Patriarchale Boodschap verspreid ter gelegenheid van Kerstmis

† BARTHOLOMAIOS
door de Genade Gods Aartsbisschop van Constantinopel,
nieuw Rome en Oecumenisch Patriarch,
aan het hele pleroma van de Kerk Genade,
barmhartigheid en de vrede van Christus de Redder geboren in Bethlehem

 

* * *

 

Eminenties, Excellenties, geliefde broeders en kinderen in de Heer,

Ter gelegenheid van de plechtigheid van Kerstmis verheerlijken we met psalmen, hymnen en spirituele gezangen de Heer die zichzelf heeft verloochend en ons vlees heeft aangenomen om ons te verlossen van de “slavernij van de vijand” en om de deuren van het paradijs voor de mensheid te openen. De Kerk van Christus verheugt zich in de liturgische ervaring van het gehele mysterie van het Goddelijke economie, in de voorsmaak van de glorie van het eschatologische rijk en getuigt, in christelijke zin, van geloof, hoop en liefde in de wereld.

De Kerk “is niet van deze wereld”: verre van haar te isoleren van de historische en sociale realiteit, inspireert deze eigenschap en versterkt ze haar getuigenis. Aldus steeds verwijzend naar de eeuwige bestemming van de mens, zoekt de Kerk antwoorden op diens existentiële behoeften; net zoals de barmhartige Samaritaan geneest ze wonden “door er olie en wijn op te gieten”, en zo voor iedereen die « in de handen van rovers is gevallen » de « naaste » te worden (vgl. Lk 10, 25-37); ze geneest de aandoeningen van de hedendaagse beschaving; ze verlicht de gedachten en de harten van de mensen. Als aanwezigheid van de Heilige Geest in de levens van gelovigen, betekent spiritualiteit getuigenis afleggen, door onze daden en onze woorden, van de hoop die in ons is, volledig zonder in zichzelf gekeerd te zijn. De Heilige Geest is de gever van het leven, bron van goedheid, verspreider van bijzondere gaven, leven en licht. Vurig, geanimeerd door zijn liefde voor God en de mens, door zijn liefde voor schoonheid, is de christen actief en creatief.

Het kerstevangelie is dit jaar ook te horen in een culturele omgeving waarbij het ‘individueel recht’ wordt beschouwd als het allerhoogste goed. Egocentrisme en kunstmatige zelfrealisatie ondermijnen sociale cohesie, raken aan altruïsme en solidariteit en gebruiken menselijke relaties. Onaangepast economisme en secularisme verbreden het existentiële vacuüm en beperken de creatieve krachten van de mens.

De kerk kan deze ontwikkelingen – en de gevolgen daarvan voornamelijk voor jongeren – die gegenereerd worden door de betoverende machinaties van de technologische cultuur en de illusoire beloften van een “vals paradijs”, niet negeren. Het Heilige en Grote Concilie (Kreta 2016) doet een plechtige oproep aan de orthodoxe jeugd om “te beseffen dat ze drager is van een traditie van de eeuwenoude en gezegende Orthodoxe Kerk, en dat ze tegelijkertijd de voortzetting van deze traditie is”, om actief deel te nemen aan het leven van de kerk, en “om de eeuwige waarden van de Orthodoxie moedig te bewaren en krachtig te cultiveren, om een verkwikkend christelijk getuigenis af te leggen” (Encycliek, § 8).

In deze geest, in lijn met deze aansporing van het Heilige en Grote Concilie, en ook met betrekking tot de recente verkiezing en installatie van nieuwe Aartsbisschoppen in de drie grote provincies van de Oecumenische Troon in de Diaspora, met name die van Amerika, Australië en Groot-Brittannië, kondigen we 2020 aan als ” jaar van pastorale vernieuwing en gepaste zorg voor de jeugd “, en we roepen onze geheiligde geestelijkheid en het christelijke volk op om deze door God geïnspireerde inspanning te delen en te ondersteunen.

We overwegen om een “pastoraal van luisteren en uitwisseling” te ontwikkelen, met verbeelding en visie, met een onwrikbaar geloof in de onuitputtelijke Genade van God, en met vertrouwen in de kracht van de vrijheid van de mens. Dit op de menselijke persoon gerichte pastorale werk moet een ommekeer teweeg brengen: het moet de jeugd aanzetten om op te houden met “te zoeken naar het eigen belang” en “zichzelf te behagen “, maar zich daarentegen te wijden “aan de liefde die het eigenbelang niet zoekt”, aan het “behagen van God”, aan het omwisselen van “de goederen” voor “het Goede”, en aan het ophouden zich zorgen te maken over “de veelheid van dingen”, om zo echte rijkdom te bekomen, de enige “die noodzakelijk is”. Ons echt vrije wezen wordt alleen geboren in zelfopoffering.

De blijvende basis voor het ontwaken van het christelijke geweten is te leven en de zin van de christelijke eredienst te begrijpen, vanuit haar gemeenschaps- , eucharistische en eschatologische karakter. Jongeren moeten zich realiseren dat de Kerk geen collectiviteit van christenen is, maar “Lichaam van Christus”. We roepen de geestelijkheid van de Heilige Grote kerk van Christus over de hele wereld op om deel te nemen aan een pastorale “kenosis”. We zullen niet wachten tot jonge mensen bij ons komen, maar we gaan naar hen toe, niet als rechters, maar als vrienden die de “goede herder imiteren die zijn leven geeft voor zijn schapen” (Joh 10, 11). De voorganger is altijd alert en waakzaam, kent de pastorale noden van de jongeren en hun sociale omgeving, en handelt dienovereenkomstig. Geïnspireerd en geleid door de traditie van de Kerk, bestaat zijn pastorale tussenkomst er niet in de jeugd enkel wat “hulp” te geven, maar hij doet hen begrijpen “dat Christus ons voor die vrijheid heeft vrij gemaakt” (Gal 5,1).

Met deze bedenkingen, vroom de knie buigend voor het Goddelijke Kind van Bethlehem, drukken wij vanuit de Phanar met zijn ondoofbare licht, onze wensen uit voor de heilige dagen van Kerstmis tot de Theophanie, en smeken Christus de Verlosser in Zijn minzaamheid voor de mensheid, de “God met ons”, om u Zijn verkwikkende genade en zijn oneindige barmhartigheid te schenken.

 

Kerstmis 2019
† Bartholomeos van Constantinopel
fervent voorbidder van jullie allen in God