Ἐνορία Ἁγίας Σκέπης, Boussoit

Ὁ Β´ παγκόσμιος πόλεμος (1939-1945) ὁδήγησε ἑκατοντάδες χιλιάδες νέους Οὐκρανοὺς σὲ καταναγκαστικὴ ἐργασία εἰς τὴν Γερμανία. Ἦταν μεταξὺ τῶν 12 ἑκατομμυρίων ἄλλων νέων διαφόρων ἐθνικοτήτων οἱ ὁποῖοι ἐπιστρατεύτηκαν βίαια ἀπὸ τὶς γερμανικὲς ἀρχές. Μέχρι τὸν Μάιο τοῦ 1945, ἡ Γερμανία βρισκόταν σὲ σύγχυση. Χιλιάδες καταναγκαστικοὶ ἐργάτες ἀνυπομονοῦσαν νὰ ἐπιστρέψουν εἰς τὴν πατρίδα τους, ἑνῶ πολλοὶ ἔφυγαν μπροστὰ εἰς τὴν ἄφιξη τῶν ρωσικῶν δυνάμεων εἰς τὴν Κεντρικὴ καὶ Δυτικὴ Εὐρώπη.

Ἐκείνη τὴν ἐποχή, οἱ μεγάλοι βιομήχανοι τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης ἀπευθύνθηκαν εἰς τοὺς Οὐκρανοὺς ἐργάτες εἰς τὴν Γερμανία οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἀρνηθεῖ νὰ ἐπιστρέψουν εἰς τὴν πατρίδα τους. Οἱ Βέλγοι ἐργοδότες ἔστειλαν ἐκπροσώπους τους εἰς τὰ γερμανικὰ στρατόπεδα γιὰ νὰ στρατολογήσουν ἐργάτες γιὰ τὰ ὀρυχεῖα, τὰ λατομεῖα καὶ τὴν μεταλλουργία. Ὡς ἐκ τούτου, πολλοὶ Οὐκρανοὶ ὑπέγραψαν διετὲς συμβόλαιο ἐργασίας εἰς τὰ ἀνθρακωρυχεῖα τοῦ Βελγίου. Εἴκοσι χιλιάδες Οὐκρανοὶ ἔφθασαν εἰς τὸ Βέλγιο.

Μὲ τὴν βοήθεια τῆς διοικήσεως τοῦ ὀρυχείου, ἱδρύθηκε τὸ 1948 ἡ Ἐνορία τῆς Ἁγίας Σκέπης, μὲ ἐφημέριο τὸν Πρωτοπρεσβύτερο Ivan Bachinsky. Ἡ ἐνορία αὐτὴ ἀνῆκε εἰς τὴν Οὐκρανικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Διασπορᾶς (σήμερα ὑπὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο). Τὸ ἐνοριακὸ συμβούλιο ἀποφάσισε νὰ ἀγοράσει ἕνα κτίριο εἰς τὸ Boussoit (μεταξὺ Mons καὶ Péronnes) ὅπου θὰ φιλοξενούνταν μιὰ μικρὴ ἐκκλησία καὶ μιὰ ἐνοριακὴ αἴθουσα. Ἔκτοτε, ἐκεῖ προσεύχονται εἰς τὸν Θεὸ οἱ Οὐκρανοὶ πιστοὶ τῆς περιοχῆς. Τὸ παρεκκλήσιο ἐγκαινιάστηκε τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1965.

Ἔπειτα ἀπὸ τὸν θάνατο τοῦ πατρὸς Ivan Bachinsky τὸ 1972, διορίστηκε ἐφημέριος ὁ Πρωτοπρεσβύτερος Boris Chainiewsky ἐκ τῆς Γαλλίας. Τὸ 1982 τὸν διαδέχθηκε ὁ πατὴρ Yvan Derewianka. Ἀργότερα, τὸ 1991, χειροτονήθηκε ἐπίσκοπος καὶ ἔγινε δεκτὸς μαζὶ μὲ ἄλλους ἀρχιερεὶς τῆς οὐκρανικῆς διασπορᾶς εἰς τὴν κανονικὴ δικαιοδοσία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου (1995). Ἔλαβε τὸν τίτλο τοῦ Ἐπισκόπου Παρνασσοῦ.

Μεγάλος ἀριθμὸς βαπτίσεων καὶ γάμων τελέστηκε εἰς τὴν ἐκκλησία τῆς Ἁγίας Σκέπης εἰς τὸ Boussoit. Πέρασαν τρεῖς γενεές. Τὸ 2019 ἀπέμειναν μόνον δύο ἐνορίτες. Διὰ τὸν λόγον αὐτό, ἔπειτα ἀπὸ τὴν συμβουλὴ τοῦ Ἐπισκόπου Παρνασσοῦ κ. Ἰωάννου, ἡ ἐνορία καὶ ὁ ναὸς ἀνατέθηκαν εἰς τὸν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Βελγίου καὶ Ἔξαρχο Κάτω Χωρῶν καὶ Λουξεμβούργου κ. Ἀθηναγόρα (Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο). Αὐτὸς εἶναι πλέον πρόεδρος τοῦ νομικοῦ προσώπου εἰς τὸ ὁποῖο ἀνήκει τὸ κτίριο καὶ ὅλα τὰ ἔγγραφα στάλθηκαν σὲ αὐτὸν μέσω τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Boris Chainiewsky.

Ὅταν ἡ μικρὴ αὐτὴ ἐκκλησία ἀνατέθηκε εἰς τὸν Μητροπολίτη Βελγίου κ. Ἀθηναγόρα, δὲν ἦταν σίγουρος γιὰ τὸ τὶ ἀκριβῶς ἔπρεπε νὰ τὴν κάνει. Ὡστόσο, ποιὸς θὰ μποροῦσε νὰ φανταστεῖ ὅτι θὰ ξεσποῦσε πόλεμος εἰς τὴν Οὐκρανία καὶ ὅτι χιλιάδες Οὐκρανοὶ θὰ ἐγκατέλειπαν τὴν χώρα τους καὶ θὰ ἐγκαθίσταντο μεταξὺ ἄλλων καὶ εἰς τὸ Βέλγιο; Ἡ μικρὴ αὐτὴ ἐκκλησία βρίσκεται σὲ ἀθλία κατάσταση, ἀλλὰ μόλις ἀνακαινιστεῖ, θὰ εἶναι ἐξαιρετικῶς χρήσιμη γιὰ τὴν πνευματικὴ καθοδήγηση αὐτῶν τῶν προσφύγων. Ἐπιπλέον, πρόκειται νὰ διαμορφωθεῖ ἕνα μικρὸ διαμέρισμα εἰς τὸν πρῶτο ὄροφο, ὥστε νὰ διαμένει ἐκεῖ ὁ ἱερέας μὲ τὴν οἰκογένειά του.