PAASBOODSCHAP

+ BARTHOLOMEOS

DOOR DE GENADE GODS AARTSBISSCHOP VAN KONSTANTINOPEL, HET NIEUWE ROME EN OECUMENISCH PATRIARCH

AAN ALLE GELOVIGEN VAN DE KERK
GENADE, VREDE EN ONTFERMING ZIJ U VAN CHRISTUS DE HEILAND, DIE IN HEERLIJKHEID IS OPGESTAAN

* * * * * * * * *

Geliefde broeders concelebranten en vrome God-minnende kinderen van de Kerk,

Christus is Opgestaan!

Opnieuw klinkt deze vreugdevolle groet uit de mond van de gelovigen, in de over het algemeen welvarende christelijke gemeenschappen. Maar diezelfde gemeenschappen ontwijken veelal het vraagstuk en de werkelijke kwestie van de dood en ze leven alsof de dood niet bestaat en alsof de Opstanding er niet toe doet. Hoe vreeswekkend is het mysterie van de dood, zegt de hymnograaf, terwijl het ook een dagelijkse realiteit is. De vrees voor de dood is werkelijkheid voor degenen die geconfronteerd worden met ernstige problemen vanwege hun gezondheid of hoge ouderdom. Zelfs wanneer die vrees wordt onderdrukt met allerlei middelen, knaagt deze aan de vrede des harten, vervult de ziel met nodeloze stress en kan tot zelfmoord leiden, indien de aanhoudende onzekerheid ondragelijk wordt.

Het is de Opstanding van Christus die een einde maakt aan deze onzekerheid. De dood heerst niet langer over het leven. De dood is niet het onvermijdelijke einde van ons leven. De steen van het graf bedekt niet voor eeuwig ons bestaan met een eeuwig stilzwijgen. De steen die de ingang van Christus’ graf afsloot is weggerold, en Christus is als overwinnaar naar buiten getreden, hoogverheven boven de dood, onaanraakbaar voor haar prikkel, als eerstgeborene onder de doden. Vanaf nu blijft het graf, dat Hij achter zich liet, geopend voor allen. De vrees voor de dood is weggevallen voor wie in Zijn voetsporen willen treden, die alles vervuld hebben met vreugde en hoop. “Dood waar is uw prikkel, Hades waar is uw overwinning?” vraagt triom­fantelijk onze voorganger Johannes Chrysostomos.

Natuurlijk, voor velen klinken onze woorden nog steeds “als wartaal”. Wanneer de Atheners de apostel Paulus op de Areopagus horen spreken over opstanding van de doden lachen ze honend en gaan ze weg, terwijl ze ironisch tegen de spreker zeggen: “we zullen u hierover nog wel eens horen”. Zelfs voor de Apostelen die van de Heer gehoord hadden dat Hij de derde dag zou opstaan, was het moeilijk het bericht van de Myrondraagsters te geloven, dat de Heer was opgestaan.

Maar wij, geliefde broeders en kinderen in de Heer, beleven de zich herhalende dood en de voortdurende Opstanding van de Heer. Niet alleen op het Altaar in de Kerk dat Golgotha uitbeeldt, maar ook in de levens van de Heiligen van vroeger en uit onze tijd. De Heer is opgestaan en heeft het leven geschonken. Hij blijft echter opstaan en leven schenken. De dood is nu een doorgang geworden naar een andere toestand van leven. De dood is niet langer een gevangenis voor de zielen, een verzamelplaats zonder uitgang, een wanhopige toestand. De muren van het legerkamp van de dood zijn omver gehaald, de poorten zijn verwoest, en eenieder die Christus volgt kan samen met Hem tot het leven terugkeren.

Hebt geloof en hoop, broeders en kinderen. Maakt u vrij van de vrees voor de dood en de doodsangst in het leven. Voor u, gelovigen, bestaat de dood niet meer. Alleen, reinigt uw zielen en uw lichamen en sluit u aan bij de volgelingen van Christus, Die ook Uw eigen Opstanding is. Christus is opgestaan en u kunt opstaan. De stralende vreugdevolle boodschap van de Opstanding is voor u bedoeld. Het is niet iets vreemds of niet ter zake doend. Laat uw mond vol vreugde zijn bij het uitspreken van de woorden: ‘De Heer is opgestaan’. Want Hij is waarlijk opgestaan en wij zijn met Hem opgestaan.

Moge deze levenschenkende Vreugde, die het zwakke geneest en het gebrekkige aanvult, altijd met u zijn. Amen.

Heilig Pascha 2007

+ BARTHOLOMEOS van Konstantinopel, vurige voorspreker van u allen bij de opgestane Christus