Priesterwijding van de Aartsdiaken van het Aartsbisdom van België door de Oecumenische Patriarch

Zijn Alheiligheid de Oecumenische Patriarch Bartholomeos wijdde zondag 10 november de Aartsdiaken van het Aartsbisdom van België, v. Filadelfos Kafalis, tot priester tijdens de Patriarchale Goddelijke Liturgie in de Kathedraal van Heilige Aartsengelen Michael en Gabriël van Brussel. Tijdens zijn homilie gaf Zijne Alheiligheid vaderlijke raad aan de kandidaat en nodigde hem uit om zijn diaconaat voor de Moederkerk en het volk van God getrouw verder te zetten, naar het voorbeeld van de barmhartige Samaritaan.

“Laten we ons nu wenden tot hij die vandaag de priesterwijding zal ontvangen, de Aartsdiaken van het Aartsbisdom van België, vader Filadelfos. Vader Filadelfos komt uit Eleftheroupolis in de provincie Kavala. Hij studeerde af aan de Faculteit Pastorale en Sociale Theologie van de Aristoteles Universiteit van Thessaloniki, en behaalde een masterdiploma aan de Universiteit van Fribourg en aan het Instituut voor Postgraduate Studies in Orthodoxe Theologie van Chambésy in Genève. Door zijn leraar en voormalig higoumen van het klooster van de Heilige Drie-Eenheid van Halki, zijn Eminentie Aartsbisschop Elpidophoros van Amerika, verbond hij zich met dit klooster. Sinds 2016 dient hij het Aartsbisdom van België als diaken, in 2017 werd hij aartsdiaken en directeur van het kantoor van de Metropoliet in 2018.

De Kerk roept u, dierbare vader Filadelfos, om door de genade van de Heilige Geest, priester van de Allerhoogste te worden, die niet “met een boogje heen zal lopen”, zoals de “zogenaamde” priester en Leviet, rond allen die vallen onder de slagen van verschillende soorten rovers, maar veeleer zoals de Barmhartige Samaritaan olie en wijn op hun wonden zult gieten. We weten allemaal heel goed dat vooral vandaag onze wonden niet alleen lichamelijk zijn. Tegenwoordig veroorzaken de “rovers” diepe geestelijke wonden. De ideologieën van onze tijd leiden de mens af van zijn bestemming voor de eeuwigheid, van de bron van het leven, en leiden hem naar zijn eigen persoon, naar zijn persoonlijke welvaart en rechten, waardoor hij niet in staat is lief te hebben, en weggeleid wordt van God en zijn naaste”.

Je roeping, vader Philadelphos, is om beheerder te worden van de Goddelijke Eucharistie en de andere Goddelijke Sacramenten in de Kerk, je roeping omvat “de liturgie na de liturgie”, de voortzetting van de Goddelijke Eucharistie door liefde en diaconie. Liefde en diaconie samen geven na de Goddelijke Eucharistie een voorsmaakje en de eerste vruchten van de ‘gehele vreugde’ van het Koninkrijk van God.

‘De rang van het priesterschap is groot en prachtig’, zegt de voorganger van mijn bescheiden persoon, Johannes Chrysostomos (PG 62, 525-6). Een priester behoort niet zichzelf, maar Christus en de Kerk toe. Priester van de Heer zijn is een grote zegen, vooral om tot de geestelijkheid van de Oecumenische Troon te behoren, de Kerk van de armen van Christus, een Kerk die Kerk van dienstbaarheid is en blijft. Laat de geest van de verlichte Fanar tot uiting komen in alle dimensies van je werk! Deze geest is een onwrikbaar geloof in de traditie van de Orthodoxie en de diaconie van de mens ‘voor wie Christus gestorven is’ (1 Kor 8:11). Je bent het aan jezelf verplicht om je naaste ‘hulp’ en ‘waarheid’ te bieden om zijn leven op aarde en zijn hemelse bestemming te dienen. Deze missie vereist van jou nederigheid, waakzaamheid, onderscheidingsvermogen, opofferingsgeest, jezelf geven. Zoals ooit wijs gezegd werd, wordt het priesterschap opgevat als ‘opoffering en zeker niet als een gemak. We beëindigen de vaderlijke aanmoediging die we tot jou richten, vader Filadelfos, door de woorden van mijn spirituele vader, Metropoliet Meliton van Chalkidon, tijdens de priesterwijding van mijn bescheiden persoon in het klooster van de Heilige Drie-Eenheid in Halki, precies 50 jaar geleden, op 19 oktober 1969: “Dit moment is een moment van diepe meditatie, meer van stilte dan van woorden. Daarom zal ik je maar één woord zeggen: je komt om de genade ontvangen. Dat is het belangrijkste. Zij beslist uiteindelijk. Maar om dat te laten gebeuren, moet je jezelf leeg maken, om plaats te maken voor genade. Zonde en kwaad nemen vele vormen aan, maar de wortel van zonde en kwaad is ons ‘ego’, eigenliefde, eigenbelang, trots en bovenal spirituele trots. Pas op voor dit alles! Zichzelf leegmaken. Zichzelf vernederen. Vooral ruimte maken voor de Goddelijke Genade. En het hele leven, tot het einde, tot het moment om verantwoording af te leggen aan God, geheel gezegend voor God, en geheel gezegend voor de mensen blijven”(Chalkidonia, pp. 65-66).

Na de Goddelijke Liturgie, richtte priestermonnik Filadelfos zich in de parochiezaal tot Zijne Alheiligheid betuigde zijn dankbaarheid voor het geschenk van het priesterschap en zijn toewijding aan de Eerste van de Orthodoxie en de Moederkerk van Constantinopel. “(…) Vandaag, Uwe Alheiligheid, hebt u mij tot beheerder van de Heilige Mysteriën en tot priester van de Kerk van Christus benoemd. Staat u mij toe mijzelf nog steeds als een diaken van de Heilige Moederkerk van Christus te beschouwen, in deze haven van West-Europa, bij mijn Metropoliet, in dienst van het volk van God, met, zoals u mij suggereerde, het voorbeeld van de Barmhartige Samaritaan in de perikoop van het Evangelie van vandaag als leidraad…” zei onder andere vader Filadelfos, die zal het kantoor van de Metropoliet zal blijven leiden.