Ἐνορία Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου, Molenbeek

Ἐνορία Ἁγίου Ἰωάννου Προδρόμου Μόλενμπεκ
(Molenbeek)
  Ἱστορικὸν

Εἰς τὰς ἀρχὰς τῆς δεκαετίας τοῦ 1960 παρατηρεῖται τὸ φαινόμενον τῆς εἰς τὰς Βρυξέλλας καθόδου, διὰ μόνιμον ἐγκατάστασιν, πολλῶν ἑκατοντάδων Ἑλλήνων ἔκ τινων ἀνθρακοφόρων περιοχῶν τοῦ Βελγίου. Ἐξ αἰτίας τοῦ γεγονότος τούτου καθίσταται ἀντιληπτὸν ὅτι ὁ Μητροπολιτικὸς Ναὸς δὲν ἐπήρκει πλέον διὰ νὰ καλύψῃ τὰς λατρευτικὰς ἀνάγκας τοῦ συνεχῶς αὐξανομένου ποιμνίου. Μετὰ δὲ τὴν ἵδρυσιν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Βελγίου κατέστη ἐφικτὴ καὶ ἀναγκαία ἡ ἵδρυσις νέων ἐνοριῶν. Τὴν 21^ην Ἀπριλίου 1973 ἔλαβε χώραν ἡ συνεδρίασις τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἐπιτροπῆς Molenbeek ὑπὸ τὴν προεδρίαν τοῦ τότε Πρωτοσυγκέλλου, Ἀρχιμανδρίτου Παντελεήμονος Κοντογιάννη. Ἡ Ἐπιτροπὴ αὕτη ἀπεφάσισε τὴν ἵδρυσιν ἐνορίας εἰς Molenbeek, ἐξέλεξε τὰ μέλη αὐτῆς καὶ ἐπρότεινε ὡς ἐφημέριον τὸν Ἀρχιμανδρίτην Χερουβεὶμ Σταυράκη. Τὸ ἑπόμενον βῆμα ἦτο ἡ ἀναζήτησις καὶ ἐξεύρεσις χώρου καταλλήλου διὰ τὴν Θείαν Λατρείαν. Ἡ Ρωμαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία ἱκανοποιώντας τὸ αἴτημα αὐτῆς παρεχώρησε διὰ τὰς θρησκευτικὰς ἀνάγκας τῶν ὀρθοδόξων τῆς εὐρυτέρας περιοχῆς Molenbeek ἕν κλῖτος τοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου Βαπτιστοῦ εἰς Molenbeek, τὸ ὁποῖον ἐχρησιμοποιεῖτο ταυτοχρόνως καὶ ὑπὸ τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν χριστιανῶν.

Ὁ Πρεσβύτερος Σπυρίδων Ἀντωνίου ἐχρημάτισε δεύτερος κατὰ σειράν ἱερατικῶς προϊστάμενος τῆς Ἐνορίας. Ἅμα τῇ ἀναλήψει τῶν αὐτοῦ καθηκόντων ἐμερίμνησε διὰ τὴν εὕρεσιν καταλλήλου οἰκήματος, τὸ ὁποῖον ἐπέπρωτο νὰ στεγάσῃ τόσον τὸν μελλοντικὸν ναόν, καὶ τὸ ἐνοριακὸν κέντρον, ὅσον καὶ τὴν κατοικίαν τοῦ ἑκάστοτε ἱερέως. Ἄχρι τοῦ ἔτους 1976 αἱ ἱεροπραξίαι ἐτελοῦντο εἰς τὸν προαναφερόμενον Ρωμαιοκαθολικὸν Ναόν. Χάρις εἰς τὰς ἀόκνους προσπαθείας τοῦ π. Σπυρίδωνος Ἀντωνίου καὶ τῶν ἐνοριτῶν ἠγοράσθη, ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τὸ ἐξευρεθὲν κτήριον ἐπὶ τῆς ὁδοῦ Etangs Noirs 48 εἰς Molenbeek καὶ διεμορφώθη ὁ ἰσόγειος χῶρος αὐτοῦ εἰς Ἱερὸν Ναὸν ἀφιερωμένον εἰς τὸν Τίμιον Πρόδρομον. Τὴν 11^ην Νοεμβρίου τοῦ ἔτους 1976 ἔλαβε χώραν ἡ τελετὴ τῶν ἐγκαινίων αὐτοῦ.

Ἐγένοντο κατὰ καιροὺς φιλότιμαι προσπάθειαι συντηρήσεως καὶ, κατὰ τὸ μέτρον τοῦ δυνατοῦ, ἀνακαινίσεως τοῦ ὅλου οἰκοδομήματος, ἡ γενικὴ ὅμως ἀνακαίνισις ἐπραγματοποιήθη κατὰ τὸ ἔτος 2006. Εἰς τὰ πλαίσια τῶν ριζικῶν τούτων παρεμβάσεων ἐτοποθετήθησαν νέα δάπεδα, νέαι ἠλεκτρικαὶ καὶ ὑδραυλικαὶ ἐγκαταστάσεις. Ὁ μὲν Ἱερὸς Ναὸς ἐκαλλωπίσθη διὰ ξυλογλύπτων ἐπίπλων καὶ ἐπλουτίσθη διὰ νέων ἱερῶν σκευῶν καὶ ἀντικειμένων, τὸ δὲ πνευματικὸν κέντρον διὰ τῆς ἐκ βάθρων ἀνακαινίσεώς του ἔλαβε τὴν σημερινήν του ὄψιν. Ἅπαντα τὰ ἔργα ταῦτα ὑλοποιήθησαν χάρις εἰς τὴν ποικιλόμορφον βοήθειαν τῶν ἐνοριτῶν καὶ τοῦ Ἱερατικῶς Προϊσταμένου π. Ζαχαρίου Μαλλιαράκη.

Διατελέσαντες Κληρικοὶ
– Ἀρχιμανδρίτης Χερουβεὶμ Σταυράκης, (1973 – 1976).
– Πρωτοπρεσβύτερος Σπυρίδων Ἀντωνίου, (1976 – 1980).
– Πρεσβύτερος Θεοχάρης Μέγας, (1980 – 1981).
– Πρεσβύτερος Σωτήριος Φιλιππόπουλος, (1981 – 1989).
– Οἰκονόμος Ἀνδρέας Διαλεχτός, (1990 – 1994).
– Πρωτοπρεσβύτερος Ἐλευθέριος Ἀνυφαντάκης, (1994 – 1999).
– Πρωτοπρεσβύτερος Ζαχαρίας Μαλλιαράκης (1999-2020).

Ἐν ἐνεργείᾳ Κληρικὸς
– Ἱερατικῶς Προϊστάμενος:Οικονόμος Ευστάθιος Βαμβακάς (ἀπὸ τοῦ ἔτους 2021 μέχρι τῆς σήμερον).