Parochie van de Heiligen Silouan en Martinus, Sint-Gillis

PAROCHIE VAN DE HH. SILOUAN EN MARTINUS – ST.-GILLIS (BRUSSEL)

De Parochie van de Heilige Silouan de Athoniet en de Heilige Martinus van Tours dankt haar oorsprong aan een groep gelovigen die behoorde tot de zogenaamde ECOF (“Orthodoxe Katholieke Kerk van Frankrijk”), onder de canonieke jurisdictie van het Patriarchaat van Roemenië. Ze werd echter geconfronteerd met een belangrijk probleem: haar isolement en onmogelijkheid tot communio met de overige lokale Orthodoxe Kerken. Dat probleem bleef groeien en leidde uiteindelijk in 1993 tot canonieke uitsluiting vanwege het Patriarchaat van Roemenië. Voor het dilemma geplaatst of de groep geïsoleerd wou blijven, dan wel in volle communio kon treden met de familie van lokale Orthodoxe Kerken, spleet de groep op 28 januari 1995 uiteen. Een deel van de gelovigen bleef onder het Patriarchaat van Roemenië, terwijl het andere deel zich terugtrok. Zij die zich terugtrokken, onder leiding van Priester Bart D’Huyvetter en begeleid door Aartsdiaken Athenagoras Peckstadt (nu Metropoliet van België), richtten zich tot Metropoliet Panteleimon van België met de vraag hen op te nemen in de schoot van zijn Aartsbisdom. De Metropoliet aanvaardde hun verzoek en op 17 december 1995 werd de ganse Parochiegemeenschap officieel opgenomen in het Aartsbisdom van België.

De Parochie werd evenwel nog geconfronteerd met het probleem van een eigen gebedshuis. Achtereenvolgens in de Warmoes- en Liefdadigheidsstraat werden hiervoor Rooms-katholieke kerken gebruikt, evenals werkplaatsen, huurwoningen, enz. Uiteindelijk wenste de Parochie twee panden te kopen in de Bosniëstraat 73-75 te Sint-Gillis (Brussel). Het gebouw op nummer 73 was een woonst, terwijl dat op nummer 75 bestond uit twee grote werkplaatsen. De aankoopprijs van het tweede pand was echter te hoog voor de Parochie en de droom om een eigen gebedshuis te verwerven leek onhaalbaar.

Op 2 juni 1996, Pinksterfeest, kwam voor het eerst het onderwerp van de aankoop van een pand te berde bij de gelovigen. Vanaf die dag begon onder de parochianen een nieuwe wind te waaien: ze deden veel kleine en grote giften, bestendige opdrachten op de bankrekening,  twee anonieme renteloze leningen door parochianen of vrienden, maar eveneens door meerdere Rooms-katholieke religieuze organisaties in België. Na die historische 2^e juni ging de ontwikkeling snel: op 26 oktober 1996 werd de aankoopbelofte getekend en op 20 februari 1997 de aankoopakte voor de twee panden (het éne werd door de Parochie aangekocht, de woonst door de diaken).

De werken begonnen op 1 maart 1997, kort na de aankoop. Op 19 april werden de iconen geplaatst en het Altaar ingericht. Op 20 april 1997, op Palmzondag, werd de eerste Goddelijke Liturgie gevierd door Bisschop Emmanuel van Reghion (nu Metropoliet van Frankrijk).

Aanvullende werken volgden, zoals het schilderen van fresco’s van de apsis. Op zaterdag 3 oktober wijdde Metropoliet Panteleimon, bijgestaan door Bisschop Emmanuel van Reghion de kerk in. Sindsdien functioneert de kerk normaal en worden er alle liturgische diensten gevierd. De priester was toen Vader Bart D’Huyvetter, met aan zijn zijde Diaken Thierry Verhelst. Na verloop van jaren voelden sommige gelovigen zich niet meer thuis in een overwegend traditioneel orthodoxe omgeving, waardoor Diaken Thierry Verhelst samen met enkele gelovigen de wens uitdrukten om terug te keren naar de ECOF, “Eglise des Gaules” genaamd, die intussen was opgenomen in de Koptische Kerk. Dat veroorzaakte een shock in de Parochie. Na die gebeurtenis drong zich een algemene reorganisatie op van de Parochie. In 2006 werd de vermoeide Vader Bart D’Huyvetter een welverdiende pensioenrust gegund. Hij vroeg aan Athanase de Theux, die in Roemenië leefde, om het roer van de Parochie over te nemen. Die laatste ging op het voorstel in, en keerde in oktober 2006 naar België terug. Metropoliet Panteleimon van België wijdde hem op 17 december 2006 tot diaken, en op 2 februari 2007 tot priester. Sindsdien zet de parochie haar werk onder de Franstalige Belgen verder, om de Orthodoxie voor hen te ontsluieren. Maar er zijn zich ook andere orthodoxe christenen komen aansluiten.

De Parochie van de Heiligen Silouan en Martinus vormt een Franstalig oord van gebed volgens de orthodoxe traditie, los van enige specifieke orthodoxe natie. Ze vormt een plek waar kennis kan wordt gemaakt met het authentiek orthodox geestelijk leven en heeft dus een voortrekkersrol voor de Franstalige Orthodoxie in België.

BEDIENAARS VAN DE PAROCHIE
Aartspriester Bart D’Huyvetter: 1995-2006
Diaken Thierry Verhelst: 1995-2003
Aartspriester Athanase de Theux: 2006 – 2022
Priester Laurent Van Damme: 2021 – …
Aartspriester Georgios Lekkas: 2022 – …
Priester Michael Lomax: 2022 – …