Zijne Alheiligheid de Oecumenische Patriarch Bartholomeos

 

Zijne Alheiligheid de Oecumenische Patriarch Bartholomeos werd geboren op het eiland Imbros, in Turkije, op 29 februari 1940. Zijn ouders waren Christos en Merope Archontonis. Bij zijn doopsel ontving hij de naam Dimitrios. Na basis- en middelbaar onderwijs op het eiland Imbros en te Istanbul (Zografion), studeerde hij aan het Theologisch Instituut van Halki waar hij in 1961 zijn Licentie Theologie behaalde met de hoogste graad. Op 13 augustus 1961 wijdde zijn spirituele vader, de betreurde Metropoliet Meliton van Imbros en Tenedos (de latere Metropoliet van Chalcedon) hem tot diaken en gaf hem de naam Bartholomeos. Van 1961 tot 1963 vervulde hij zijn militaire plicht als reserve-officier van het Turks leger.

Van 1963 tot 1968 ging hij met een studiebeurs van het Oecumenisch Patriarchaat verder studeren te Rome aan het Pontificaal Instituut, aan het Oecumenisch Instituut van Bossey (in Zwitserland) en aan de Universiteit van Munchen. Zijn specialisatie situeert zich in het domein van Canoniek Recht. In Rome behaalde hij een doctoraat met zijn thesis “Het te boekstellen van de Heilige Canons en de Canonieke Bepalingen in de Orthodoxe Kerk”.
Na voleinding van zijn studies keerde Zijn Alheiligheid in 1968 terug naar Istanbul waar hij benoemd werd tot Vice-Rector van het Theologisch Instituut van Halki. In oktober 1969 werd hij terug door zijn spirituele vader tot priester gewijd. Zes maanden later werd hij door de betreurde Oecumenische Patriarch Athenagoras verheven tot de waardigheid van “archimandriet”, hetgeen plaats had in de patriarchale privé-kapel van de Heilige Andreas.

Bij zijn verkiezing tot Oecumenische Patriarch, in juli 1972, benoemde Patriarch Dimitrios de jonge Archimandriet Bartholomeos tot directeur van zijn «Persoonlijk Patriarchaal Bureau». Het jaar daarop (kerstmis 1973) verhief Patriarch Dimitrios Archimandriet Bartholomeos tot Metropoliet van de oude zetel van Philadelphia in Klein-Azië, terwijl hij de functie van directeur van het Persoonlijk Bureau van de Patriarch zou blijven waarnemen tot zijn promotie tot Metropoliet van Chalcedon (januari 1990).

In maart 1974 werd hij verkozen tot lid van de Heilige Synode van de Oecumenische Troon en van tal van synodale commissies. Na het overlijden van Metropoliet Meliton van Chalcedon, werd Metropoliet Bartholomeos eenparig verkozen tot zijn opvolger. Zijn intronisatie had plaats op 14 januari 1990.
Op 22 oktober 1991 werd hij unaniem verkozen tot “Aartsbisschop van Constantinopel, het Nieuwe Rome en Oecumenisch Patriarch”. Zijn intronisatie had plaats op 2 november 1991, in aanwezigheid van diverse orthodoxe primaten en vertegenwoordigers van de christelijke zuster-Kerken. Naast Grieks spreekt Patriarch Bartholomeos vloeiend Turks, Italiaans, Frans, Engels en Duits. Hij heeft tal van artikels en toespraken geschreven.

Zijn Alheiligheid is medestichter van de “Vereniging van het Canoniek Recht van de Oosterse Kerken” en was er gedurende vele jaren de Ondervoorzitter van. Vijftien jaar lang was hij een lid van het Comité “Faith and Order” van de Wereldraad van Kerken (W.R.K.), waarvan acht jaar als Ondervoorzitter.
Zijn Alheiligheid heeft het Oecumenisch Patriarchaat vertegenwoordigd op tal van Inter-Orthodoxe en Inter-Christelijke bijeenkomsten, bij de Turkse Regering, bij Orthodoxe en Heterodoxe Kerken, bij de bisdommen van de Oecumenische Troon en op de Heilige Athosberg. In 1990 zat hij de Voorbereidende Panorthodoxe Commissie voor het Groot en Heilig Concilie voor, waar men het probleem van de Orthodoxe Diaspora heeft besproken.

Hij is ook lid van de Orthodoxe Akademie van Kreta (Griekenland) en een erelid van de Stichting “Pro-Oriente” van Wenen.
Ere-doctoraten werden hem toegekend door tal van Universiteiten en Theologische Faculteiten, w.o. van de Katholieke Universiteit van Leuven.
Onmiddellijk na zijn bestijging op de Oecumenische Troon begon hij zijn taak volgens wat hij bij zijn intronisatie had beloofd te doen.
Om de panorthodoxe eenheid te bevorderen riep hij zijn broeders-primaten van de lokale Orthodoxe Kerken bijeen in de Fanar, waar zij allen samen concelebreerden op de “Zondag van de Orthodoxie” van het jaar 1992. Samen stelden zij een boodschap op gericht naar de Kerk en de ganse wereld, boodschap die de éne stem van de Orthodoxie kenschetst.

Hij bracht een bezoek aan tal van Kerken en landen, maar ook aan de Paus van Rome, de Aartsbisschop van Canterburry en de Wereldraad van Kerken.
In 1994 bracht hij een officieel bezoek aan de landen van de Benelux, ter gelegenheid van de 25e verjaardag van de stichting van het Orthodox Aartsbisdom van België en Exarchaat van Nederland en Luxemburg.