PAASBOODSCHAP

+ BARTHOLOMEOS

DOOR DE GENADE GODS AARTSBISSCHOP VAN KONSTANTINOPEL, HET NIEUWE ROME EN OECUMENISCH PATRIARCH

AAN ALLE GELOVIGEN VAN DE KERK
GENADE, VREDE EN ONTFERMING ZIJ U VAN CHRISTUS DE HEILAND, DIE IN HEERLIJKHEID IS OPGESTAAN

* * * * * * * * *

Geliefde broeders concelebranten en kinderen in de Heer,

CHRISTUS IS OPGESTAAN!

Met een somber gelaat hoorde de mensheid op een dag in de 19e eeuw uit de mond van de dramatische filosoof verkondigen: “God is dood! We hebben Hem gedood … Wij allen zijn Zijn moordenaars … God zal dood blijven! Wat zijn kerken anders dan de graven van God?” En enkele tientallen jaren later hoorde men uit de mond van zijn jongere volgeling: “God is gestorven! Mijne heren, ik verkondig u de dood van God!”

Deze verkondigingen van de atheïstische filosofen ontstelden het geweten van de mensen. Er volgde een grote verwarring op het terrein van de geesteswetenschappen en de litteratuur, de kunst en van de theologie zelf, waar men, vooral in het Westen, zelfs begon te spreken over de “God-is-dood- theologie”.

De kerk had en heeft er nooit enige twijfel over gehad dat degene die aan het Kruis stierf, God was. Dat gebeurde in het jaar 33 na Chr., op de heuvel van Golgotha van Jeruzalem, onder Pontius Pilatus, de Romeinse bestuurder van Judea. Nadat Christus een vreselijk lijden had ondergaan, is Hij gekruisigd als een misdadiger en tegen het negende uur van die vrijdag, zei Hij: “Het is volbracht” en gaf Hij de geest. Dat is een onweerlegbare historische gebeurtenis. De eniggeboren Zoon en Woord van God, Jezus Christus, de waarachtige God, is gestorven voor alle mensen! Nadat Hij heel onze menselijkheid had aangenomen: lichaam, ziel, wil, inspanning, pijn, verdriet, teleurstelling, vreugde, alles behalve de zonde, nam Hij ook onze dood op Zich, en wel in zijn meest kwellende en vernederende vorm, namelijk de kruisdood. Tot hier zijn we het eens met de filosofen. We kunnen zelfs aanvaarden dat onze kerken als het ware de ‘graven’ van God zijn! Maar toch! … Wij kennen, leven en vereren de stervende God, als een dode die het leven voortbrengt! Kort na die verschrikkelijke Vrijdag, bij het aanbreken van de dag, van de eerste dag der week, van de zondag, gebeurde datgene waarop heel Gods heilseconomie was gericht: na de vleeswording, het lijden, de kruisiging en de nederdaling in de onderwereld volgde de Opstanding! … En deze Opstanding is een even onweerlegbare historische werkelijkheid! … En dit feit heeft directe gevolgen voor de redding van ons allen. Opgestaan is de Zoon van God, Die tegelijkertijd ook de Zoon des mensen is! Opgestaan is God, met heel zijn aangenomen menselijkheid: het Lichaam dat Hij aangenomen had van het reine bloed van de Alheilige Moeder Gods en met Zijn heilige Ziel. Opgestaan uit de doden, heeft Hij heel Adam en Adams geslacht opgewekt als menslievende. Het graf van Jezus, het nieuwe graf van Jozef, is nu voor altijd leeg! In plaats van een graf voor een dode, is het een teken van overwinning op de dood, is het een bron van leven! De geestelijke Zon der gerechtigheid is opgestraald uit het graf, en schenkt het avondloze licht, vrede, vreugde, blijdschap, eeuwig leven! Ja, de kerken zijn “graven” van God! Maar lege graven, vol licht, vol geur van leven, van naar de lente en pasen geurende mirre, schoon, lieflijk, versierd met feestelijke mirte, met bloemen van tastbare hoop, levenomvattende en levenschenkende graven! De dood van God heeft de kracht van de onderwereld gekeerd, de dood is gedegradeerd tot een eenvoudig gebeuren, dat de mens van het aardse leven naar het eeuwige Leven brengt. De kerken, de graven van God, zijn de wijd open poorten van Gods liefde, de wijde ingangen van de bruiloftszaal van Zijn Zoon, van Hem Die “als Bruidegom voortschreed uit het graf”. En wij, gelovigen, treden binnen en vieren “de dood van de dood, de vernietiging van de Hades, het begin van een ander, eeuwig, leven. En opspringend van vreugde bezingen wij de Oorzaak, de enig gezegende en hooggeroemde God van onze vaderen”!

Gelukkig dus, dat God gestorven is en dat Zijn dood ons leven en onze opstanding geworden is! Gelukkig, dat er zoveel van Zijn ‘graven’ zijn in de wereld, zoveel heilige kerken, waar een mens die verdrietig is, vermoeid en ontroostbaar, vrij naar binnen kan gaan, om daar de last van zijn verdriet af te leggen, zijn zorgen, zijn angst, zijn onveiligheid, waar hij zijn dood van zich af kan zetten! Gelukkig dat er kerken bestaan van de Gekruisigde, Gestorven, Opgestane en eeuwig Levende Christus. De wanhopige mens van vandaag, die verraden is door al de afgoden, al de aardse idolen die zijn hart gestolen hebben, dat wil zeggen de economie, de ideologie, de filosofie, de metafysika en al de andere lege verleidingen van deze bedriegelijke tijd, kan in deze kerken een toevluchtsoord vinden, troost en redding.

Vanuit het Oecumenische Patriarchaat, de Moederkerk, die in alle volheid het Lijden leeft, het Kruis en de Dood, maar evenzeer ook de Opstanding van de Godmens, richten wij tot alle kinderen der Kerk van harte onze paas-groet en zegen, met de groet van liefde van Jezus Christus, die uit de doden opgestane en eeuwig Levende, die de mens leven schenkt. Aan Hem zij de heerlijkheid, de macht, de eer en de aanbidding, tezamen met de Vader en de Heilige Geest, in eeuwigheid. Amen!

Heilig Pascha 2009

+ BARTHOLOMEOS van Konstantinopel, vurige voorspreker van u allen bij de opgestane Christus