Ἀείμνηστος Μητροπολίτης Βελγίου κυρὸς Αἰμιλιανὸς (1915-2011)

Ὁ ἀείμνηστος Μητροπολίτης κυρὸς Αἰμιλιανὸς (Ζαχαρόπουλος) ἐγεννήθη τὴν 12ην Ἀπριλίου 1915 ἐν τῇ νήσῳ Χάλκῃ τῆς Τουρκίας. Τὸ 1936 ἀπεφοίτησεν ἐκ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τῆς Χάλκης ἔχων πραγματοποιήσῃ ἐκτὸς τῆς Θεολογικῆς Ἐπιστήμης καὶ μεταπτυχιακὰς σπουδάς. Τὸ 1937 ὁ Μητροπολίτης Φιλαδελφείας κ. Αἰμιλιανὸς τὸν ἐχειροτόνησε διάκονον καὶ τὸν ἐτοποθέτησε εἰς τὴν Ἐνορίαν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Ἐν συνεχείᾳ μετετέθη ὡς διάκονος εἰς τὰ Πατριαρχεῖα. Τὸ ἔτος 1951 ὁ ἀείμνηστος Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Ἀθηναγόρας τὸν ἐχειροτόνησε εἰς πρεσβύτερον καὶ τὸν διώρισε Μέγα Πρωτοσύγκελλον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου.

Τὸ ἔτος 1959 ἐξελέγη ὑπὸ τῆς Ἁγίας καὶ Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου Μητροπολίτης Σελευκείας. Ἡ εἰς ἐπίσκοπον χειροτονία του ἐγένετο τὴν 12ην Ἰουνίου τοῦ 1959 ὑπὸ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρου, συλλειτουργούντων τῶν Μητροπολιτῶν Χαλκηδόνος Θωμᾶ, Δέρκων Ἰακώβου, Θεοδωρουπόλεως Λεοντίου, Εἰρηνουπόλεως Κωνσταντίνου, Προικοννήσου Φιλοθέου καὶ Φιλαδελφείας Ἰακώβου. Κατόπιν ἐγένετο μέλος τῆς Ἁγίας καὶ Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου μέχρι τὴν 21ην Ἀπριλίου 1964 ὁπότε καὶ ἐξωρίσθη ἐκ Τουρκίας. Τὸ 1969 τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον ἵδρυσε τὴν Ἱερὰν Μητρόπολιν Βελγίου καὶ Ἐξαρχίαν Κάτω Χωρῶν καὶ Λουξεμβούργου καὶ τὸν ἐξέλεξε πρῶτον Μητροπολίτην αὐτῆς. Ἡ ἐνθρόνισίς του ἐγένετο τὴν 11ην Νοεμβρίου 1969 εἰς τὸν Ἱερὸν Μητροπολιτικὸν τῶν Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν Βρυξελλῶν.

Ἡ ξεχωριστὴ ἐμπειρία του ὡς Μεγάλου Πρωτοσυγκέλλου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου τὸν ἐβοήθησε πολὺ εἰς τὸ νὰ διοργανώσῃ τὴν νεοϊδρυθεῖσαν Ἱερὰν Μητρόπολιν Βελγίου. Ἵδρυσε ἐνορίας, ἠγόρασε κτήρια, τὰ ὁποῖα διεμόρφωσε εἰς ἐνοριακοὺς ναούς, καὶ κτήριο εἰς τὸ ὁποῖον ἐστεγάσθη τὸ Ἑλληνικὸν Σχολεῖον. Εἰς τὸ Βέλγιον εἶχε ἀρίστους σχέσεις μὲ τὰς ἄλλας χριστιανικὰς ὁμολογίας καὶ προσεπάθησε νὰ ἐπιτύχῃ τὴν ἐπίσημον ἀναγνώρισιν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐν Βελγίῳ ἐν συνεργασίᾳ μετὰ τῶν ἐκπροσώπων τῶν ἄλλων ὀρθοδόξων παρουσιῶν. Κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς ἀρχιερατείας του ἐχειροτόνησε μετὰ ἀπὸ ἀπόφασιν τῆς Ἁγίας καὶ Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου δύο βοηθοὺς ἐπισκόπους: τὸ 1974 τὸν Ἐπίσκοπον Ἀπολλωνιάδος κ. Παντελεήμονα (τὸν μετέπειτα Μητροπολίτην Βελγίου) καὶ τὸ ἔτος 1977 τὸν Ἐπίσκοπον Εὐμενείας κ. Μάξιμον.

Τὸν Δεκέμβριον τοῦ 1982 μετετέθη ὑπὸ τῆς Ἁγίας καὶ Ἱερᾶς Συνόδου εἰς τὴν νῆσον Κῶν. Τὸ 2009 ὁ Μητροπολίτης Κώου Αἰμιλιανὸς παρητήθη. Ἐξεδήμησε πρὸς Κύριον τὴν 8ην Σεπτεμβρίου 2011. Ἡ Ἐξόδιος Ἀκολουθία του ἐτελέσθη τὴν 10ην Σεπτεμβρίου 2011 ἐν τῷ Ἱερῷ Ναῷ τῆς Ἁγίας Βαρβάρας Παλαιοῦ Φαλήρου εἰς Ἀθήνας.