GROOTSE CONCELEBRATIE VOOR DE ZONDAG VAN DE ORTHODOXIE TE BRUSSEL

Brussel – Voor de 30ste keer op rij, werd dit jaar op 4 maart 2012 de Zondag van de Orthodoxie in Brussel gevierd. Het was de traditiegetrouwe grootse verzameling van vele orthodoxe gelovigen in de Orthodoxe Kathedraal van de Heilige Aartsengelen voor de Eucharistische Liturgie. Deze werd voorgegaan door Metropoliet Panteleimon van België (Oecumenische Patriarchaat), omringd van Aartsbisschop Simon (hiërarch van het Patriarchaat van Moskou voor België en Nederland), van de Bisschoppen Athenagoras van SInope (hulpbisschop van de Metropoliet van België) en van Porfyrios van Neapolis (directeur van het Kantoor van de Kerk van Cyprus bij de Europese Unie), van 17 priesters en 6 diakens. De Liturgie werd gezongen in het Grieks, het Slavisch, het Servisch, het Roemeens, het Bulgaars, het Georgisch, het Frans en het Nederlands. De gezangen werden vertolkt door het Byzantijnse koor van de Kathedraal o.l.v. Aartspriester Stavros Triantafyllou, door het interparochiaal koor o.l.v. Paul Morreel (Gent), het koor van de parochie van de Heilige Nina in (Brussel – Patriarchaat van Georgië) en door het koor van de orthodoxe parochie van de Heilige Nikolaas (Brussel – Patriarchaat van Roemenië). In de menigte merkte men ook nog op: de ambassadeurs van orthodoxe landen, militaire vertegenwoordigers bij NAVO en SHAPE, evenals Archonten van het Oecumenisch Patriarchaat.

Tijdens zijn homilie had Bisschop Athenagoras van Sinope (Oecumenisch Patriarchaat) het over onze verantwoordelijkheid van de Orthodoxie bewuster te beleven: “De Zondag van de Orthodoxie is een dag van overwinning en triomf van de Kerk. Het is een dag van verrijzenis. De vreugde van de opstanding wordt uitgedrukt in de hymnen, in de feestelijke concelebraties van de Liturgie, in processies met iconen. Daarnaast heeft deze Dag van de Orthodoxie ook een intens mystiek karakter. Want het is ook een dag van bezinning en introspectie. Een dag waarop we onszelf de vraag stellen hoe we in de hedendaagse wereld haar licht uitdragen. Onze Heilige Kerk nodigt ons uit haar trouwe en oprechte kinderen te worden, steeds hopend dat de Heer ons waardig keurt deelgenoten te worden van Zijn eeuwig Koninkrijk. Bij dit feest mogen we ons terecht nogmaals de vraag stellen wat onze Orthodoxe Kerk is; welke betekenis ze heeft in ons leven? Het is moeilijk te zeggen wat de Orthodoxie eigenlijk is, daar de Orthodoxie eerder beleving is, dan wel theorie. Men kan hooguit enkele kenmerken van de Orthodoxie beschrijven, maar niet haar wezen. Is trouwens niet één van haar voornaamste kenmerken haar ‘apofatisch’ karakter? We zouden kunnen stellen dat de Orthodoxie de geloofsinhoud is van de Ene, Heilige, Katholieke en Apostolische Kerk, of misschien wel eerder dé Ene, Heilige, Katholieke en Apostolische Kerk is, met haar onveranderlijk dogma, haar trouwheid aan de Apostolische Traditie en haar universeel karakter. De Orthodoxie is het rechte geloof, de rechtaardige verheerlijking van God, de rechtgelovige praxis. De Orthodoxie is vooral de Kerk die geroepen is vandaag haar rol te spelen in een wereld die helaas meer en meer ontkerstend is. De Orthodoxie is dynamisch, en dus niet statisch en vormelijk. Ze is zo levend als Christus, “die dezelfde is gisteren, vandaag en tot in eeuwigheid” (Hebr. 13,8). (…) Het Feest van de Orthodoxie herinnert ons ook aan onze grote plicht van ons geloof door te geven. Want inderdaad velen zijn onwetend, ook onder onze gedoopte orthodoxe broeders en zusters. Een onwetendheid over eenvoudige zaken betreffende het geloof. De Orthodoxie verliest aan kracht en betekenis zonder Orthopraxie. Elke dag horen we preken over het feit dat ons geloof aan kracht moet winnen, nog levendiger dient te zijn; een reddende boodschap moet zijn in onze samenleving. Hoe kan dit geschieden als we zelf niet het woord van God in ons persoonlijk leven opnemen en doorgeven?

Op het einde van de viering had een processie plaats met iconen en een korte Dienst van Nagedachtenis voor al diegenen die hun leven gegeven hebben voor het orthodoxe geloof. Metropoliet Panteleimon heeft de deelnemers bedankt en gefeliciteerd. De dienst werd afgesloten met het zingen van het ‘Polychronion’ voor Zijne Alheiligheid de Oecumenische Patriarch Bartholomeos.

Nadien volgde een broederlijke receptie in de parochiezaal van de Kathedraal.

De concelebrerende priesters en diakens:

– de Aartspriesters Ignace Peckstadt (Gent), Silouan Osseel (Eindhoven) en Ioannis Lykos (Brussel), de Oikonomen Dominique Verbeke (Gent) en Bernard Peckstadt (Brugge en Oostende), de Priesters Bart D’Huyvetter (Oostende), Luc Gabriëls (Antwerpen – Exarchaat van parochies van Russische traditie) en Athanase de Theux (Brussel), Aartsdiaken Emmanuel Mavrogiannakis (Brussel) en de Diaken Ciprian Popescu (Brussel) – allen van het Oecumenisch Patriarchaat

– de Aartspriesters Antony Iliin (Brussel), Alexander Yavarousky (Leuven) en Priester Andrey Eliseev (Antwerpen), Protodiaken Alexandre Kurjatkin (Brussel) en de Diakens Dimitri Yatsun (Antwerpen), Michael Lomax (Brussel) en Victor Yudin (Leuven) van het Patriarchaat van Moskou

– Aartspriester Jakov Markovic (Brussel) en Priester Milan Zivanovic (Antwerpen) van het Patriarchaat van Servië

– Priester Patriciu Vlaicu (Brussel) van het Patriarchaat van Roemenië

– Priester Dimitri Dimitrov (Brussel) van het Patriarchaat van Bulgarije

– Higoumen Dosithej (Brussel) van het Patriarchaat van Georgië\

– en Archimandriet Ignatios Sotiriados (Brussel) van het Kantoor van de Kerk van Griekenland

 

De Orthodoxe Kerk in België telt, rond de vier bisschoppen die er zijn, een vijftigtal priesters, enkele diakens en meer dan 80.000 gelovigen. Vijfenveertig parochies (Griekse, Russische, Roemeense, Servische, Bulgaarse, Oekraïense, maar ook nederlands- en franstalige) zijn verspreid over het ganse grondgebied van het land. De Orthodoxe Kerk werd door de Belgische overheid erkend in 1985, naast de Rooms-Katholieke, de Protestantse, Anglikaanse, Joodse en Islamitische erediensten en de georganiseerde vrijzinnigheid.