Ἐνορία Ἁγίας Βαρβάρας, Liège

Ἐνορία Ἁγίας Βαρβάρας Λιέγης (Liège)
Ἱστορικὸν

Ὁ Ἑλληνισμὸς ἐγκατεστάθη ἐν Βελγίῳ εἰς δύο διαφορετικὰς περιόδους, εἰς τὴν πρὸ τοῦ ἔτους 1920 καὶ εἰς τὴν ἀρχομένην ἀπὸ τοῦ ἔτους 1955 καὶ ἐντεῦθεν. Κατὰ τὴν δευτέραν ταύτην περίοδον ἱδρύθη ἡ ὀρθόδοξος ἑλληνικὴ παροικία τῆς Liège, ἄν καὶ εἶναι ἱστορικῶς ἀποδεδειγμένον ὅτι πολὺ πρὸ τοῦ ἔτους 1955 διέμενον εἰς τὴν πόλιν ταύτην ὀλιγάριθμοι Ἕλληνες. Εἰς τὸ διεθνῶς γνωστὸν πανεπιστημιακὸν ἵδρυμα αὐτῆς διαχρονικῶς ἐσπούδαζον Ἕλληνες φοιτηταί.

Ἡ συγκρότησις τῆς Ἐνορίας λαμβάνει χώρα τὴν 10^ην Νοεμβρίου τοῦ ἔτους 1957, ἅμα τῷ διορισμῷ ὑπὸ τοῦ τότε Μητροπολίτου Θυατείρων Ἀθηναγόρου Καββάδα τοῦ πρώτου ἐφημερίου αὑτῆς Ἱερομονάχου Δαμασκηνοῦ Μιχαλᾶ. Προξενικὰ καθήκοντα, κατὰ τὴν ἐξεταζομένην περίοδον, εἰς Λιέγην ἐξήσκει ὁ ἀείμνηστος, γνωστὸς εἰς ἅπαντα τὸν Ἑλληνισμὸν τοῦ Βελγίου, Ἀριστοτέλης Δρακούλης.

Διὰ τῆς συνεργίας τῶν δύο τούτων τοπικῶν παραγόντων, ἐπετεύχθη ἡ παραχώρησις τοῦ ἐπὶ τῆς ὁδοῦ du Laveu 80, ὁρθοδόξου Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἀλεξάνδρου Νέφσκυ, ὅστις διετέλει ὑπὸ τὴν κανονικὴν δικαιοδοσίαν τῆς Ἐξαρχίας τῶν ἐν τῇ Δυτικῇ Εὐρώπῃ Ὀρθοδόξων Παροικιῶν Ρωσσικῆς Παραδόσεως (Rue Daru). Εἰς τὸν Ἱερὸν τοῦτον Ναὸν ἐτελεῖτο ἡ Θεία Λειτουργία ὑπὸ τοῦ Ἕλληνος ἱερέως κατὰ τὰς μεγάλας θρησκευτικὰς ἑορτὰς καὶ καθ’ ἑκάστην Κυριακὴν ἀπὸ  7^ης ἕως 10^ης πρωϊνῆς, ἐν συνεχείᾳ ἐχρησιμοποιεῖτο ὑπὸ τῶν Ρώσσων.

Πρὸ τῆς ἐκπνοῆς τοῦ ἔτους 1960, ἡ ἑταιρεία τῶν ἀνθρακωρύχων τῆς περιοχῆς Λιέγης, ἐνοικίασε τὸ ἐπὶ τῆς Rue de l’Aumonier 1 εὑρισκόμενον οἰκοδόμημα. Τὸ ἰσόγειον διεμορφώθη εἰς εὐκτήριον οἶκον ἐπ΄ ὀνόματι τῆς Ἁγίας Βαρβάρας, τῆς προστάτιδος τῶν ἐν Βελγίῳ ἀνθρακωρυχείων. Καὶ τοῦτο οὐχὶ τυχαίως. Καθ΄ ὅτι σχεδὸν ἅπαντες οἱ ἄρρενες ἐνορῖται ἦσαν ἀνθρακωρῦχοι. Ὁ πρῶτος καὶ ὁ δεύτερος ὄροφος ἐχρησιμοποιήθησαν διὰ γραφεῖα καὶ κατοικίαν τοῦ ἱερέως ἀντιστοίχως.

Ὁ Ἀρχιμανδρίτης Δαμασκηνὸς Μιχαλᾶς καὶ ὁ Ἀριστοτέλης Δρακούλης (τότε Πρόξενος) ἀγωνίζονται, μεταβαίνουσιν ἀπὸ κατοικίας εἰς κατοικίαν, ἐπισκέπτονται νοσοκομεῖα, φυλακάς, ἀναξιοπαθοῦντας. Ποῖος δύναται νὰ λησμονήσῃ, κατὰ τὴν μακρᾶς διαρκείας ἀπεργίαν τὴν ἐπισυμβάσαν ἀπὸ τοῦ τέλους τοῦ ἔτους 1960 ἄχρι τῶν ἀρχῶν τοῦ 1961, τὸν π. Δαμασκηνόν, ὅστις διήρχετο τὰς οἰκίας καὶ διεμοίραζε τρόφιμα εἰς τοὺς ἔχοντας ἀνάγκην;

Ἐν ἔτει 1963, διοικητικῶς καὶ ἐκκλησιαστικῶς ἡ Ἐνορία αὕτη ὑπήγετο εἰς τὴν Ἱερὰν Μητρόπολιν Γαλλίας. Τήν ἄνοιξιν τοῦ ἔτους 1964, καθ΄ὑπόδειξιν τοῦ τότε Μητροπολίτου Γαλλίας Μελετίου, καὶ τῇ συνεργείᾳ τοῦ τότε Ἀρχιερατικοῦ Ἐπιτρόπου Ἀρχιμανδρίτου Παντελεήμονος Κοντογιάννη μετὰ τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Δαμασκηνοῦ Μιχαλᾶ καὶ τοῦ ἐφημερίου τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἁγίας Μαργαρίτας π. Jean Michel, ὁ ὁποῖος σημειωτέον ἐπέδειξεν ἄοκνον ἐνδιαφέρον, παρεχωρήθη εἰς τὴν Ἐνορίαν Λιέγης ὁ ἐπὶ τῆς Rue du Potay 25 καὶ εὑρισκόμενος πλησίον τοῦ σωφρονιστικοῦ καταστήματος Ρωμαιοκαθολικὸς Ναὸς τῆς Μονῆς τῶν ἀδελφῶν Καρμελιτῶν, ὅστις σήμερον λειτουργεῖ ὡς σχολεῖον. Ὁ τότε Ρωμαιοκαθολικὸς Ἐπίσκοπος Λιέγης Mgr. Van Zuylen, οὐχὶ μόνον ἐδέχθη εὐνοϊκῶς τὴν παραχώρησιν τοῦ ναοῦ, ἀλλὰ καὶ τὰ μέγιστα συνέτεινεν εἰς τὴν ἐπίτευξιν αὐτῆς.

Ἡ πρώτη Λειτουργία ἐτελέσθη ὑπὸ τοῦ Μητροπολίτου Γαλλίας Μελετίου, τοῦ εὐχαριστήσαντος διὰ καταλλήλου προσλαλιᾶς ἅπαντας τοὺς συντελέσαντας εἰς τὴν ἐπιτυχὴν ἔκβασιν τοῦ ἐγχειρήματος τούτου. Ὁ π. Δαμασκηνὸς τὸν μῆνα Ὀκτώβριον τοῦ 1970 λόγῳ ἐμφράγματος τοῦ μυοκαρδίου ἠσθένησεν βαρέως. Τὴν 25^ην Δεκεμβρίου 1970 ἐτέλεσε τὴν τελευταίαν του Θεἰαν Λειτουργίαν εἰς τὸν Ἱερὸν Ναὸν τῆς Ἁγίας Βαρβάρας καὶ ἀνεχώρησεν εἰς Ἑλλάδαν, ἔνθα ἐντὸς ὀλίγων ἐτῶν ἀπεβίωσεν, ἐντὸς τοῦ τραίνου, τὸ ὁποῖον μετέφερεν αὐτὸν ἐκ Κυπαρισσίας εἰς Πῦργον  Ἠλείας.

Ὁ Μητροπολίτης Βελγίου Αἰμιλιανὸς Ζαχαρόπουλος φροντίζοντας διὰ τὴν ἀντικατάστασίν του ἐδιώρισεν ἀπὸ 29^ης Μαΐου 1971 ὡς ἱερατικῶς προϊστάμενον τῆς Ἐνορίας τὸν Πρεσβύτερον Βάϊον Σανίδαν ἐκ Νεαπόλεως Θεσσαλονίκης, ὅστις ἐτύγχανεν ἀπόφοιτος τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Σχολῆς Ἁγίας Ἀναστασίας Χαλκιδικῆς.

Εἶναι γεγονός ὅτι, σήμερον εἰς τὴν Λιέγην  ἔχουν παύσει τήν λειτουργίαν των ἅπαντα τὰ ἀνθρακωρυχεῖα, οἱ δὲ ἐνορῖται ἐξασκοῦσιν ἕτερα ἐπαγγέλματα προαγόμενοι διαρκῶς ἐντὸς τῆς βελγικῆς κοινωνίας.

Ἐν ἔτει 1995 ὁ π. Βάϊος Σανίδας, ὁ δεύτερος ἐκ τῶν διακονησάντων τὴν Ἐνορίαν τῆς Λιέγης ἱερέων αἴφνης ἀντιμετωπίζοντας σοβαρὸν πρόβλημα ὑγείας ἐσυνταξιοδοτήθη. Τὸν διεδέχθη ὁ Πρεσβύτερος Γεώργιος Μαυρογιαννάκης ἄχρι τῶν ἀρχῶν τοῦ ἔτους 2005. 

Ἀπὸ τοῦ προαναφερθέντος ἔτους ἀναλαμβάνει τὴν εὐθύνην τῆς Ἐνορίας τῆς Ἁγίας Βαρβάρας, κατόπιν προτροπῆς τοῦ Μητροπολίτου Βελγίου κ. Παντελεήμονος, ὁ Πρωτοπρεσβύτερος Νικόλαος Παλαμιανάκης προερχόμενος ἐκ τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν Βρυξελλῶν, ὅν διηκόνησεν ἐπὶ τριετίαν. 

Αἱ προσπάθειαι τοῦ νέου ἱερατικῶς προϊσταμένου διὰ τὴν ἀνασύστασιν καὶ συγκρότησιν τῆς Ἐνορίας καθίστανται μεγάλαι καὶ συνεχεῖς. Εἰς τὰ πλαίσια τῶν ποιμαντικῶν δραστηριοτήτων ἐγκαινιάζονται κατηχητικὰ σχολεῖα νέων καὶ ἐνηλίκων, ποιμαντικαὶ ἐπισκέψεις εἰς ἐνορίτας τόσον κατ’ οἶκον ὅσον καὶ εἰς σωφρονιστικὰ καὶ νοσηλευτικὰ ἱδρύματα, ἐκδίδεται θρησκευτικοῦ περιεχομένου ἐνοριακὸν περιοδικόν. Λίαν συντόμως οἱ χριστιανοὶ συσπειρώνονται πέριξ τοῦ ἱερέως. Οὕτως ἡ Ἐνορία καθίσταται πνευματικὴ ἑστία τῆς περιοχῆς, εἰς τὴν ὁποίαν ἅπαντες προστρέχουσι μὲ λαχτάραν καὶ ἐνθουσιασμόν. Ὡσαύτως πρωτοστάτησεν ἐν Βελγίῳ ἀφ’ἑνὸς μὲν διὰ τὴν συγκέντρωσιν φαρμακευτικοῦ ὑλικοῦ, τροφίμων καὶ ἐνδυμάτων ἀφ’ ἑτέρου δὲ διὰ τὴν ἀποστολὴν των εἰς τὴν μητέραν Ἑλλάδα τὸ ἔτος 2014. Προσέτι διοργανώνονται ὁμιλίαι, πνευματικαὶ συζητήσεις, συναντήσεις νέων κ.λπ.

Αἱ δραστηριότηται αὕται εἶχον ὡς ἀποτέλεσμα ἡ Ἐνορία νὰ καταστῇ μὲ τὴν πάροδον τοῦ χρόνου πνευματικὴ ἑστία ἀναπαύσεως. Ἐξύψωσαν δὲ τὸ κῦρος τῆς Ὀρθοδοξίας εἰς τὴν συνείδησιν τῶν ἀνθρώπων, ὀρθοδόξων καὶ μή, Ἑλλήνων καὶ ἑτέρων, οὕτως ὥστε νὰ πυκνώνῃ ὁ ἀριθμὸς τῶν ἐκκλησιαζομένων.

Οὐχὶ μόνον Ἕλληνες συμμετέχουσιν εἰς τὰς Ἱερὰς Ἀκολουθίας ἀλλὰ καὶ ἑτέρων προελεύσεων ὀρθόδοξοι, διὰ τὸν λόγον αὐτὸν εἰσήχθησαν καὶ ἕτεραι γλῶσσαι εἰς τὴν Θείαν Λατρείαν προκειμένου νὰ καταστῇ προσιτὴ καὶ ἄμεσος ἡ ἐπαφὴ μετὰ ἀνθρώπων διαφορετικῶν προελεύσεων. 

Παραλλήλως ἀνεπτύχθησαν σχέσεις φιλικαὶ μετὰ τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας. Κατ’ ἐπανάληψιν προσεκλήθη ὁ ἱερεὺς διὰ νὰ ὁμιλήσῃ εἰς τὸν ραδιοφωνικὸν αὐτῆς σταθμόν. Ἐκαλλιεργήθησαν δὲ ἐπαφαὶ τόσον μετὰ τῶν πολιτειακῶν ἀρχῶν τῆς περιοχῆς, ὅσον καὶ μετὰ τῶν ἐκπαιδευτικῶν ἱδρυμάτων καὶ τῶν τριῶν βαθμίδων. Καθίστανται συχναὶ αἱ ἐπισκέψεις ὀργανωμένων ὁμάδων εἰς τὸν Ναόν, ὅπως μαθητῶν, φοιτητῶν καὶ ἡλικιωμένων. Ἐσχάτως, μεγάλην περιεποίησεν τιμὴν εἰς τὴν ἐνορίαν ἡ παρουσία τοῦ νομάρχου τῆς Λιέγης κατὰ τὴν πανήγυριν τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ ἐν ἔτει 2017 παρουσίᾳ  τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βελγίου κ. Ἀθηναγόρου. 

Ἐσχάτως, παρατηρεῖται ἕν ἀρνητικὸν καὶ λυπηρόν, διὰ τὴν παροικίαν τῆς Λιέγης, φαινόμενον, αὐτὸ δηλαδὴ τῆς συρρικνώσεως τοῦ ἑλληνικοῦ σχολείου, ἀφοῦ ὀλίγιστοι παραμένουσιν πλέον οἱ ὑπηρετοῦντες εἰς αὐτὸ ἐκπαιδευτικοί.

Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι, αἱ προσπάθειαι τοῦ ἱερέως εἰς τὸν ἀμπελώνα τοῦ Κυρίου ἡμῶν συνεχίζονται ἀνυστάκτως. Τὸ ἐνδιαφέρον, αἱ ἀγωνίαι καὶ κυρίως αἱ προσευχαὶ εἶναι διηνεκεῖς καὶ ἔνθερμοι, ἐλπίζοντες διαρκῶς εἰς τὴν φιλανθρωπίαν καὶ τὴν βοήθειαν τοῦ Ἁγίου ἡμῶν Θεοῦ, Ὅστις ἀναπληρώνει τὰ ἐλλείποντα.

Διατελέσαντες Κληρικοὶ
Ἀρχιμανδρίτης Δαμασκηνὸς Μιχαλᾶς,  (1957 – 1970).
Πρεσβύτερος Βάϊος Σανίδας,  (1971 – 1995).
Πρεσβύτερος Γεώργιος Μαυρογιαννάκης  (1995 – 2005).
Ἐν ἐνεργείᾳ Κληρικὸς
Ἱερατικῶς Προϊστάμενος: Πρωτοπρεσβύτερος Νικόλαος Παλαμιανάκης, (ἀπὸ τοῦ ἔτους 2005 μέχρι τῆς σήμερον).