PATROONSFEEST PAROCHIE VAN KORTRIJK

Op zaterdag 11 februari 2006 vierde de Kortrijkse Orthodoxe Parochie van de Heilige Amandus, Bisschop van Maastricht, haar parochiefeest. De liturgische viering werd voorgegaan door Bisschop Athenagoras van Sinope, hulpbisschop van onze Metropoliet Panteleimon, die persoonlijk niet aanwezig kon zijn. Mgr Athenagoras was omringd van de Aartspriesters Ignace Peckstadt (Gent) en Silouan Osseel (Eindhoven) en de Priesters Pius Pauwelyn (Kortrijk) en Bernard Peckstadt (Brugge & Oostende). De rector van de feestvierende parochie hield een homilie over de rol van de herder in de schoot van onze Kerk. Na de Goddelijke Liturgie bracht Bisschop Athenagoras de vaderlijke wensen over van onze metropoliet en beklemtoonde het belang van de goede contacten tussen de orthodoxe parochies en gelovigen in ons land. Hij verwees o.m. naar het nakende feest van de Triomf van de Orthodoxie dat op 12 maart e.k. luisterrijk zal worden gevierd in de Orthodoxe Kathedraal te Brussel. Hij feliciteerde Vader pius en de gelovigen van de regio Kortrijk die samen werken aan de uitbouw van een nieuwe kerk! Hij was ook heel verheugd dat priesters van het omliggende naar Kortrijk gekomen waren om te delen in het feest van de Parochie aldaar. Hij bracht tenslotte ook hulde aan het baanbrekend werk dat Vader Ignace heeft mogen realiseren en dat een verdere uitbouw kent, maar ook het werk van de overige aanwezeige priesters in hun respectievelijke parochies. Vader Ignace voegde nog een woord van gelukwensen toe. Vader Silouan prees op zijn beurt het grootse werk van Vader Ignace en hield eraan hem hiervoor bijzonder te danken. Na de Liturgie volgden er feestelijke agapen in de parochiezaal.

HOMILIE GEHOUDEN DOOR PRIESTER PIUS PAUWELYN, RECTOR VAN DE FEESTVIERENDE PAROCHIE

Monseigneur,
Vaders en moeders, broeders en zusters,

Het Evangelie van de Metten die zojuist gecelebreerd werden op het feest van de heilige Amandus, is het evangelie van de Goede Herder. De herder die zijn leven geeft voor zijn schapen. Iconografisch bestaan er iconen waar Jezus afgebeeld staat als een Herder met de herderstaf in de hand en een schaap dat op zijn schouders ligt. Maar nog veel belangrijker is het kruis dat steeds afgebeeld wordt achter die herder. Een herder is in de eerste plaats iemand die het kruis draagt van voor en met zijn schapen. Elk herderschap in de Kerk is dan ook altijd afgeleid of beter een verwijzing naar die Ene Herder die het kruis voor ons gedragen heeft.

En vandaag zijn hier drie herders aanwezig.

De eerste herder is de beschermheilige van de kerk de Heilige Amandus. Uit zijn levensbeschrijving vinden wij een brief terug die geschreven werd door paus Martinus in 649 aan Amandus waar paus Martinus vraagt aan Amandus om als bisschop aan te blijven en zich niet te laten ontmoedigen door de weerbarstigheid van de clerus en de gelovigen. Het getuigenis van de Heilige Amandus is van alle tijden en ook voor ons weggelegd. Het kruis ontvluchten is niet de houding van een kristen maar hij draagt het in eenvoud van hart en durft aan God de kracht te vragen om het te dragen.

De tweede herder die hier aanwezig is, is de bisschop die vandaag celebreert als verwijzing naar de ene celebrant die hier aanwezig is namelijk Jezus Christus zelf. De bisschop is in zijn klederdracht de verwijzing naar de herder. Hij draagt het omoforion. Het is de verwijzing dat hij voortdurend een schaap op zijn schouders draagt. En op dit omoforion staan verschillende kruisen geborduurd. Als bisschop als herder zoekt en bezoekt hij zijn schapen. Het kruis dat zijn schapen dragen draagt hij ook. Als kruisdrager staat hij niet boven zijn Heer die Jezus Christus zelf is en het kruis gedragen heeft.

En de derde herder is de priester, die in naam van de bisschop steeds dicht bij zijn schapen staat, niet om te overheersen maar om te dienen. Ook hij draagt het kruis om de hals. Het epitrachilion, het kenteken van de priester, draagt 7 kruisen , die een verwijzing zijn naar de 7 sacramenten, 6 kruisen staan er vooraan op het epitrachilion, maar het zevende kruis is geborduurd op de hals. Ook de priester draagt het kruis van zijn kudde.

Maar genoeg gepraat over kruisen. In de Orthodoxe Kerk leggen wij niet het accent op het kruis maar op de Opstanding. Geliefden wij staan aan de vooravond van de voorvasten, gevolgd door de grote vasten als opgang naar het grote feest van de Opstanding.

De ascetische periode die we tegemoet gaan is een periode van bezinning en van herschikking van ons leven. Wij gaan dit niet tegemoet in somberheid of als een periode van last, neen want wij zien dat door het Kruis vreugde kwam over de gehele wereld, altijd zegenen wij de Heer, en bezingen wij zijn Opstanding. Wij bereiden ons voor om naar een groot feest te gaan, het grote feest van Pasen. En stap voor stap gaan wij vooruit. Wij doen zoals Zacheus, afdalen uit die hoge boom waarin wij ons bevinden om Hem en de medemens te ontmoeten vol blijdschap. Morgen zullen we zoals de Tollenaar een juiste houding aannemen ten opzichte van God en ons eigen hart eerlijk afstemmen op Hem. Ook dit zal ons tot blije mensen maken. Nog een beetje later zullen we beseffen dat we ver van onze Goede Vader verwijderd zijn maar toch de moed bijeen rapen om openhartig te belijden wat we verkeerd deden. Met Vergevingszondag zullen we voor elkaar knielen en om vergeving vragen. Verzoening met God en de medemens kan niet anders dan blijdschap oproepen en teweegbrengen. Stuk voor stuk zijn deze evangelies getuigenissen van opstanding. Zo treden we binnen in de Grote Vasten, spiritueel voorbereid om zich verder te oefenen en meer tijd te besteden aan gebed, aan vreugde, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid en trouw, zachtheid en ingetogenheid. Dit zijn alle gaven waarover de apostel Paulus het had in de brief aan de Galaten tijdens de apostellezing van daar straks. Zo gaan wij als blije mensen die periode tegemoet, en is de vasten niet meer beladen met wetten van wat niet mag en niet kan. Het doel is de Opstanding is van ons te enten op het leven van onze Heer Jezus Christus, hier en nu, en nu reeds het zaad van de opstanding in onze harten te laten ontkiemen.

Vandaag vieren we tweemaal feest : wij zijn verheugd om het herderschap in de Kerk en in de Parochie en we zijn verheugd omdat wij in blijdschap kunnen opgaan naar het Grote feest van de Verrijzenis.

Amen.