Ἐνορία Ὑπαπαντῆς τοῦ Χριστοῦ, Verviers

Ιστορία Της Ενορίας

Η ίδρυση της Ορθόδοξης Ενορίας του Verviers ανάγεται στα χρόνια, κατά τα οποία μετανάστευσαν οι Έλληνες στο Βέλγιο, δηλαδή από το έτος 1957 και έπειτα. Οι Έλληνες που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή της πόλης του Verviers μετέβαιναν στην Λιέγη ή στα περίχωρα της πόλης για να εργαστούν σε ανθρακωρυχεία, στα πλαίσια της σχετικής ελληνοβελγικής σύμβασης του 1957. Μετά την παρέλευση πέντε ετών απαιτητικής εργασίας στα ανθρακωρυχεία, είχαν το δικαίωμα να εξασκήσουν επαγγέλματα στην επιφάνεια της γης.  Τότε, πολλοί Έλληνες εγκαταστάθηκαν στην περιοχή του Verviers και εργάσθηκαν, κυρίως, σε εργοστάσια.

Αρχικά, είχαν ενταχθεί στην ενορία της Αγίας Βαρβάρας Λιέγης, η οποία απέχει περίπου τριάντα χιλιόμετρα. Ο εφημέριος της ενορίας αυτής, Αρχιμανδρίτης Δαμασκηνός Μιχαλάς, ποίμανε και τους Ορθοδόξους του Verviers μεταβαίνοντας με κάθε αφορμή στην περιοχή, για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες των ανθρώπων. Ωστόσο, οι πιστοί, προκειμένου να εκκλησιαστούν, μετέβαιναν στην Λιέγη με κόπους και θυσίες, όπως όλοι οι ομογενείς που βρίσκονταν μακριά από το κέντρο της ενορίας τους.

Από το έτος 1967 καθορίσθηκε να μεταβαίνει ο Ιερέας της Λιέγης στο Verviers μία φορά το μήνα, για να τελέσει εκεί την Θεία Λειτουργία. Καθώς δεν υπήρχε Ορθόδοξος Ναός, τελούσαν την Θεία Λειτουργία σε κάποια αίθουσα του ρωμαιοκαθολικού σχολείου στην Rue des Foxhalles.

Μετά την ίδρυση της Ιεράς Μητροπόλεως Βελγίου και Εξαρχίας Κάτω Χωρών και Λουξεμβούργου, την 12ην Αυγούστου 1969, ο πρώτος Μητροπολίτης, Αιμιλιανός Ζαχαρόπουλος, έθεσε ως στόχο την οργάνωση και δημιουργία ανεξάρτητης ενορίας στην πόλη του Verviers. Για την υλοποίηση αυτού ήταν απαραίτητη η εξεύρεση ενός κατάλληλου χώρου για την επιτέλεση της Θείας Λατρείας και, ταυτόχρονα, η αναζήτηση Ιερέως.

Με την βοήθεια της ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας παραχωρήθηκε το έτος 1970 ο πρώτος ναός της ενορίας, ο οποίος βρίσκεται στην οδό Rue du Limbourg 10 και ανήκε προηγουμένως στην κοινωνική πρόνοια του Δήμου Verviers. Μετά την απόκτηση του Ιερού Ναού ο Μητροπολίτης Αιμιλιανός επιχείρησε να εξοικονομήσει τα αναγκαία χρήματα για τον εξωραϊσμό της εκκλησίας, προβαίνοντας στην διενέργεια πλειστηριασμού, ο οποίος αφορούσε στην ονομασία της Εκκλησίας. Στον πλειστηριασμό επικράτησε ο κ. Ευάγγελος Γεωργιάδης, ο οποίος ανέλαβε την δαπάνη της προσφοράς των εικόνων  του εικονοστασίου και ο ναός καθιερώθηκε στην εορτή της “Κοιμήσεως της Θεοτόκου”.

Οι ευσεβείς ενορίτες συνέβαλαν με πολλούς τρόπους στον ευπρεπισμό του Ιερού Ναού. Ο καθένας, στο μέτρο του δυνατού, προσέφερε ό,τι μπορούσε, είτε χρήματα, είτε προσωπική εργασία, είτε άλλου είδους δωρεές. Τα αμέσως επόμενα χρόνια η ενορία αναγνωρίσθηκε επίσημα από το βελγικό κράτος αριθμώντας περίπου 800 πιστούς. Πρώτος Ιερέας διορίσθηκε ο εκ Κωνσταντινουπόλεως Πρεσβύτερος Ιερόθεος Μοσχάλης, ο οποίος χειροτονήθηκε στις Βρυξέλλες από τον Μητροπολίτη Αιμιλιανό.

Δυστυχώς, αρκετές φορές εισήλθαν διαρρήκτες στο Ναό και αφαίρεσαν αντικείμενα από αυτόν. Μάλιστα, τον Μάιο του 1984 κακοποιοί προέβησαν σε βανδαλισμούς και, στην συνέχεια, πυρπόλησαν το Ναό. Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους διορίσθηκε ως εφημέριος ο Πρωτοπρεσβύτερος Ανδρέας Διαλεχτός, ο οποίος σε συνεργασία με την Ιερά Μητρόπολη και τους ενορίτες του Verviers εργάσθηκε για την ανακαίνισή του. 

Μετά την πάροδο 50 και πλέον ετών η μεγάλη φθορά του πανδαμάτορος χρόνου κατέστησε τον Ιερό Ναό ακατάλληλο για την συνέχιση της ενοριακής ζωής. Το κτίριο αντιμετώπιζε θέματα στατικότητας και ασφάλειας και έχρηζε ολικής και πολυδάπανης ανακαίνισης, η οποία ήταν ανέφικτη βάση των οικονομικών δεδομένων της ενορίας.

Κατόπιν τούτων, ήδη από την εποχή του μακαριστού Μητροπολίτου Βελγίου, κ. Παντελεήμονος (Κοντογιάννη), θεωρήθηκε ως αναγκαία λύση η μετεγκατάσταση της ενορίας σε κάποιον άλλο Ναό. Ύστερα από την ενθρόνιση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βελγίου, κ. Αθηναγόρου (Peckstadt), εκφράσθηκε ως καίριο αίτημα προς την Καθολική Εκκλησία η εξεύρεση και παραχώρηση ενός νέου Ιερού Ναού στην Ορθόδοξη Ενορία του Verviers.

Το αίτημα αυτό έτυχε θερμής προσοχής και υλοποιήθηκε ύστερα από μία δεκαετία, την 29ην Μαΐου 2023, οπότε η ρωμαιοκαθολική εκκλησία παραχώρησε τον ευμεγέθη Ναό επί της Rue de la Chapelle 67a, ο οποίος έγινε εις το εξής το επίκεντρο της λατρευτικής ζωής της ενορίας μας. Με απόφαση του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας, ο νέος Ιερός Ναός αφιερώθηκε στην Δεσποτικοθεομητορική εορτή της Υπαπαντής του Χριστού (Εορτάζει στις 2 Φεβρουαρίου).

Τους επόμενους μήνες, υπό την επίβλεψη των Ιερέων και του εκκλησιαστικού συμβουλίου, έγιναν ποικίλες εργασίες, οι οποίες αφορούσαν στον εξωραϊσμό της εκκλησίας και, ιδιαίτερα, στην δημιουργία του ενοριακού κέντρου και του Ιερού Παρεκκλησίου. 

Η 15η Οκτωβρίου 2023 αποτελεί μία από τις σημαντικότερες ημέρες στην ιστορία της ενορίας και των Ορθοδόξων της πόλης, καθώς ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης, κ. Αθηναγόρας, τέλεσε λαμπροπρεπώς τα Θυρανοίξια του Ιερού Ναού της Υπαπαντής του Χριστού και την πρώτη Αρχιερατική Θεία Λειτουργία. Την πάνδημη αυτή λειτουργική σύναξη τίμησαν με την παρουσία τους ο Ρωμαιοκαθολικός Επίσκοπος της Λιέγης, κ. Jean-Pierre Delville, Άρχοντες του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ο Δήμαρχος της πόλης του Verviers, εκπρόσωποι των ελληνικών κοινοτήτων της περιοχής και πλήθος πιστών ενοριτών.

Αἱ Θεῖαι Λειτουργίαι καὶ αἱ λοιπαὶ Ἀκολουθίαι τελοῦνται ἀνελλιπῶς· ἡ δὲ Ἐνορία ἀριθμοῦσα περὶ τοὺς ὀκτακοσίους πιστοὺς ἀνεγνωρίσθη ἐπισήμως ὑπὸ τοῦ  Βελγικοῦ Κράτους.

Διατελέσαντες Κληρικοὶ
–           Ἀρχιμανδρίτης  Δαμασκηνὸς Μιχαλᾶς (1967 – 1970).
–           Πρεσβύτερος  Ἱερόθεος Μοσχάλης (1970 – 1973).
–           Πρεσβύτερος  Ἰωάννης Ἐπιτρόπου (1973 – 1974).
–           Πρεσβύτερος  Βάϊος Σανίδας (1974 – 1976).
–           Πρεσβύτερος  Ἐλευθέριος Ἀθανασιάδης (1976 – 1979).
–           Πρεσβύτερος  Γαβριὴλ Νίτσιος (1980 – 1982).
–           Πρεσβύτερος  Ἀντώνιος Κουγιάντης (1982 – 1984).
–           Πρεσβύτερος  Ἀνδρέας Διαλεχτός (1984 – 1989).
–           Πρεσβύτερος  Γεώργιος Ραπτάκης (1989 – 1994).
Ἐν ἐνεργείᾳ Κληρικὸς
–         Ἱερατικῶς Προϊστάμενος: Πρεσβύτερος Κωνσταντῖνος Δέδες
–          Ἐφημέριος: Πρωτοπρεσβύτερος Ἐμμανουὴλ Καρασαββίδης