FEEST VAN DE HEILIGE NIKOLAAS TE LUXEMBURG EN WIJDING VAN EEN NIEUWE DIAKEN VOOR HET HEILIG AARTSBISDOM BELGIË EN EXARCHAAT VAN NEDERLAND EN LUXEMBURG

Met grootse luister werd op zondag 12 december 2016 in de Parochie van de Heilige Nikolaas te Luxemburg de gedachtenis gevierd van de Heilige Bisschop Nikolaas van Myra. De Bisschoppelijke Goddelijke Liturgie werd voorgegaan door Zijne Eminentie Metropoliet Athenagoras van België en Exarch van Nederland en Luxemburg.

Het feest kreeg nog meer luister door de wijding tot diaken van dhr. Geórgios Tzatzánis. De wijding werd verricht door Zijne Eminentie Metropoliet Athenagoras van België, Exarch van Nederland en Luxemburg, omringd door geestelijken van het Heilig Aartsbisdom, evenals verwante en bevriende geestelijken van de nieuwe diaken.

De diep ontroerde nieuwe diaken sprak zijn dank en erkentelijkheid uit, eerst en vooral tegenover Zijne Eminentie Metropoliet Athenagoras, die hem liefdevol voorstelde om in zijn Aartsbisdom te dienen, evenals al wie hem bijstond om dit punt te bereiken, zoals zijn ouders, v. Emmanouíl en Eléni, zijn vrouw Nektaría, maar bovenal de Drie-Ene God.

In zijn toespraak tot v. Geórgios, lichtte Zijne Eminentie het leven toe van de geestelijke en het dienstwerk in de Kerk, maar vooral de verantwoordelijkheden van de diaken tegenover zijn Bisschop en de Kerk. Hij haalde de kenmerkende woorden van Christus aan “Als iemand Mij dient [diakoneí], laat hij Mij volgen, en waar Ik ben, daar zal ook Mijn dienaar [diákonos] zijn. En als iemand Mij dient [diakoní], zal de Vader hem eren”, en drong er bij de nieuwe diaken op aan om een geestelijke te zijn die trouw is aan de Kerk en zijn Metropoliet, zoals hijzelf dat is tegenover de Kerk en Haar Eerbiedwaardige Hoofd: Oecumenisch Patriarch Bartholomeos. Hij vervolgde: “de Heer dienen en de broeders en zusters dienen, is nauw verbonden met het leven van Christus, waar dat niets anders is dan de vereniging met God. Zoals de Heer zei: “waar Ik ben, is ook Mijn dienaar [diákonós]”. Daarom moeten we Christus nauwkeurig weten te vinden… Zodoende is de diaken een dienaar/diaken van Christus en diaken van de bisschop, die zich naar het beeld en op de plaats van Christus bevindt. Dat is de reden waarom we allen verbonden zijn met de bisschop. Bijgevolg wordt u diaken van de bisschop zoals de bisschop diaken van Christus is. Zo wordt het diakonaat beschouwd binnen de Orthodoxe Kerk. Het dienstwerk van de diaken voor de bisschop is oeverloos, net zoals de bisschop voortdurend in gemeenschap is met Christus, zich als diaken van Christus beschouwt, en als diaken/dienaar van het Godsvolk. Volgens de traditie van de Kerk beschouwt de diaken zich als het oog, het oor, de mond, het hart en de ziel van de bisschop. Het oor, omdat hij naar de bekommernissen van de gelovigen luistert, en die overbrengt naar de bisschop. Het oog van de bisschop, omdat hij zorg draagt voor de orde van de erediensten. Mond, omdat hij de wensen en aanbevelingen van de bisschop aan het Godsvolk overbrengt. Hij is bovendien het hart en de ziel van de bisschop, omdat de diaken de gevoeligheden van de gelovigen aan de bisschop overbrengt, maar ook de liefde en goedheid van de bisschop voor de christenen van het Godsvolk, en bovenal voor al degenen die het hoofd moeten bieden aan problemen en moeilijkheden. In die zin zal u diaken van Christus en van uw bisschop zijn“.

Op het einde van de Goddelijke Liturgie bedankte Zijne Eminentie alle deelnemers voor hun aanwezigheid op het parochiefeest, en vooral de politieke en militaire vertegenwoordigers van Griekenland en Cyprus in het Groothertogdom Luxemburg. Vervolgens bedankte hij Aartsbisschop Irenéos van Kreta, die om gezondheidsredenen niet in staat was om de wijding bij te wonen van zijn geestelijk kind, diaken Georgios Tzatzánis. Hij bedankte tevens de Rector, Aartspriester van de Oec. Troon Panagiótis Moschonás, en de hulppriester van de kerk: de Z.E.H. Spyrídon Tsekoúras voor de goede en vlotte werking van de parochie. Tot slot bedankte hij de twee priesters die te gast waren: van de parochie van het Patriarchaat van Moskou, en van de parochie van het Patriarchaat van Servië. Vervolgens verwees hij naar de nieuwe diaken en zijn “levietenfamilie” [familie met geestelijken nvdv]. Daarna nam de vader van diaken Geórgios het woord, de Z.E.H. Emmanouíl Tzatzánis, die zelf op zijn beurt Zijne Eminentie Metropoliet Athenagoras van België en Exarch van Nederland en Luxemburg bedankte om zijn zoon op te nemen in zijn door God beschermde Diocees, en zijn bedankingen vervolgde voor alle priesters, in het bijzonder degenen die voor de wijding uit Griekenland waren gekomen.

Nadien volgde een receptie voor alle aanwezigen.