷ χρόνῳ, μικρός, ἡ Ἐνορία ἀνεζήτησεν ἕτερον μεγαλύτερον. Κατόπιν μακρὰς ἐπισταμένης ἐρεύνης καὶ διὰ τῆς βοηθείας τοῦ κ. Paul Breyne, Νομάρχου τότε τῆς Δυτικῆς Φλάνδρας κατέληξεν εἰς τὴν ἐπιλογὴν τοῦ κειμένου ἐπὶ τῆς ὁδοῦ Loodwitstraat συγχρόνου Ρωμαιοκαθολικοῦ ναοῦ, οὗτινος εἶχεν ἀφαιρεθεῖ ἡ ἄδεια λειτουργίας. Μὲ τὴν ὑπογραφὴν τοῦ συμβολαίου παραχωρήσεως ἡ ὀρθόδοξος Ἐνορία εὑρέθη ἐνώπιον ἑνὸς μεγάλου διλήμματος. Τελικῶς ἀπεφασίσθη ὑπὸ τῶν ἐνοριτῶν νὰ χρησιμοποιηθῇ τὸ κτήριον ὡς ἔχει καὶ ἐν συνέχειᾳ νὰ ἀποφασισθῇ ἡ διαδικασία τῆς ἐσωτερικῆς αὐτοῦ διαμορφώσεως. Εἷς καλὸς καὶ λίαν προσεκτικὸς εἰς τὰς ἐπιθυμίας τῶν ἐνοριτῶν ἀρχιτέκτονας, καὶ εἷς ἔρανος – ὅστις διενεργήθη ἐξ ἀφορμῆς τῆς χρηματικῆς προσφορᾶς ἐνορίτου τινὸς – ἐσηματοδότησαν τὴν ἀρχὴν τῶν ἀνακαινιστικῶν ἐργασιῶν. Διά τῆς συγκεντρώσεως τῶν ἀρχικῶν ἀποταμιεύσεων ὁλοκληρώθη ἀρχικῶς τὸ φέρον τὴν ὀνομασίαν «ἡ Φιλοξενία τοῦ Ἀβραάμ» ἐνοριακὸν κέντρον.

Ἡ Ἐνορία ἀνεγνωρίσθη διὰ Βασιλικοῦ Διατάγματος τὸν μῆνα Ἰούνιον τοῦ ἔτους 1998. Τὸ κορυφαῖον τοῦτο γεγονὸς ἐπέτρεψεν εἰς τὴν Ἐκκλησιαστικὴν Ἐπιτροπὴν νὰ προχωρήσῃ εἰς τὴν διαμόρφωσιν καὶ τὸν ἐξωραϊσμὸν τοῦ ἐσωτερικοῦ χώρου τοῦ Ναοῦ. Ἡ ὑπάρχουσα εἰς τὸν τροῦλλον ἐπιγραφὴ διασώζει συνοπτικῶς τὰ κάτωθι λίαν σημαντικὰ διὰ τὴν ἱστορικὴν πορείαν τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ στοιχεῖα: «Ὁ Ναὸς εἶναι ἀφιερωμένος στὸν Ἅγιον Ἄμαντον καὶ ἐγκαινιάστηκε ἀπὸ τὸν Μητροπολίτην Παντελεήμονα στὶς 7 Φεβρουαρίου 2009, συλλειτουργοῦντος τοῦ Ἐπισκόπου Σινώπης κ. Ἀθηναγόρου (νῦν Μητροπολίτου Βελγίου) καὶ παρουσίᾳ τοῦ Νομάρχου κ. Paul Breyne. Τὶς ἁγιογραφίες τοῦ Ναοῦ ἔκαναν οἱ Dragomir καὶ Nemanja Marunić καὶ Dragan Stanković τὸν Μάρτιο καὶ Ἀπρίλιο 2011. Τὸ ὅλο ἔργο ἔγινε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησιαστικὴ Ἐπιτροπὴ μὲ πρόεδρο τὸν Ἀνδρέα Δικομήτη, τὴν Ἐνοριακὴ Ἐπιτροπὴ καὶ ὑπὸ τὴν γενικὴ καθοδήγηση τοῦ Πρεσβυτέρου Pius Pauwelyn».

 Ὁ Μητροπολίτης Βελγίου κ. Ἀθηναγόρας προέβη εἰς τὴν εἰς διάκονον χειροτονίαν  τοῦ Philippe Mevis τὸ ἔτος 2014 καὶ εἰς τὴν εἰς πρεσβύτερον τὸ 2019. Ἐξ ἀφορμῆς δὲ τῆς ἐπετείου συμπληρώσεως τῆς πρώτης ἀπὸ τῆς ἱδρύσεως τῆς Ἐνορίας Εἰκοσιπενταετίας (ἀργυροῦν Ἰωβηλαῖον) ἐξεδόθη τὴν 1ην Δεκεμβρίου τοῦ ἔτους 2018 φυλλάδιον ἱστορικὸν περιέχον προσέτι κατηχήσεις καὶ ἀπολογισμὸν τῶν πεπραγμένων πρὸς ἐνημέρωσιν τῶν ἐνοριτῶν. Τὴν 1ην Ὀκτωβρίου 2019 ὁ π. Pius Pauwelyn συνταξιοδοτηθεὶς παρέδωκε τὴν διαποίμανσιν τῆς Ἐνορίας εἰς τὸν αὐτοῦ διάδοχον π. Philippe Mevis.

Διατελέσαντες Κληρικοὶ
–           Πρωτοπρεσβύτερος Ignace Peckstadt,   (1993 – 1995).
–           Διάκονος Pius (Εὐσέβιος) Pauwelyn,  (1994 – 1995).
–           Οἰκονόμος  Pius (Εὐσέβιος) Pauwelyn,  (1995 – 2019).
–           Διάκονος Philippe Mevis,  (2014 – 2019).
Ὲν ἐνεργείᾳ Κληρικὸς
–           Ἱερατικῶς Προϊστάμενος: Πρεσβύτερος Philippe Mevis (ἀπὸ τοῦ ἔτους 2019).