Dertig jaar Parochie van de Heiligen Silouan de Athoniet en Martinus van Tours in Sint-Gillis (Brussel)

De Orthodoxe Parochie van de Heiligen Silouan de Athoniet en Martinus van Tours vierde op zondag 12 oktober 2025 haar dertigjarig bestaan met een plechtige Goddelijke Liturgie, voorgegaan door Zijne Eminentie Metropoliet Athenagoras van België, Exarch van Nederland en Luxemburg. De Metropoliet werd omringd door de priesters Georgios Lekkas, Konstantinos Kenanidis en Laurent Van Damme, rector van de parochie, en door de diakens Basilios Psallas en Panteleimon Bakalis. Priester Michael Lomax was wegens een armfractuur verhinderd om deel te nemen, maar bleef in gebed verbonden met de gemeenschap.

De liturgie werd opgeluisterd door het parochiekoor onder leiding van Johanna. Onder de aanwezigen bevond zich ook de moniale zuster Magdalena van het Patriarchaal Klooster van de Heilige Johannes de Voorloper in Maldon (Essex), die de dag voordien een lezing gaf over de Heilige Silouan de Athoniet, patroon van de parochie. De viering stond in het teken van dankbaarheid voor drie decennia van gebed, gemeenschap en dienstbaarheid, en was doordrongen van een geest van vrede, nederigheid en hoop.

In zijn homilie benadrukte Metropoliet Athenagoras dat de geschiedenis van de parochie kan worden vergeleken met de parabel van de zaaier uit het evangelie. God zaait Zijn woord overal, zonder onderscheid, en het is aan de mens om de aarde van zijn hart te bewerken zodat het Woord vrucht kan dragen. De Metropoliet wees erop dat het geestelijke leven groeit in de grond van nederigheid, bekering en volharding. Hij verwees naar het voorbeeld van de Heilige Silouan, die door zijn geloof en nederigheid leerde dat de ware vrede ontstaat wanneer de mens zijn zwakheid erkent en zich toevertrouwt aan Gods barmhartigheid.

Volgens Metropoliet Athenagoras is de geschiedenis van de parochie zelf een levend getuigenis van deze gelijkenis. Wat dertig jaar geleden begon als een kleine groep gelovigen, is uitgegroeid tot een kleine boom die vruchten begint te dragen in het hart van Brussel. De parochie werd volgens hem geroepen om opnieuw te zaaien, niet uit rust of zelfgenoegzaamheid, maar uit hernieuwde inzet om het evangelie te verkondigen in een stad die hunkert naar stilte, zin en aanwezigheid. De metropoliet riep de gelovigen op om, naar het voorbeeld van de Heilige Silouan, getuigen te zijn van Gods liefde door zachtmoedigheid, gebed en openheid, en om de parochie verder uit te bouwen als een plaats van ontmoeting en vrede.

De viering eindigde met woorden van dank aan allen die de afgelopen dertig jaar de groei van de parochie mogelijk maakten: priesters, diakens, koorleden, catecheten, vrijwilligers, families en kinderen. Met dankbaarheid werd teruggeblikt op de eerste zaden die werden gezaaid, en op de vele handen die hielpen om deze gemeenschap te laten groeien.

De Orthodoxe Parochie van de Heiligen Silouan de Athoniet en Martinus van Tours ontstond in 1995 uit een groep gelovigen die aanvankelijk behoorden tot de zogenaamde ‘Orthodoxe Katholieke Kerk van Frankrijk’ (ECOF), destijds verbonden met het Patriarchaat van Roemenië. Na een periode van isolement en moeilijke kerkelijke omstandigheden koos een deel van de gemeenschap, onder leiding van priester Bart D’Huyvetter en begeleid door aartsdiaken Athenagoras Peckstadt (de huidige Metropoliet van België), ervoor om in volle communie te treden met de Orthodoxe Kerk. Op 17 december 1995 werd de gemeenschap officieel opgenomen in het Aartsbisdom van België onder Metropoliet Panteleimon.

De jonge parochie kende aanvankelijk geen eigen gebedshuis en maakte gebruik van verschillende locaties in Brussel. Dankzij de inzet en vrijgevigheid van de gelovigen kon zij uiteindelijk een pand aankopen in de Bosniëstraat 73–75 in Sint-Gillis. De eerste Goddelijke Liturgie in het nieuwe gebouw vond plaats op Palmzondag, 20 april 1997. Op 3 oktober van datzelfde jaar werd de kerk officieel ingewijd door Metropoliet Panteleimon, bijgestaan door bisschop Emmanuel van Reghion (nu metropoliet van Chalcedon).

Doorheen de jaren groeide de gemeenschap in geloof en volwassenheid. Ondanks beproevingen en veranderingen bleef zij trouw aan haar roeping om een Franstalig centrum van orthodox gebed te zijn, open voor allen, ongeacht afkomst of nationaliteit. De parochie wil een plaats zijn waar mensen de rijkdom van het orthodoxe geestelijke leven kunnen ontdekken en beleven. Vandaag vormt zij een levendige gemeenschap waarin liturgie, gebed, broederlijkheid en catechese samenkomen, en waar het geloof met vreugde en eenvoud wordt doorgegeven aan nieuwe generaties.

Met de viering van haar dertigjarig bestaan bevestigt de Parochie van de Heiligen Silouan en Martinus haar dankbaarheid tegenover allen die in de voorbije decennia hebben gezaaid en gebouwd, en haar hoop op de toekomst. Zoals Metropoliet Athenagoras het samenvatte: de parochie is geroepen om, geworteld in de traditie en open naar de wereld, een licht te blijven van vrede en gebed in het hart van Brussel.