Metropoliet Germanos van Thyateira (1872-1951)

De betreurde Metropoliet Germanos Strenopoulos (1872-1951) werd geboren in Oost-Thracië (Bithynia), in het dorp Delliones, in een bescheiden Grieks gezin. Hij studeerde aan het Theologisch Instituut van Halki en voltooide zijn studies aan de Universiteiten van Leipzig, Straatsburg en Lausanne. In 1903 ontving hij een doctoraat van de Universiteit van Leipzig. Van 1904 tot 1922 was Germanos rector van het befaamde Theologisch Instituut van Halki en hij droeg op deze manier bij aan de vorming van de elite van de Griekse hiërarchie.

In 1912 werd hij verkozen tot Metropoliet van Selevkia. Op 1 juli van dat jaar vond zijn wijding plaats in de kerk van het Theologisch Instituut van Halki. De Oecumenische Patriarch Joachim III ging voor in zijn bisschopswijding, met deelname van de Metropolieten Anthimos van Vizyi, Nikolaos van Maroneia, Hierotheos van Sissanios, Parthenios van Devra en Theoklitos van Krini. Op 24 maart 1922 werd hij gekozen tot Metropoliet van Thyateira (gevestigd in Londen) en werd hij, met de titel van Patriarchale Exarch, belast met de geestelijke zorg voor de Griekse parochiegemeenschappen in Centraal- en West-Europa. Tegelijkertijd werd hij de apocrisaris van Oecumenisch Patriarch Meletios (Metaxakis) bij het Aartsbisdom van Canterbury. Hij was in zijn tijd de meest beluisterde vertegenwoordiger van het Oecumenisch Patriarchaat in alle inter-orthodoxe en inter-christelijke bijeenkomsten, maar ook als een productieve schrijver.

De naam van Germanos Strinopoulos hangt nauw samen met de geschiedenis van de oecumenische beweging, althans met betrekking tot de orthodoxe deelname en samenwerking hieraan. Hij wordt inderdaad gerekend onder de pioniers van deze beweging en is één van de meest vooraanstaande figuren van de Oecumene. Hij sloot zich in 1920 aan bij de oecumenische beweging via het Theologisch Instituut van Halki, en verwierf een actieve rol en deelname aan het neerschrijven van de “Synodale Encycliek van de Kerk van Constantinopel aan de Kerken van Christus waar ook ter wereld (1920)”. Hij droeg actief bij tot de oprichting van de Wereldraad van Kerken (WRK). Hij was lid van het Comité van Veertien, dat de weg vrij maakte voor het samenvoegen van de bewegingen “Geloof en Kerkorde” en “Leven en Werken” in de Wereldraad van Kerken. In dezelfde periode nam Germanos actief deel aan de Wereldraad als vertegenwoordiger van het Oecumenisch Patriarchaat en voorzitter van de orthodoxe delegaties. Tijdens al deze bijeenkomsten werd het Oecumenisch Patriarchaat vertegenwoordigd door functionarissen die in de Orthodoxe Diaspora dienden, onder leiding van Metropoliet Germanos van Thyateira, en niet door hiërarchen die rechtstreeks uit de Fanar kwamen. Tijdens de eerste Algemene Vergadering van de Wereldraad van Kerken in Amsterdam (1948) werd hij verkozen tot een van de zes voorzitters van de Raad.

Intussen bekommerde Metropoliet Germanos zich om de parochies in West- en Centraal-Europa en reisde van tijd tot tijd naar België, waar in die tijd twee parochies waren: in Antwerpen en in Brussel. Die reizen waren niet gemakkelijk, en zelfs zijn Aartsbisdom had niet de financiële middelen om ze te financieren. En toch waren de prestaties, ondanks alle moeilijkheden, opmerkelijk, en een erekroon voor de grote Hiërarch.
Hij stierf op 23 januari 1951 en werd begraven in Londen.