Ἐνορία Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου καὶ Ἁγίων Ραφαήλ, Νικολάου καὶ Εἰρήνης, Houthalen

Ἐνορία Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου καὶ Ἁγίων Ραφαὴλ, Νικολάου καὶ Εἰρήνης Houthalen Βελγίου
Ἱστορικὸν

Κατὰ τὰ τέλη τοῦ ἔτους 1956 κατέφθανον εἰς τὴν περιοχὴν τοῦ Λιμβούργου οἱ πρῶτοι Ἕλληνες μετανάσται. Ἐγκατεστάθησαν εἰς τὰς πόλεις Γκένκ, Οὐτάλεν, Μπέριγκεν, ὡσαύτως δὲ καὶ εἰς τὰ γειτονικὰ χωρία Μαασμέχελεν καὶ Ἔϊσντεν. Διὰ τὰς θρησκευτικὰς αὐτῶν ἀνάγκας ὁ Μητροπολίτης Θυατείρων Ἀθηναγόρας ἀπέστειλε τὸν Ἀρχιμανδρίτην Σεραφεὶμ Πάτσιον, ὅστις ἦτο ταυτοχρόνως καὶ ἐφημέριος τῆς Ἐνορίας τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου Ἀμβέρσης. Ἀρχικῶς οἱ Ἕλληνες ἐκκλησιάζοντο εἰς Γκένκ, ἐν συνεννοήσει δὲ μετὰ τῶν Ούκρανῶν καὶ Λευκορώσων ὀρθοδόξων τῆς πόλεως εἶχον ἐνοικιάσει ἕν ἀκίνητον, τὸ ἰσόγειον τοῦ ὁποίου διεμόρφωσαν εἰς ναὸν πρὸς τιμὴν τῆς Ἁγίας Βαρβάρας.

Χάρις εἰς τὰς ἐνεργείας τοῦ π. Σεραφεὶμ Πατσίου καὶ τὴν συνδρομὴν τῶν μεταναστῶν ἐξευρέθη εἰς Μαασμέχελεν κατάλληλος πρὸς οἰκοδόμησιν ναοῦ χῶρος. Ἐν ἔτει 1963 ἐτέθη ὁ θεμέλιος λίθος. Ὁ Ναὸς ἠφιερώθη εἰς τὸν Ἅγιον Δημήτριον καὶ ἤδη ἀπὸ τοῦ ἔτους 1964 τὸ ἡμιτελὲς κτίσμα ἤρχισε νὰ χρησιμοποιῆται ὡς λατρευτικὸς χῶρος. Ἔκτοτε πλεῖστοι Ἕλληνες τοῦ Οὐτάλεν ἐπροτίμουν νὰ ἐκκλησιάζωνται εἰς Μαασμέχελεν.

Ἐν ἔτει 1971 παραχωρεῖται ὑπὸ τῆς Δημαρχίας τοῦ Houthalen εἰς τὴν Παροικίαν τῆς περιοχῆς ὁ Ρωμαιοκαθολικὸς Ναὸς τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, ὅστις διερρυθμίσθη ἐσωτερικῶς καὶ διεκοσμήθη κατὰ τὴν ὀρθόδοξον παράδοσιν. Ὅμως μετ´ ὀλίγον αἱ δημοτικαὶ ἀρχαὶ τῆς πόλεως ἐζήτησαν νὰ ἐπιστραφῇ ὁ Ναὸς, ὁ ὁποῖος ἐξ αἰτίας τῆς ἀρχαιότητός του ἐκρίθη σκόπιμον, ὅπως χρησιμοποιηθῇ ὡς Μουσεῖον.

Ἡ Δημαρχία τοῦ Houthalen εἶχεν παραχωρήσει εἰς τοὺς Ἕλληνας οἰκόπεδόν τι, εἰς  τὸ ὁποῖον προϋπῆρχεν παλαιὸν οἴκημα. Εἰς αὐτὸ ἐστεγάζοντο τὰ γραφεῖα τῆς Ἑλληνικῆς Κοινότητος, τὸ Ἑλληνικὸν Σχολεῖον καὶ τὸ φέρον τὴν ἐπωνυμίαν «Μέσεμα» ἑλληνικὸν χορευτικὸν συγκρότημα. Εἰς τὸν χῶρον τοῦτον ἐπέτρεψαν αἱ ἀρχαὶ τῆς πόλεως τὴν οἰκοδόμησιν νέας ἐκκλησίας. Κατὰ τὸ ἔτος 1994 ὁ Μητροπολίτης Παντελεήμων ἔθεσε τὸν θεμέλιον λίθον. Χάρις εἰς τὴν ἀφιλοκερδὴν καὶ ἐθελοντικὴν ἐργασίαν ἁπάντων τῶν ἐνοριτῶν, τὰς δωρεάς των καὶ κυρίως τὴν χρηματικὴν προσφορὰν τῶν μεγάλων δωρητῶν Ἀντωνίου καὶ Μαρίας Στεργίου, τὸ ἱερὸν τοῦτον καθίδρυμα ἀποπερατώθη τὸ ἔτος 1996. Κατὰ τὴν 1^ην Μαΐου τοῦ προαναφερομένου ἔτους ἐγκαινιάσθη ὑπὸ τοῦ Μητροπολίτου Λαοδικείας κ. Ἰακώβου καὶ πολλῶν ἱερέων τῆς Μητροπόλεως. Ὁ περικαλλέστατος τοῦτος  Ναός, ὁ ἀφιερωθεὶς τόσον εἰς  τὴν ἔνδοξον Κοίμησιν τῆς Ὑπερευλογημένης Θεοτόκου ὅσον καὶ εἰς τοὺς Ἁγίους Ραφαήλ, Νικόλαον καὶ Εἰρήνην, θεωρεῖται ὡς προκυνηματικὸς καὶ ἕδρα τῆς μιᾶς πλέον Ἐνορίας τῶν πόλεων Οὐτάλεν καὶ Μπέριγκεν (ναὸς Ἁγίου Νεκταρίου) ἐχούσης κοινὸν ἐφημέριον.

Ἀπὸ τοῦ ἔτους 1997 ἕως σήμερον ἐπραγματοποιήθησαν ἡ ἁγιογράφησις αὐτοῦ καὶ ἡ ἱστόρησις τοῦ Δωδεκαόρτου εἰς τὸ τέμπλον. Ἐπὶ πλέον ἔχει τοποθετηθεῖ ξυλόγλυπτον προσκυνητάριον φέρον τὴν εἰκόναν τῆς Κοιμήσεως καὶ ἕν ξυλόγλυπτον ἐπίσης ἀπορροφητικὸν μανουάλιον. Ἠγοράσθησαν λειτουργικὰ βιβλία, χρυσοκέντητα χειροποίητα καλύμματα, δικηροτρίκηρα, καθίσματα, μία καμπάνα, τάπητες, βιβλιοθήκη, ἐρμάρια, χρυσοκέντητο λάβαρον φέρον τὴν εἰκόνα τῆς Κοιμήσεως, προσέτι πλεῖστα ἱερὰ σκεύη, ἔπιπλα καὶ χρήσιμα ἀντικείμενα. Κατεσκευάσθη παραπλεύρως τοῦ ναοῦ ξύλινος οἰκίσκος ἐμβαδοῦ ἐννέα τετραγωνικῶν μέτρων ὡς βοηθητικὸς χῶρος καὶ ἐτοποθετήθη μικροφωνικὴ ἐγκατάστασις, ἠγοράσθη δὲ Ἱερὸν Εὐαγγέλιον, οὗ τὸ κείμενον ἐγράφη εἰς τὴν Ὁλλανδικὴν γλῶσσαν.

Ὁ προαύλιος χῶρος ἐστρώθη διὰ πλακιδίων, ἀποπερατώθη τὸ φέρον, ὡς ἐπίστεψιν, τρισδιάστατον ἐντυπωσιακὸν Σταυρὸν κωδωνοστάσιον,  παραπλεύρως δὲ τοῦ ναοῦ κατεσκευάσθη οἴκημα ἐμβαδοῦ δεκαπέντε τετραγωνικῶν μέτρων διὰ νὰ στεγάσῃ τὸ ἀρχεῖον τῆς ἐνορίας καὶ τὸ γραφεῖον τοῦ ἱερέως.

Αἱ προαναφερθεῖσαι ἐξωραϊστικαὶ ἐργασίαι καὶ ἀγοραὶ ἐπραγματοποιήθησαν διὰ συνδρομῆς καὶ δωρεῶν τῶν εὐσεβῶν ἑλλήνων ὀρθοδόξων ἐνοριτῶν καὶ δι’ ἐπιστασίας τῶν ἐκάστοτε ἐκκλησιαστικῶν συμβούλων, ἄνευ οὐδεμίας ἐπιχορηγήσεως ἤ ἄλλης βοηθείας ὑπό τινος φορέως ἤ Ἀρχῆς.

Διατελέσαντες Κληρικοὶ
–           Ἀρχιμανδρίτης  Σεραφεὶμ Πάτσιος.
–           Πρεσβύτερος  Μηνᾶς Λαμπράκης.
–           Πρεσβύτερος  Γεώργιος Καρασαββίδης.
–           Πρωτοπρεσβύτερος  Ἰωακεὶμ Λημνιούδης.
–           Οἰκονόμος Ἀνδρέας Διαλεκτός.
–           Πρωτοπρεσβύτερος  Σπυρίδων Ἀποστολάκης.
–           Πρωτοπρεσβύτερος  Ἐλευθέριος Ἀνυφαντάκης.
–           Πρωτοπρεσβύτερος  Ἐμμανουὴλ Κάζηλας.
–           Πρωτοπρεσβύτερος  Ζαχαρίας Μαλλιαράκης.
Ἐν ἐνεργείᾳ Κληρικὸς
– Ἱερατικῶς Προϊστάμενος:  Πρωτοπρεσβύτερος Διομήδης Δουλγεράκης ( ἀπὸ 1997 μέχρι τῆς σήμερον).