Kerstmis 2005

Het feest van Kerstmis staat weer voor de deur. En dat in een wereld die voor een groot deel geregeerd wordt door angst. Niet de angst voor het onbekende of een ander ongedefinieerd levensgevoel, maar de concrete angst van mensen voor dingen die echt gebeuren: de angst voor verdere escalatie van de spanningen in het Nabije Oosten met onoverzienbare consequenties, die verder gaan dan de regio. De angst voor terroristische zelfmoordmoordaanslagen die steeds dichterbij komen. De angst voor het verlies van samenhang in de samenleving, zoals in landen in Zuid-Amerika. De angst voor de om zich heen grijpende epidemie van het HIV-virus, dat miljoenen mensenlevens zal eisen onder aids-patiënten, met name in zuidelijk Afrika. De angst voor natuurrampen als wervelstormen, overstromingen, aardbevingen of vulkaanuitbarstingen en de gevolgen van de klimaatveranderingen. Angst in ons land vanwege de nog verder toegenomen verharding van de samenleving, waardoor de eenzaamheid onder velen nog meer toeneemt. Er zou nog veel meer te noemen zijn, maar dit zegt al genoeg van een wijd verbreid gevoel van angst, onzekerheid en machteloosheid.

In deze door angst bepaalde wereld horen wij opnieuw die oude en bekende woorden van de engel tot de herders in die eerste Kerstnacht: “Weest niet bevreesd” (Lukas 2:10) De herders op de velden bij Betlehem zijn bevreesd voor de onverwachte ontmoeting met het heilige en de overweldigende macht daarvan. In hun angst zien zij dat hun leven kwetsbaar is. De natuurlijke en instinctieve reactie op angst en vrees is het zoeken naar bescherming en veiligheid. We kruipen dicht bij elkaar. De solidariteit tegenover angst kan mensen in beweging brengen. Maar ze kan mensen er ook toe brengen blindelings datgene te volgen dat bescherming en veiligheid aanbiedt en belooft. Maar hoe kunnen wij onszelf beschermen voor dat wat onze angst misbruikt en ons afhankelijk maakt? Hoe kunnen wij aan de duivelskring ontsnappen, waarin het verlangen naar veiligheid zelf weer tot een bron wordt van nog meer angst, waarin onze beveiligingsmaatregelen tot doel in zichzelf worden, zodat wij gegijzeld worden in onze eigen angst?

Wie het Kerstfeest beperkt tot een of twee dagen, heeft niet veel begrepen van de diepe betekenis van de woorden van de engel, die slaan op het ‘van nu voortaan’, wanneer we in de kerstgave van God de liefde herkennen. Dan komt de Heer elke dag nabij. Het is Gods antwoord op de angst die mensen terroriseert, verkrampt en gevangen houdt.

Het Evangelie van Jezus Christus vertelt ons van de liefde van God, die zichtbaar wordt in het Kind. Dat weerloze kind wordt geboren in een wereld van angst, maar het belooft een nieuwe wereld. De contouren ervan worden hier en nu zichtbaar wanneer we proberen te leven vanuit de liefde. Ook in het nieuwe jaar: Anno Domini, het jaar dat van de Heer is, 2006!

Namens de katholieke Kerk, kardinaal G. Danneels
Namens de Verenigde Protestantse Kerk in België, Dr G. Liagre
Namens de orthodoxe Kerk in België, Metropoliet Panteleimon
Namens de anglicaanse Kerk in België, Archdeacon D. van Leeuwen

 

Voorzitterschap 2005-2007 : Monseigneur Guy Harpigny, Guimardstraat 1-1040 Brussel ce.belgica@catho.kerkenet.be